Geenstijl

Exclusieve voorpublicatie van het dagboek van publicist L. de Winter. 24 februari 09.00 uur Opgestaan en twee kilo koude ossenhaas van gisteren gegeten. Kranten nagekeken op anti-joodse koppen. Daarna een ingezonden brief naar Trouw geschreven die met hun kop “Snijden, snijden en nog eens snijden” boven een artikel over Noord-Hollandse kaasboertjes suggereren dat besneden Joden geen kaas lusten. 11.00 uur Drie liter frituurvet gedronken en braadpan leeg gelikt van eergisteren, toen mijn goede vriend Frits Barend hier was om een avondje Joods Halma te spelen. Allebei gewonnen. Frits zat zoals gewoonlijk weer vol verhalen. Hij was dolenthousiast over zijn zender ‘Het Gesprek’ waar nu twee keer zoveel mensen naar kijken als in januari. Vier in plaats van twee. Frits is blijven slapen.

25 februari Weer op zoek geweest naar de oude auto van mijn vader. Langs de snelweg gaan zitten en gewacht. Weer geen geluk. Ik werd veel herkend. Twee keer werd er op mij ingereden door een socialistische Jodenhater. Meteen ingezonden brief naar de ANWB gids gestuurd. Dertig doosjes bedorven wijn opgehaald die voor bijna niets weggingen. Negen kilo zalm en twee shoarmarollen opgehaald. Ik zal en moet de nieuwe Jan Wolkers van Nederland worden. Als ik dood ga zullen alle schrijvers in Nederland zeggen: wij zaten bij hem aan zijn rijk gevulde tafel en luisterden naar zijn verhalen over literatuur. Overmorgen komt Giphart eten. 26 februari 09.30 uur Net vier kilo koude ree-rug opgevreten. Kranten doorgenomen op antisemitische inhoud. Viel mee vandaag. Maar negen ingezonden brieven geschreven. In een artikel in Het Parool over de uitzichtloze situatie in Oost -Drenthe werd geen een keer het woord Jood gebruikt waarmee wordt gesuggereerd dat het Joden altijd voor de wind gaat. Streng tegen geprotesteerd. Want dat is niet zo. Gisteren ging ik bijvoorbeeld naar de slager en had hij mijn bestelling van 90 kilo doorregen varkenspens nog niet binnen. Een tegenslag. Heb er een kort verhaal over geschreven met de titel: geen varkenspens. Het is een vak, schrijven,dat vergeten nogal eens wat mensen. 27 februari 23.30 Ronald Giphart is net weg. Hij heeft 6 flessen bedorven wijn opgeklokt en begon mij voor de zestigste keer te vertellen over zijn gedicht voor Jan Wolkers. Uit mijn hoofd ging het ongeveer zo. texel eiland jij op dat eiland dood op het eiland paté en brood dat was jij paté en brood en liefde en vogels je hield van vogels en vogels hielden van jou en je hield van kontneuken op het strand jouw strand haar kont ja dat was jij jan jan jan ik mis je ik mis je worst ik mis je worst met spekjes en je gastvrijheid die jou zo kenmerkte dank je dank je dank je Ik heb Giphart gevraagd om na mijn dood ook zo een gedicht voor mij te schrijven, en dan graag iets met mooie kop, gastvrij en schitterende schrijver er in. Heeft hij beloofd. Maar eerst moet hij zijn middelbare school boek voor dit jaar afschrijven. De werktitel is Natte Kutjes Ahoy. Een bekentenisroman over natte kutjes. Ik ben benieuwd. 6 maart Nog steeds niet dood. Jammer. Verheug me zo op het gedicht van Giphart. Uit verveling samen met mijn partner drie beenhammen gegeten. 9 maart Mijn goede vriendin Ayaan belde me. Ik hoopte om mij iets te vragen over de politieke situatie in Amerika, maar helaas ging het om een recept. Hoe je viskoekjes van bedorven vis maakt. 11 maart Had gisteren een idee voor een nieuwe roman maar ben het alweer vergeten. Ging over dinges en dat die dan dinges tegenkomt met alle gevolgen van dien ofzo. Nog even uitwerken en proberen over 300 pagina's uit te walsen, met een lekker grote letter en een kleine bladspiegel. Heb ik weer een nieuw boek op de markt. 14 maart Ik wil dood. Maar het lukt niet.