Ja dit zie je dus in tijden van (energie)armoede en hyperinflatie. Als mensen niet meer op de eerlijke manier in hun primaire levensbehoeften kunnen voorzien, nemen ze het recht in eigen hand. Landelijk steeg het aantal aangiftes van winkeldiefstal met 12% vergeleken met 2019, in Groningen en Friesland neemt winkeldiefstal het sterkst toe. Niemand weet waarom.

"„Koffie, zalm en cosmetica worden veruit het meest gestolen”, zegt Martijn van de Beek, directeur van onderzoeksbureau Hoffmann. „Er is minder personeel in de winkels en beveiligers zijn niet te vinden. Minder toezicht betekent meer diefstal.” Ook de opmars van zelfscanning en zelfbedieningskassa’s speelt zijns inziens een rol. „Met minder toezicht is de pakkans klein. Veel vaak jonge klanten scannen niet alle items. Als je toch wordt gecontroleerd, moet je alle niet-gescande producten alsnog betalen en daarmee is de kous af.”"

Ja dat klopt wel echt. Bij de zelfscankassa's heb je exact niets te verliezen behalve uw eigen eer, want de medewerkers ontwijken elk oogcontact en doen vervolgens namens u alsof u het item per ongeluk vergat te scannen. Alleen maar winnaars. Maar goed, we denken tijdens de zalm en koffie terwijl we de mascara van gisteravond verversen wel even na over een oplossing.

Inzending. Een reconstructie van de beurscrash van 1998 die, op slag van de invoering van de euro, niet door ging omdat diverse instanties samenwerkten om in te grijpen. Maar ten koste van wie?

De afgelopen weken was er veel aandacht voor de beurscrash van 1987, nu 30 jaar geleden. We moeten het echt ook nog eens hebben over de crash die elf jaar later, in 1998, niet mocht gebeuren. Op 5 oktober 1998 heeft zich, met goedkeuring van De Nederlandsche Bank (DNB) en toezichthouder STE (de huidige AFM), iets vreemds op de beurs voorgedaan.

AEX onder druk, ING en ABN in problemen
De beurskoersen werden nog genoteerd in Guldens (NLG) maar drie maanden later - vanaf 1 januari 1999 - zouden financiële producten in Euro’s verhandeld worden. De beurzen lagen wereldwijd onder druk door de Azië-crisis en met name in Nederland waren de problemen bij ING en ABN Amro, twee banken die één crisis later alsnog een beroep moesten doen op staatssteun, zo groot dat ze een winstwaarschuwing moesten afgeven.

Winstwaarschuwing ING (donderdag 1 oktober 1998)
Winstwaarschuwing ABN (vrijdag 2 oktober 1998)

Een verdere val van 10% waarde van de beurs kon zelfs het einde betekenen voor deze Nederlandse instellingen. Zoals we allemaal weten waren ze 10 jaar later echt aan de beurt. Maar in 1998 nog niet. Net niet, want in een glijmarkt van net onder de 1100 naar 850 (koers 2 oktober 1998) binnen 20 dagen zag het er niet gezond uit en de echte harde tik moest nog komen. Het weekend van 3-4 oktober zou voor rust moeten zorgen op de financiële markten. Zo verwachtte men dat de G7 en het IMF met maatregelen zouden komen.

Met een slotkoers van 848,59 op vrijdag 2 oktober was de psychologische grens van 800 opeens weer binnen handbereik. Wat iedereen wist, als de magische grens van 800 zou breken dan kon het (nog) hard(er) gaan. Alle ingrediënten waren er wereldwijd, de lichten stonden allemaal op rood (of op groen als je hoopte en verwachte dat de koers van de AEX door de 800 kon zakken).

**Het plan om de AEX en daarmee ING en ABN te redden
**Omdat er niets vanuit de G7 of het IMF gedaan kon worden om de val te stoppen kwam er in het geheim een genootschap in het weekend bij elkaar om een plan te bedenken hoe de AEX gesteund kon worden, omdat de beurs absoluut niet door de 800-grens heen mocht zakken. De verwachting van veel ‘stoploss’ orders op dat 800-niveau was meer dan reëel. Het was Dierendag en aan tafel zaten in ieder geval DNB, de STE (Stichting Toezicht Effectenverkeer - het huidige AFM), ING en IMC.

De pijn moest uit de markt en dat kon alleen als personen en bedrijven deze pijn direct zouden voelen en iemand die “pijn” van ze overnam. Het moest een partij zijn die dat dan ook kon doen, oftewel niet een partij die ook net zoals ING en ABN mega long zat. Het plan was als volgt: