Het OM was er weinig bescheiden over. Ze hadden Omar H. in hoger beroep tot 1,5 jaar cel
veroordeeld en dat moest iedereen en z'n moeder weten. Het was namelijk de eerste keer dat een Nederlandse rechter zich uitsprak over deelname aan terrorisme. H. werd veroordeeld voor voorbereidingshandelingen voor een terroristisch misdrijf, opruiing en het voorbereiden van een ontploffing en brandstichting. En uiteraard werd hij veroordeeld om zijn voorbereidingen deel te nemen aan "internationale gewelddadige jihad", niet te verwarren met de jihad waarddoor viooltjes spontaan uit de grond schieten en vogeltjes in koor
chansons van Carla Bruni inzetten. Maar het OM vertelde slechts het halve verhaal. H. was namelijk al maanden
niet meer in Nederland . Tot aan zijn veroordeling was hij op vrije voeten, maar alsnog was het een knap staaltje Houdini. De veiligheidsdiensten beschouwden hem namelijk al langere tijd als gevaar en hielden hem sindsdien in het oog. Experts zijn iets minder onder de indruk. Ronald Sandee, oud-analist bij de MIVD vindt het vooral oer-Hollands: "Dit is Nederland. Mannen zoals H. hebben een hulpsysteem: als je het de juiste vrienden vraagt, krijgen ze je het land uit. Het is heel makkelijk om weg te komen. De vervolging van jihadgangers en de celstraf van maximaal 1,5 jaar is een enorme wassen neus." Terrorismedeskundige Edwin Bakker, die wel vaker op het zeggen van
nuttige dingen betrapt kan worden, denkt er ook het zijne van: "De capaciteit van veiligheidsdiensten is nu eenmaal beperkt. Je kunt je afvragen hoe scherp deze jongen nog in de gaten werd gehouden. Niet iedereen is rouwig als deze jongens vertrekken. Nederland wordt er niet veiliger van als ze hier blijven."
