Het is de een na laatste maandag van januari. Ondanks de voornemens ben je pas twee keer naar de sportschool geweest, waarvan de tweede keer slechts 17 minuten. En dat knaagt. Je hebt moeten constateren dat je ook in 2015 aan elkaar hangt van overgewicht, werkstress en vervelende collega's die krijgen wat jij verdient. Geen jaarwisseling die hier ooit iets aan zal veranderen. Uit pure ellende kom je een paar keer per dag langs op dit pokkeweblog, en dat maakt het leven er bepaald niet mooier op. Je moet nog minstens een week wachten op dat ondermaatse salaris, dat je na het afromen van de vaste lasten door mag sluizen naar de rekening van vrouwlief en de alimentatie voor dat kroost uit het vorige huwelijk. Het is koud, het is nat, het waait en iedereen in de file vanochtend voelde zich even miserabel als jij. De zomervakantie is even ver van je verwijderd als de herinnering aan de vorige. Je verkeert in een existentiële schemerzone. Maar, wat blijkt? Jullie voelen je helemaal niet slecht! Het is slechts een
verzinsel van een neoliberale roofkapitalistische marktentiteit die niets liever doet dan u eerst een depressie aanpraten, en deze vervolgens zelf, tegen betaling, genezen. U voelt zich dus absoluut prima vandaag, en zo niet, dan bent u een slaaf van het systeem en moet u eens even heel hard een album van Rage Against The Machine opzetten. Of een vakantie boeken bij
Reisbureau Roze Maandag. Mocht u onverhoopt nog iets goeds overkomen vandaag, dan bevindt er zich na de breek een kant en klaar dankwoord.
