Jawel, we hebben weer een sneu geitenwollensokkenonderzoek. De
Stichting Media Rakkers heeft eens een
onderzoekje (PDF-alert) gedaan naar de zogenaamde 'Afzeikcultuur' en de invloed hiervan op kinderen. Hieruit blijkt dat kinderen dus echt heel hard lachen om de voorrondes van Idols, South Park en andere hilarische programma's waarbij u ook over de grond rolt van het lachen. En dat is slecht, want leedvermaak is volgens het rapport allemaal
'boosaardige kwaadwillende vreugde'. Een term die dus alleen maar bedacht kan zijn door iemand die in 1953 al zijn humorklieren operatief heeft laten verwijderen. Deze brave zielen hebben door honderden tv-programma's en 36 websites te bekijken kunnen turven dat er in 47% van de tv-programma's en 53% van de websites dit gedrag voorkomt. Boosaardige kwaadwillende vreugde dus. Wat kinderen zouden gaan nadoen. Daarom zou er nu een debat over media-ethiek moeten komen, omdat dit soort 'afzeikgedrag' natuurlijk écht iets van deze tijd is en vroeger nooit voor kwam. Gemakshalve vergeet men hierbij dat dit gedrag dus helemaal niet nieuw is. Tot enkele honderden jaren gingen onze voorouders nog op zaterdag massaal naar het marktplein om daar veroordeelden in de schandpaal met tomaten, eieren en wat niet meer te bekogelen, gewoon omdat dat grappig was. Onthoofdingen, ophangingen en vierendelen waren indertijd ook bijzonder geschikt als gezinsuitje, trouwens. Man, wat heeft men dáár bij gelachen. Ook in de laatste eeuw zijn er legio voorbeelden van leedvermaak te noemen, zoals Tom & Jerry, die elkaar graag met allerlei keukengerei de tyfus in sloegen. Of wat te denken van Laurel & Hardy, die -als ze nog zouden leven- nu nóg die piano niet boven zouden hebben. En zeg nu zelf.
Dit is toch hilarisch?
