Je mag best op vakantie gaan terwijl je weet dat de aarde vergaat, zolang je maar wel je schuldbesef breed etaleert

Esma Linnemann, in het dagelijks leven slachtoffercolporteur van de Apocalypsbode, mag deze zomer een van de zevenenveertig vrijgekomen columnistengaten in de kattenbak vullen. Als invulling kiest ze zelf voor de slachtofferrol, maar: wel een strijdbaar slachtoffer hè. Niet zomaar eentje die weigert omhoog te kijken om met eigen ogen de klimaatmeteoor aan te zien komen die de aarde onherroepelijk zal doen verpieteren tot een bol vurige magma (of wacht, dat is het al? Slechte metafoor, Rossem - red.). Enniehoe, de reden dat wij grinnikten bij dit stukje angstporno, is de schitterende slotzin:

"Dat we ons moeten verzetten, ook al is het tegen een onafwendbaar lot."

Meid, bestel lekker nog een pastis en een broodje brie in de boemel naar Bordeaux, en voor de zekerheid nog een glaasje extra, want als je toch zo zeker bent dat de hele flora, fauna en de rest van de flikkerse boel op smelten staat, wat heb je dan nog te zoeken bij de zondvloedcult? Prachtige filmverwijzing hoor, naar Lars von Triers Melancholia om niet terug te hoeven vallen op Netflixcliché Don't Look Up, maar wat wij lezen is iemand die de rooftop party uit Independence Day niet wil missen, en hoopt dat wij allemaal ook daarheen komen. Nee sorry Esma - we hebben verkansie, de zon schijnt en de ijsblokjes zijn nog lang niet op.

Vroeger had je het klooster.

Kent u de bovenstaande eco-depressieve dames nog uit Nieuwsuur, december 2019?

Nou, het kostte ons Limburg, maar de klimaatpsychiatrie is terug. Eco-depressie, en eco anxiety wordt het ziektebeeld genoemd, komt voornamelijk voor onder hoog-opgeleide jonge blanke vrouwen, en de verlossers zijn "klimaatpsychologen". Onderstaand zomaar twee case studies uit De Volkskrant. Er wordt geweend en gepiekerd, gewezen en geleden. En we zullen heus niet miskennen dat deze vrouwen psychisch lijden.

Maar we worstelen wel met een vraag. In hoeverre is 'begaanheid' met iets zo abstract als 'het klimaat', iets op grote afstand als Afrika, Canada en de VS, oprecht en doorleefd exact wat het zegt te zijn? En wanneer wordt het bevangenheid door ideologie of een religieus impuls? Een vloed toeschrijven aan collectieve zonden is immers een van de oudste en universele motieven die de mensheid kent. En minstens zo kwalijk is de rol van Greta & Timmermans - "If we don’t fix this, our children will be waging wars over water and food. There is no doubt in my mind." Zij maken deze vrouwen wijs dat dingen veel erger, en de catastrophe veel groter is dan in redelijkheid verwacht kan worden, zoals in het filmpje onderaan uitgelegd wordt.

Maar dat zul je klimaatpsychologen allemaal niet horen bevragen. Psycholoog Sara Helmink van klimaatpsychologie.com: "‘Ik wil het niet pathologiseren, want in feite is het een normale reactie op een extreme bedreiging. Maar voor de mensen die er zo onder lijden dat ze niet meer kunnen functioneren, kun je als psycholoog dezelfde technieken inzetten als bij trauma, depressie of een ‘gewone’ angststoornis. Daar is het allemaal aan gelinkt." Gelinkt aan de kassa, ja.