In de serie "Paus blijkt verstokte katholiek" en "Ebola: toch niet zo fijn als gedacht": Het geld
KLOTST de babyboomer tegen de plinten. Ja duh. Babyboomers hebben de jaren vijftig nog meegemaakt, toen geluk nog heel gewoon was en iedereen kraakhelder polygoons sprak. Hun ouders bouwden Nederland alvast weer voor ze op (was kapotstuk, iets met Duitsers) en tegen de tijd dat de babyboomers gingen studeren lag de wereld aan hun voeten. Twaalf jaar soosjaale antropologie studeren, ongebreidelde neuqseks mét anticonceptiepil maar zónder AIDS, en behalve elkaar ook gekraakte A-lokatie grachtenpanden collectief uitwonen. En daarna maar eens aan de bak, allerlei solidariteitsvoorzieningen veilig stellen want regeren is vooruitzien nietwaar? Om te beginnen de eigen pandjes voorzien van een monumentenstatus, dan kunnen die van (
gesubsidieerd) kunstkollektief in één moeite door (
gesubsidieerd) vertimmerd worden tot fijne woonlofts. Verder een brede waaier van (
gesubsidieerde) 65+voorzieningen, van bijnagraties (
gesubsidieerd) OV tot spotgoedkoop (
gesubsidieerd) museumbezoek. Ondertussen lopen de post-babyboomgeneraties zich stuk op het Grijze Plafond. Is ook een babyboomdingetje namelijk:
Ze.
Gaan.
Maar.
Niet.
Weg. Nu doen ze fijn op de valreep alle voorzieningen die zij niet meer nodig hebben wegbezuinigen, na er uiteraard zelf maximaal van geprofiteerd te hebben. Fit vijfenzestigplussen to the max, allemaal honderd worden en het eigen huis opeten. Pure solidariteit, mensen. Denk daar nog maar eens aan, straks als u tot uw 91ste moet blijven werken.
