Speciaal soort vervelend

Wat een chronische treurneuzen wonen er toch in dit land. Neem Gerda die waarschijnlijk geen Gerda heet, maar wij zagen meteen een Gerda voor ons. Gerda woont in de buurt van vliegveld Lelystad en vindt die vliegtuigen maar herrie maken. Niet de grote Boeings en Airbussen die vakantievierend Nederland naar de Costa met Zon brengen, want die zullen er ondanks investeringen van honderden miljoenen euro's waarschijnlijk nooit landen. Maar Gerda is een zuurpruim en dat zal de wereld weten ook en daarom klaagt ze over alles in de lucht. Hendrik-Jan die indruk probeert te maken op zijn secretaresse in zijn Cessna? Klacht! Opa voor zijn verjaardag meenemen op een rondvlucht in een Piper? Klacht! Alle filerijders uitlachen vanuit uw Beechcraft? Klacht! En dat het afgelopen jaar dus liefst 1.536 keer. Gooi daar de nummer twee klager bij en Lelystad zit al aan 2.474 van de in totaal 2.628 meldingen die binnenkwamen van slechts 64 personen. Dat is een speciaal soort zuur waar zelfs de Volkskrant (over veel vliegen gesproken, red.) nog een puntje aan kan zuigen. Echt, wanneer gaan we deze hardnekkige zeiksnorren eens permabannen van overlastmeldpunten vanwege het vervuilen van de cijfers met hun constante gezeur? Oh en Gerda, hier nog een tip van ons: ga eens wat nuttigs doen met je leven, want in deze zinloze strijd zie je ze inmiddels vliegen.

Jerry Afriyie wil droogneuken!

Hoppa, daar is de deksel op de neus. Het Rotterdamse Zomercarnaval wil graag het braafste jongetje van de dansklas zijn en graaft daarmee zijn eigen correctheidsgraf. In dit land vol chronische slachtoffers en tere zieltjes is er tenslotte altijd iemand gekwetst. Zijn het niet de passerende bakfietsmoeders die vinden dat hun Zilver en Storm enorme seksuele trauma's oplopen door de aanblik van ietwat suggestief dansende blootbillen, dan zijn het wel racismeroepers die iedere gelegenheid aangrijpen om hun favoriete kaart te spelen. In dit geval de subsidieclubjes Zwart Manifest en Stichting Nederland Wordt Beter (twee groepen onder leiding van dezelfde Jerry Afriyie) die het droogneukverbod omschrijven als "koloniaal, racistisch en niet-inclusief" en een oproep doen om boze berichten te sturen naar zowel de organisatie van het Zomercarnaval als burgemeester Aboutaleb. Plots bevindt de carnavalscommissie zich in een vulgaire spagaat tussen klaagmoeders en racismekrijsers, waarbij compleet nietszeggende statements niemand blij maken. Nu zijn dit twee groepen die u sowieso niet op uw feestje wilt hebben, maar tegenwoordig moet echt iedereen tevreden gehouden worden, dus dit zal wel weer het begin van het einde zijn. Jammer weer.

Jammer van die mensen die denken dat ze de baas van de weg zijn

De lammetjes huppelen door de wei, de eerste bloesems kleuren de bomen en met een beetje geluk breken de sterkste zonnestralen door het wolkendek: de lente is hier. En dat betekent dat de rivierdijken zich in de weekenden vullen met dagjesmensen. Mannen en vrouwen die er even tussenuit willen en, meestal met gelijkgestemden, willen genieten van de prachtige uiterwaarden en groene weilanden waar deze dijken doorheen meanderen. Kilometers maken, maar vooral de vrijheid voelen. Het is alleen een beetje jammer dat deze weggebruikers menen dat ze de baas van het asfalt zijn. Dat ze net doen alsof die dijk speciaal voor hun is aangelegd en ze zich niet inleven in de andere gebruikers. Daarom wordt het tijd om onze dijk terug te vorderen en een verbod te eisen op zeikende wandelaars. Die treurige bomenknuffelaars die de wandelroutes door de uiterwaarden links laten liggen en per se op de dijk tussen de rest van het verkeer willen waggelen, zodat ze op Twitter kunnen sneuneuzen over een groepje motorrijders die met een nette snelheid, op gepaste afstand en laag in de toeren langs komt rijden, kunnen we missen als kiespijn.

