Luister

Een klaagzang op de staat van ons geluk - onze muzikale staat. Wat komt er toch: een ongelooflijke hoeveelheid TROEP uit. In alle genres, maar vooral indie. Troep. Deze week nieuw in de schappen Underworld, gaaf maar moet je helemaal niet luisteren op plaat maar gewoon lekker in de rausbunker, en Pixies. Eind jaren 80 en begin jaren 90 megagroot (Where is my mind, Here comes your man, Hey, enz.) en daarna was Frank Black / Black Francis toch vooral gaaf als-ie mocht opdraven bij Placebo. De rest van de nieuwe muziek deze week, onder de klik, achtereenvolgens: interessant (okee), over datum, saai, saai, hysterisch, zzz, saai, leuk voor op Sleazefest, tsja, gaap, gaap, gaap, wel okee, gaap, ellende, gaap, afgrijselijk, gaap, tsja, meh, gaat, vreselijk, wel aardig, tsja en dan nog een lading gare metal. Doe het er maar weer mee!

Luister maar weer

Sorry makkers, we zijn afgehaakt. Het gaat niet meer. Wel geprobeerd, muzikaal te veel geëvolueerd. Onze 'jeugd' luistert naar Rüfüs du Sol en van die andere festivalbangers waarbij je een paar pillen in je mik moet gooien (Fred again als afsluiter op Lowlands, bijvoorbeeld) en daar krijgen we echt de kriebels van, maar deze belegen boomerpunk van The Offspring is ook wel écht passé. Die was sinds Conspiracy of One (2000) al passé en nu zijn we 24 jaar en een heleboel vreselijke muziek verder. Light it Up van het nieuwe album Supercharged, prima nummertje, lalala leuk hoor The Offspring, en voor de échte fans is het vast geweldig, maar zijn er nog lezers of reaguurders die dit ironieloos en voor de lol kopen en gaan luisteren? We slaan een keertje over. Meer nieuwe muziek na de klik!

En meerrrr, luister maar

Toegegeven, we luisteren hier op GSHQ weleens hiphop, maar eigenlijk nooit soul of R&B of aanverwante stijlen, voornamelijk omdat het meestentijds simpelweg heel erg flauw en allround geen zak aan is. Maarrrr: Leon Bridges heeft ons toch een stem als een slagroomtaart om op te vreten! Hij was al heel erg lekker in die crossover met Khruangbin, is ook gewoon heel erg fantastisch in z'n eigen werk. Lang nagedacht over de naam van z'n nieuwe plaat en dat is geworden: LEON. Meer nieuwe muziek onder meer van Jake Bugg, een van de miljoen nieuwe Bob Dylans op de wereld, alleen is hij helemaal geen nieuwe Dylan, maar gewoon een gezellig gappie met een gitaar. Voorts is er een nieuwe van The Smile (van Thom Yorke van Radiohead) én een nieuwe plaat van Coldplay, maar daar gaan we niet naar luisteren, we gaan nog liever in Beiroet wonen.

U luistert maar weer

Een nieuwe plaat van onze favoriete chagrijn, Van Morrison, die er de laatste jaren bijstaat of hij liever z'n eigen kop eraf schiet dan dat hij nog wat langer op het podium moet staan. Is allemaal niet heel erg nieuw materiaal want het meeste is opgenomen in 2014 en een aantal nummers in 2018 en 2019. "This album represents a small percentage of the huge amount of unreleased material we are hoping to roll out in the near future, rather than letting it gather dust in some archive." Eentje voor de fans dus, want de meesten van ons zijn na 1979 (Into the Music) wel afgehaakt. Het schiet ook alle kanten op - onze favorieten natuurlijk de twee heerlijke duetjes met ongelooflijke koning Willie Nelson. Meer nieuwe muziek deze week: Soul Asylum, van Runaway Train, klinkt stiekem best geinig, en natuurlijk weer een bootlading troep. PS. Nick Cave, iemand?

Luuster'n

Eeuwig supertalent Conor Oberst van het bandje Bright Eyes zou van alles worden: de nieuwe Bob Dylan (daar zijn er sowieso heel veel van), de nieuwe Elliott Smith, de nieuwe Tim Hardin, de nieuwe Jason Molina, enzovoorts, maar hij is het allemaal niet. 'Lifted or The Story Is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground' (2002) was een soort van meesterwerk en daarna hield het wel een beetje op met de meesterwerken, hoewel 'I'm Wide Awake it's Morning' (2005) met Lua en First Day of My Life twee megahits had, en nu is hij 44 jaar en mogen we 'm geen talent meer noemen. Desalniettemin: gooit u Samantha lekker op de bank met een Valpolicella Ripasso (laat u niet vangen door Amarone-snobisme) en zet dat larmoyante videoclipje op: geheid tongen! Welnu, Bright Eyes heeft een nieuwe plaat. Her en der rocky (hij doet ook aan punk in Desaparecidos) en met meer toeters en bellen dan we van 'm gewend zijn, maar toch ook breekbaar en poëtisch en keihard janken omdat de havermelk in de koelkast weer eens op is. Mooi duetje ook met die dude van The National in 'The Time I Have Left'. Meer nieuwe muziek deze week: baasje Jamie xx, Fidlar, Katy Perry en een hoop metal.

