Geenstijl

De meest gelekte, gemanipuleerde en misleidende begroting komt eraan. Ieder respect voor de Koning, zijn Staten Generaal of het volk ontbreekt. Terwijl de pluche plakkende partijen al maanden over de details beschikken en er campagne op voeren, kregen gisterenmiddag de laatste vijftig Kamerleden ook een gehandicapte usb-stick. Een aanfluiting die geeneens gefilmd mocht worden door de staatsomroep. De gelekte koopkrachtplaatjes zijn slechts een incomplete waanvoorstelling waar veranderingen selectief in verwerkt zijn. Bij AOW-ers die gedwongen waren te sparen voor hun pensioen verdwijnt bijvoorbeeld niet alleen de wel verwerkte MKOB, nee de gratis thuiszorg wordt vervangen door uit eigen zak te betalen werksters. Dat koopkrachteffect ontbreekt. Evenals het koopkrachteffect van mantelzorgers die gedwongen zijn minder te gaan werken. Zo winkelde Diederik Stapel ook in de feiten. De volgende saga ging over defensie. Eerst zouden ze er een schamele 100 miljoen euro bij krijgen, inmiddels opgelopen tot 300 miljoen euro. Precies de bezuiniging van vorig jaar, dus. Onze defensie-uitgaven blijven slechts de helft van de NAVO-verplichtingen en hooguit een kwart wat nodig is om het rode leger en het kalifaat te keren.

Wat mij opviel aan het strategisch lekken, was dat de lastenverlichting verdubbelde, op het moment dat de tevreden reactie van de kiezers uitbleef. Niet alleen mag de coalitie en haar partners maandenlang zelf bepalen hoe nieuwe maatregelen zonder kritiek van de oppositie in het nieuws komen, nee daarbovenop wordt het beleid bijgesteld als de gewenste reactie uitblijft. Dan worden we geregeerd door een soort losgeslagen, verkeerd geïnformeerde waan van de dag. Millennia aan mantelzorg ontkennen Tijdens de vorige troonrede werd de krachtterm participatiemaatschappij verzonnen. Volgens mij is het Koninkrijk der Nederlanden en al haar voorgangers al zo'n maatschappij. Nederland is nooit vrij geweest van belasting, nooit vrij geweest van burenhulp en nooit vrij geweest van dwangarbeid. Je kan als Koning dus millennia aan mantelzorg ontkennen en iedereen gelooft het. Met het overhevelen van de AWBZ zorg naar de gemeenten werd even een bezuiniging van miljarden verzonnen. De kinderen, die meestal allemaal fulltime werken, springen wel even bij. Nu doen vakbonden alsof die ontslaggolf onverwacht is. Als je slechts 1 miljard zou bezuinigen op poppetjes met een ton personeelskosten per jaar kom ik op tienduizend ontslagen. Negen nullen min vijf nullen is immers nog altijd vier nullen. (10⁹/10⁵=10⁴) Geen glazen bol nodig. Minister Schippers noemt de ontslaggolf "zeer klein.” Als je tienduizenden mensen ontslaat omdat je nu eenmaal geen "werkgelegenheidsproject” runt, terwijl er ruim een miljoen op de loonlijst staan, ontsla je volledige procenten. Kijk je puur naar de thuiszorg, de extreem goedkope extramurale zorg, dan gaat het om ongeveer tweehonderdduizend medewerkers, waarvan nu 40% naar huis mag. Zorgaanbod zakt tot een kwart van de zorgvraag Terwijl de hulp thuis gehalveerd wordt, en het aantal tehuizen ook, blijven de ministers volhouden dat er genoeg zorg beschikbaar blijft tijdens deze vergrijzing. Of er is in het verleden drie tot vier keer zo veel zorg als noodzakelijk geleverd, of er gaat in de nabije toekomst maar een kwart geleverd worden van wat gisteren nog als noodzakelijk werd gezien. Of natuurlijk een melange van mijn vorige twee opmerkingen. Voor deze ontslaggolf in de thuiszorg wordt het volledige uitgespaarde salaris als bezuiniging geboekt. Dat is vreemd omdat voor deze hard werkende mensen nu niet echt elders in de economie in dezelfde mate simpel ongeschoold werk voorhanden is. Meer dan de helft van de uitgespaarde salarissen kunnen in mijn ogen alvast gereserveerd worden als langdurige uitkeringen. De wil om je dood te werken De stupiditeit dat werk alleen beschikbaar is voor mensen met een stevige opleiding, een perfecte gezondheid en de wil om zich half dood te werken, is de basis voor de uitkeringspositie van de rest van de samenleving. Daadwerkelijk optimaliseren kan alleen als naar de samenleving als geheel wordt gekeken, in plaats van de huidige tunnelvisie op de eigen begroting. Er waren twee redenen om te kiezen voor een ondankbaar bestaan in de zorg. De ene was je roeping, de andere was de baanzekerheid. Patiënten mogen door gemeentelijke experimenten met herinterpretaties van patiëntminuten en het concept noodzakelijk straks gedeeltelijk of niet geholpen worden. Iedere vorm van voldoening die antwoord aan die roeping verdwijnt, dat gaat door hetzelfde raam naar buiten als de eerder aangehaalde baanzekerheid. Economische duurzaamheid is een illusie De baten van dit harde snijden verdwijnen zoals gewoonlijk in het zwarte gat van de Haagse kaasstolp. Okay, okay, een miljardje aan lastenverlichting. Aan arbeiders die binnen het Europa het hardste gepakt worden. Die lastenverlichting verdampt direct aan zelf ingehuurde werksters en andere reparaties van weggevallen diensten. Is meermaals weg te strepen aan lastenverzwaringen in natura in hetzelfde boekjaar. In de miljoenennota waar het hardste gesneden wordt in noodzakelijke voorzieningen stijgen de rest van de overheidsuitgaven gewoon verder. Sociale zekerheid & arbeidsmarkt haalt de zorg in qua grootste kostenpost. Het wil maar niet lukken om op een eerlijke en open manier te komen tot een sociale welvaartsstaat die bedrijfseconomisch duurzaam houdbaar is met een betalingsregeling voor de staatsschuld.