Terwijl het geen handleiding was

Passie voor productiviteit heette dat voor WOKE. In deze ronduit heerlijke Tele-tekst lezen we:

"In januari en november waren er twee incidenten waarbij medewerkers constateerden dat ze werden gefilmd op de werkvloer. In een video – in bezit van De Telegraaf – is te zien hoe een camera een gesprek van een medewerker registreert op de redactie. (...) Karskens erkent dat er camera’s in en rond het pand van ON zijn gevestigd, maar bezweert dat deze ’uit’ staan tijdens werktijd. (...) Volgens enkele medewerkers was de affaire in november echter geen eenmalig incident. Halverwege januari van dit jaar constateerde een andere medewerker – in gezelschap van een handvol collega’s – dat er wéér een camera ingeschakeld stond. Nadat de medewerker de webcam uitzette, eiste een technicus die van afstand toegang had tot het apparaat, dat hij de camera opstartte."

Kijk, wat (S)LINKS niet begrijpt is dat bedrijfscultuur een kwestie van zorgvuldig turven en bijsturen is. En hoe kun je nou bijsturen als iedereen op eigen kompas vaart? Zo registreerden onze redactiecamera's bijvoorbeeld dat Mosterd na zijn tweede koffie-toiletronde nooit zijn handen wast voordat hij Ronaldo en Pritt vraagt of ze ook een tosti willen, waarna hij er drie liefdevol belegt (maar wel alleen zichzelf twee plakjes ham geeft, ondanks dat Michiel van sales ze heeft gekocht).

We hebben hem vijf jaar de kans gegeven een eigen koerscorrectie door te voeren, maar soms moet je concluderen dat iemand niet op eigen kracht kan weten wat hij niet weet. Had zoiets mogelijk geweest zonder een onschuldig webcammetje in de lamp boven het toilet?

We vragen het onze nieuwe minister voor Ontwikkelingshulp.

Nog 2 weken. Dan ziet het er hier ook zo uit. (Minus de mooie pandjes)

Het land is ziek, zwak, misselijk en uitgestorven, na de Ontploffing van de CoronaBom. Dodental in Italië is gisteren gestegen tot 827. Er zijn 12.462 mensen besmet. Gisteravond laat nam Chef Conte het besluit alle winkels te sluiten, behalve supers en apotheken. De straten en pleinen leeg. Of het nu de Piazza Duomo in Milaan is of De Spaanse Trappen in Rome of elders. Mensen moeten een meter afstand houden, op de elleboog-groet staat de doodstraf, en nog maar met 1 persoon tegelijk een winkel binnen (zie timeline Serena). Om met 's lands beroemdste scheveschaatsbard Borsato te spreken: ze zijn BINNEN.

En wat heb ik daarmee te maken, zult u - o kritiese lezert - wel weer denken. Welnu. Italië is ons voorland. Zeg maar gerust een Inktzwart Voorland. Sterkte met hamsteren, en met opa & oma met onderliggend lijden.