Wensen geen vleesgeprik in hun achtertuin

Halsema's hoerenhokken zijn de nieuwe windmolens: de gemeente moet ze ergens kwijt, maar geen inwoner wil ze in hun achtertuin. Wie er zeker niet op zit te wachten zijn de vaccinkeurders van EMA. Die verplaatste het Europese hoofdkantoor in 2020 naar Amsterdam en miept nu bij de Europese Commissie omdat de gemeente overweegt dit sekswerkerswarenhuis op loopafstand van hun kantoor te vestigen. "Het bureau voert op het hoogste gepaste politieke en diplomatieke niveau actie, in samenspraak met de Europese Commissie, om een veilige werkomgeving voor medewerkers en deskundigen te verzekeren." Ze zijn waarschijnlijk bang dat het personeel wordt overvallen door een soa tijdens de lunchpauze of dat de medewerkers na een late vrijmibo plots al hun geld kwijtraken als ze langs deze worstenverwerker wandelen. Nu hebben we niet de verwachting dat Amsterdam de poot stijf houdt zodra er druk vanuit Europa komt en daarom voorspellen we vast dat de locaties aan de Zuid-As gaan afvallen als potentiële plek voor Femke's pornoparadijs. Dat betekent dat alleen de BDSM-werf in Noord overblijft voor de vleesattractie die niemand wil hebben. Wat zullen de omwonenden daar zich genaaid voelen.

Welk jaar is dit?

Over twee dagen is het exact acht jaar geleden dat islamitische terroristen de redactie van Charlie Hebdo bestormden en het vuur openden op weerloze cartoonisten omdat ze zich gekwetst voelde door een plaatje en sindsdien is er schokkend weinig veranderd. Wederom zit de boosheid in de islamitische hoek en wederom ligt Charlie Hebdo (nu nog verbaal) onder vuur. De miet met te lange tenen en een te klein pikkie is deze keer de hoogste Iraanse leider Ayatollah Khamenei die volledig terecht door het Franse magazine door de mangel wordt gehaald vanwege de recente protesten in het land en de jarenlange onderdrukking van zijn volk. Iran natuurlijk over de zeik en die roept nu Frankrijk op het matje, omdat ze niet snappen dat andere landen wel vrije media zonder overheidsinvloed kennen. Hee Khamenei, als de hele wereld (inclusief je eigen onderdanen) tegen je is, dan moet je het probleem eens bij jezelf zoeken. Dus rot lekker op met je achterlijke dictatoriale religie en je aanslagbeluste volgers, want hier in het Westen zijn we echt niet onder de indruk van dreigende taal van een opgefokte tulband.

Sorry seems to be the hardest word...