Luister

Extreem saaie headliner op Lowlands, Fred Again, de computernerd die een intro van een halfuur verwarde met het afmelken van het opgepropte publiek, waarop iedereen (nou ja) 'm peerde naar een of andere piratenshow met allemaal wackjobs in rare pakkies. Deze Fred die eigenlijk Frederick John Philip Gibson heet moet u natuurlijk live zien, maar ook dan zit het dus net tussen coke en pillen in. Niet luisteren dus! Meer nieuwe muziek deze week: Paris Hilton heeft een nieuwe plaat! Geweldig, want die kan écht helemaal niks, behalve dan dat ze zich een keer letterlijk en figuurlijk heeft laten naaien door het huisdier van Rick Salomon - die een aan zijn lijf vastgenaaide anaconda heeft (zo hebben we ons laten vertellen). Die knettergekke gozer kan óók niks, behalve heel goed pokeren, waarmee-ie miljoenen verdiende en waardoor hij onder anderen Shannon Doherty (rip) en Pamela Anderson in z'n notitieboekje kon bijschrijven. En Paris Hilton dus, die voor het oog van de wereld met z'n enorme slang mocht spelen. Afijn, tijd voor bier.

Alles komt tot stilstand

ALLES LATEN VALLEN en vergeet die knakkers van Oasis, en die huisvrouwentroep van John Legend, of Ty Segall en al die andere tot plaat gepromoveerde crack die vandaag de schappen raakt. De koning is 83 jaar, never ending aan het touren en vooral rechten aan het veilig stellen, de beste 'nieuwe' platen van de keizer zijn onuitgegeven platen van vroeger (Hitchhiker, Homegrown) en dan is er dus nog: de admiraal. Nick Cave is onze admiraal en de admiraal brengt vandaag Wild God, opgenomen in de krankzinnige Miraval Studio van Brad Pitt. Nick Cave is onze hoop in bange dagen - een van onze hopen in bange dagen. Een hoop virtuositeit, tussen steeds straffere elektronische muziek, overheersende dance, hardere bassen en oeverloos geklooi op computers. We zijn al van de hemel naar de hel naar een begrafenis gebracht en iedere keer is er weer de wedergeboorte. Kunde, talent, liefde, passie, (een verleden met) drank en drugs, een piano, rouw (twee dode kinderen), een Fender Blues Deluxe en vooral: genialiteit. Pure genialiteit, van Nick Cave, en van Warren Ellis, die met hun bandmakkers alles creëren waarnaar we op zoek waren, waar we in 2024 naar wilden luisteren, van droomden, over fantaseerden, bij willen zijn en bij zullen zijn. KOOP! Meer nieuwe overbodige rukmuziek allemaal na de klik.

Luister

Jaloers waren ze allemaal toen Hawk Tuah-mevrouw plots op het podium stond bij Zach Bryan. Want wat kon Hawk Tuah-mevrouw nou eenmaal, behalve dan heel goed weten hoe je de kop van een man gek krijgt in bed. Enfin, ze mocht dus ook even op de microfoon van Zach Bryan spugen - de allergrootste Amerikaanse countryartiest van het moment (als je figuren als Willie Nelson even vergeet). Bryan (vertrouw nooit iemand met twee voornamen) heeft een nieuw album, zijn 'highly anticipated' vijfde album: The Great American Barscene, lekker Amerikaans uitgebracht op 4 juli. En het is zo u Zach Bryan (mogelijk) al kent: americana, country, folk, akoestische gitaar en weinig toeters en bellen, maar met teksten waarvan half Amerika over de kruk glijdt. Bovendien metinclusief samenwerkingen met onder anderen Bruce Springsteen (boven) en John Mayer (onder) en dan ben je sowieso al een winnaar. Verder weinig nieuwe muziek deze week (in verband met Fourth of July) maar ach, meer hebben we ook helemaal niet nodig.

Wie luistert

Johnny Cash is dood. MAAR ZIJN MUZIEK LEEFT VOORT!!1! Er is weer eens een nieuwe single van de koning († 2003) en wel met Dan Auerbach van The Black Keys, die z'n vuigste gitaar van stal heeft gehaald om de boel te voorzien van achtergrondgepriegel. Belangrijk, want gitaarspel zit in het verdomhoekje en DE RIFF IS OOK AL DOOD, zo lazen we. Beetje gezapig wel, want op het nummer Getaway van Dr. John deed Auerbach ook gitaar en dat was meteen de allergeilste gitaarsolo in jaren (hiero, solo vanaf 3.01). Het album van Cash komt pas 28 juni uit, desondanks nu al aandacht want de rest van de nieuwe albums deze week is hoofdzakelijk troep.

Luister naar (je) Willie

Een miljoen albums heeft Willie Nelson inmiddels. Om precies te zijn 75 studioalbums en 77 albums aan livemuziek, bootlegs, compilaties, troep en samenwerkingen als de iconische Highwaymen - voor de ultranerds staat hier een gruwelijke lijst met ALLES. Z'n beste en meest legendarische werk stamt natuurlijk uit de jaren 70 (Yesterday's Wine, Shotgun Willie, Stardust, Red Headed Stranger, Phases and Stages, enz.) maar de krasse knar kakt er dus ieder jaar nog een (of twee) album(s) uit. Nu: The Border. Wederom heel erg Willie Nelson, lekker intiem, tomahawk op de barbecue, bier aan de lip, zonnetje op de kop. Bedenk dat-ie tussendoor nog tourt met onder anderen Bob Dylan, John Mellencamp, Robert Plant en Alison Krauss voor z'n OUTLAW FEST en dan ben je wel een winnaar. Over die nieuwe plaat hoef je verder niks te vertellen want 't klinkt al 91 jaar hetzelfde. De nieuwe generatie rammelt ondertussen nadrukkelijk aan de poort: countryfenomeen Zach Bryan heeft een langverwachte nieuwe single. Meer nieuwe muziek na de klik!