In Nederland is een vonnis tot levenslange gevangenisstraf ook
daadwerkelijk een gevangenisstraf tot de dood u ontzet. Vanaf 1982 zijn er
34 Nederlanders tot levenslang veroordeeld. Uiteraard niet voor malse delicten. Het mag geen verrassing heten, maar een
oud-rechter en zittend Kamerlid van de partij die Nederland eigenhandig met de beste bedoelingen naar de vernieling heeft geholpen, pleit nu voor het zicht op vrijlating bij een levenslange gevangenisstraf. Vanzelfsprekend stelt PvdA'er Jeroen Recourt dat "het een kwestie van humaniteit is om daders perspectief op vrijlating te bieden." Recourt neemt het in feite op voor types als de Turkse Cevdet Yilmaz, die in 1983
zes mensen dood knalde in een café te Delft, en morgen voor de derde keer voor de kortgedingrechter staat om onbegeleid verlof en uiteindelijk gratie af te dwingen. Recourt bepleit voor het inbouwen van een toets na vijfentwintig jaar in 't gevang. Op deze manier kan een levenslang gestrafte namelijk niet eerder vrijkomen dan iemand die tot de maximale tijdelijke gevangenisstraf van 30 jaar is veroordeeld, aangezien deze na twintig jaar vervroegd vrijuit zou mogen. Er is inderdaad een en ander te zeggen voor het bieden van perspectief. Aan de andere kant, hebben de dodelijke slachtoffers van deze veroordeelden niet ook levenslang gekregen? Die zijn levenslang dood, en hun nabestaanden moeten hier hun hele bestaan mee leven. Ook dat is een levenslange straf - zonder kans op vervroegde vrijlating.