Subsidieclubs die zich inzetten voor de nabestaanden van het slavernijverleden zien hun budgetten verdwijnen. Dadelijk heeft het kabinet de excuses uitgesproken en vervalt één van hun belangrijkste bestaansrechten. Dat moet de reden zijn waarom deze organisaties momenteel op alle Ruttiaanse slakken zout leggen en de aangekondigde excuses voor het slavernijverleden nu al trachten te ondermijnen. Een anonieme betrokkene klaagt bijvoorbeeld in het Parool dat het onhandig is dat een overleg op 8 december met organisaties in het Catshuis valt op de dag van de Surinaamse Decembermoorden. En de voorzitter van de Nationale Reparatie Commissie Suriname miept over het feit dat minister Franc Weerwind als afstammeling van een slaaf excuses komt uitspreken in Paramaribo, waarbij de organisatie dus weigert het kabinet als een persoonsoverstijgend rechtspersoon te zien, terwijl dat juist de reden is dat dit kabinet excuus aanbiedt voor activiteiten uit een ver verleden. Daarnaast is er gezeik over de datum, de afwezigheid van de koning, de beperkte betrokkenheid van de tienduizenden belangenclubs, de tijdslijn ("We lopen nu het risico dat de excuses niet worden geaccepteerd, omdat we daar in Suriname niet klaar voor zijn.") en de communicatie. Het probleem wordt onbewust samengevat door Joyce Sylvester van de staatscommissie tegen Discriminatie en Racisme: "Het voornemen is goed van het kabinet, maar die excuses moeten wel geaccepteerd worden." Nee, dat hoeft dus helemaal niet. Als je dusdanig vastgeketend zit aan de eigen slachtofferrol dat je excuses waar je zo lang om zeurde niet accepteert, omdat het niet helemaal volgens jouw script verloopt, dan is dat jouw probleem. Dit is geen Oscars-bedankwoordje waar alle betrokkenen bij naam genoemd worden, geen persoonlijke speech voor jouw specifieke subsidieclub, maar een breder excuus aan alle nabestaanden. Accepteer het en zet je ego opzij of Rupsje Nooitgenoeg lekker door; dit kabinet heeft al genoeg toegegeven. We gaan niet ook nog excuses voor de excuses maken.

We kunnen niet blijven bukken voor iedere gek

Nee, we worden niet emotioneel van Taylor Swifts muziek, maar vandaag gaat het even niet over haar microfoongefluister, maar haar videoclip en dan specifiek die van het nummer Anti-Hero, want ophef en dan zijn wij hier om te duiden. Kort samengevat: In de video zingt ze over haar eigen onzekerheden en was het woord 'fat' te zien op een weegschaal en daar zijn dikzakken heel boos om, waarbij al snel het woord fatphobic viel. En dan kunt u wel zeggen dat tig wetenschappelijke onderzoeken uitwijzen dat dik zijn ongezond is en er best wat te zeggen valt voor een strijd tegen overgewicht, maar dan vergeet u dat we in een post-*truth-*samenleving vol slachtoffers leven en dat dat dus geen argument is tegen de volhardende canceldrang van deugdienders. Dat realiseert Taylor zich ook, want die wist niet hoe snel ze moest bukken voor een paar boze schreeuwers op Elons blauwe vogel en knipte direct het fragment uit haar video. Nu horen we u denken 'boeiend, ik luister niet naar die zooi en ik kom nooit in dat gestoorde Amerika', maar laat het maar aan Nederlandse sneeuwvlokken over om de US of A gekkigheid de oceaan over te helpen. Het ene moment duwt in Amerika een politieknie in een onschuldige nek en voor u het weet wordt op de Dam in Amsterdam zwarte Piet in zijn gezicht getrapt. Het kan snel gaan. Dus mocht binnenkort Conny Vink gecanceld worden en de Libelle ritueel verbrand, dan weet u dat het komt door het gebrek aan ruggengraat bij Taylor Swift.

Boze klimaatdrammers vanavond in het NOS-journaal

Gefeliciteerd Nederland! Het was hard werken, maar jullie inzet leidde er wel toe dat de uitstoot van broeikasgassen in ons polderlandje in 2021 een indrukwekkende 23,9 procent lager lag dan in 1990. We pompten weliswaar iets meer uit dan een jaar eerder, maar dat is logisch want in 2020 zat er nog een groot coronaslot op ons land en niemand wil terug naar die tijd. Toch? Oh nee wacht, de klimaatdrammers van Urgenda wel, want die zijn piswoest dat de CO2-reductie niet de door hun geëiste 25 procent haalde. U weet wel dat willekeurige getal dat het kabinet ooit noemde en Urgenda vervolgens veel te serieus bij de rechter ging afdwingen. Een beetje als een ouder die op een onoplettend moment een keer voor de grap een pony toezegt aan hun kind en nu al jaren met een om een pony zeurende krijser rondloopt. En dat terwijl het gezin in een flatje driehoog woont en het praktisch dus helemaal niet mogelijk is om een pony te nemen. Maar ja, een GroenLinks-rechter zei een keer tegen het zeurkind dat als de ouders een pony hebben toegezegd het kind recht heeft op een pony. Dus nu loopt die jankkoter te blehren over "het ondermijnen van de rechtsstaat" en denkt de kleuter dat het met de grote mensen mag meepraten, want het wil "met alle relevante ministers spreken". En dat terwijl er dus al grote stappen in de goede richting worden gemaakt. Een weiland is geregeld, een schuurtje wordt gebouwd, hooi is besteld. Alle signalen wijzen erop dat er uiteindelijk een pony komt, maar dat zoiets tijd kost. Maar daar heeft deze Urgenda-baby dus geen boodschap aan, want die denkt alleen aan de pony en aan helemaal niets en niemand anders. Wat een over het paard getild kutkind is het toch.

Goedkope wijn or GTFO!

De kerstdagen staan voor de deur en dan is het weer tijd voor één van de Nederlandste van alle Nederlandse tradities: zeuren over iets dat u gratis krijgt. Want zo'n kerstpakket is wel leuk, maar mekkeren over de inhoud is veel leuker. De topdreiners zijn dit jaar de medewerkers van het Amsterdamse ziekenhuis OLVG. Die zaniken niet alleen intern over hun kerstpakket, maar zijn zo ontevreden over hun muts, sjaal en spelletje dat ze naar het Parool stapten. Dat levert dus quotes op als "Het voelt als een belediging" en ****"Is dit waar we al 1,5 jaar keihard voor aan het werk zijn?". Om maar meteen die laatste vraag te beantwoorden: Nee, dit is niet waar u voor werkt. Dit is een extraatje, een gebbetje, een cadeautje en dus geen recht. En als u zich beledigd voelt omdat u geen goedkope fles rode wijn, smerige paté en uitgedroogde toastjes in een kartonnen doos kreeg, moet u eens goed in de spiegel kijken in plaats van snedige berichten op het intranet plempen. Niets mis met strijden voor meer waardering voor zorgmedewerkers, maar vecht dan voor iets constructievers dan een budget boodschappenpakket rond de feestdagen. Want een kerstpakket is gewoon een balkonapplaus in een doosje: net zo goedbedoeld, maar net zo nutteloos.

Geïrriteerd zijn als levensstijl

Ah ja, de vliegtuigklagers. Een groep mensen waar al jaren veel te veel rekening mee wordt gehouden. Huizen zijn geïsoleerd, vliegroutes omgelegd en de vliegtuigen worden elke generatie stiller, maar het is niet genoeg. Het is nooit genoeg, zo blijkt uit de laatste cijfers. Want ondanks dat er aanzienlijk minder vliegbewegingen zijn, kwamen afgelopen maand meer klachten binnen dan in dezelfde maand in het veel drukkere 2019. Dit bewijst dat het verminderen van het aantal vluchten niet gaat helpen voor de geluidszeikerds. Van die mensen die in het bruisende centrum van de Randstad willen wonen en dan verbaasd zijn dat het geen stiltegebied is. Mensen die hier bewust voor gekozen hebben, want Schiphol ligt hier al honderd jaar (nog gefeliciteerd!), dus die vliegtuigen zijn geen recente toevoeging. Dit zijn mensen die 'geïrriteerd zijn' als een karaktereigenschap hebben. Die gezellig met elkaar alle feiten naar de prullenbak verwijzen op hun forum en dan ieder bericht een overlastmelding noemen. Laten we geluidsoverlast voortaan alleen registreren via meetapparatuur en niet via sneuneuzen die met gespitste oren op het volgende toestel zitten te wachten zodat ze zich met een belletje naar de klachtenlijn weer even goed kunnen voelen over hun eigen treurige leven.