Luister

Extreem saaie headliner op Lowlands, Fred Again, de computernerd die een intro van een halfuur verwarde met het afmelken van het opgepropte publiek, waarop iedereen (nou ja) 'm peerde naar een of andere piratenshow met allemaal wackjobs in rare pakkies. Deze Fred die eigenlijk Frederick John Philip Gibson heet moet u natuurlijk live zien, maar ook dan zit het dus net tussen coke en pillen in. Niet luisteren dus! Meer nieuwe muziek deze week: Paris Hilton heeft een nieuwe plaat! Geweldig, want die kan écht helemaal niks, behalve dan dat ze zich een keer letterlijk en figuurlijk heeft laten naaien door het huisdier van Rick Salomon - die een aan zijn lijf vastgenaaide anaconda heeft (zo hebben we ons laten vertellen). Die knettergekke gozer kan óók niks, behalve heel goed pokeren, waarmee-ie miljoenen verdiende en waardoor hij onder anderen Shannon Doherty (rip) en Pamela Anderson in z'n notitieboekje kon bijschrijven. En Paris Hilton dus, die voor het oog van de wereld met z'n enorme slang mocht spelen. Afijn, tijd voor bier.

Alles komt tot stilstand

ALLES LATEN VALLEN en vergeet die knakkers van Oasis, en die huisvrouwentroep van John Legend, of Ty Segall en al die andere tot plaat gepromoveerde crack die vandaag de schappen raakt. De koning is 83 jaar, never ending aan het touren en vooral rechten aan het veilig stellen, de beste 'nieuwe' platen van de keizer zijn onuitgegeven platen van vroeger (Hitchhiker, Homegrown) en dan is er dus nog: de admiraal. Nick Cave is onze admiraal en de admiraal brengt vandaag Wild God, opgenomen in de krankzinnige Miraval Studio van Brad Pitt. Nick Cave is onze hoop in bange dagen - een van onze hopen in bange dagen. Een hoop virtuositeit, tussen steeds straffere elektronische muziek, overheersende dance, hardere bassen en oeverloos geklooi op computers. We zijn al van de hemel naar de hel naar een begrafenis gebracht en iedere keer is er weer de wedergeboorte. Kunde, talent, liefde, passie, (een verleden met) drank en drugs, een piano, rouw (twee dode kinderen), een Fender Blues Deluxe en vooral: genialiteit. Pure genialiteit, van Nick Cave, en van Warren Ellis, die met hun bandmakkers alles creëren waarnaar we op zoek waren, waar we in 2024 naar wilden luisteren, van droomden, over fantaseerden, bij willen zijn en bij zullen zijn. KOOP! Meer nieuwe overbodige rukmuziek allemaal na de klik.

Luister

Jaloers waren ze allemaal toen Hawk Tuah-mevrouw plots op het podium stond bij Zach Bryan. Want wat kon Hawk Tuah-mevrouw nou eenmaal, behalve dan heel goed weten hoe je de kop van een man gek krijgt in bed. Enfin, ze mocht dus ook even op de microfoon van Zach Bryan spugen - de allergrootste Amerikaanse countryartiest van het moment (als je figuren als Willie Nelson even vergeet). Bryan (vertrouw nooit iemand met twee voornamen) heeft een nieuw album, zijn 'highly anticipated' vijfde album: The Great American Barscene, lekker Amerikaans uitgebracht op 4 juli. En het is zo u Zach Bryan (mogelijk) al kent: americana, country, folk, akoestische gitaar en weinig toeters en bellen, maar met teksten waarvan half Amerika over de kruk glijdt. Bovendien metinclusief samenwerkingen met onder anderen Bruce Springsteen (boven) en John Mayer (onder) en dan ben je sowieso al een winnaar. Verder weinig nieuwe muziek deze week (in verband met Fourth of July) maar ach, meer hebben we ook helemaal niet nodig.

Wie luistert

Johnny Cash is dood. MAAR ZIJN MUZIEK LEEFT VOORT!!1! Er is weer eens een nieuwe single van de koning († 2003) en wel met Dan Auerbach van The Black Keys, die z'n vuigste gitaar van stal heeft gehaald om de boel te voorzien van achtergrondgepriegel. Belangrijk, want gitaarspel zit in het verdomhoekje en DE RIFF IS OOK AL DOOD, zo lazen we. Beetje gezapig wel, want op het nummer Getaway van Dr. John deed Auerbach ook gitaar en dat was meteen de allergeilste gitaarsolo in jaren (hiero, solo vanaf 3.01). Het album van Cash komt pas 28 juni uit, desondanks nu al aandacht want de rest van de nieuwe albums deze week is hoofdzakelijk troep.

Luister naar (je) Willie

Een miljoen albums heeft Willie Nelson inmiddels. Om precies te zijn 75 studioalbums en 77 albums aan livemuziek, bootlegs, compilaties, troep en samenwerkingen als de iconische Highwaymen - voor de ultranerds staat hier een gruwelijke lijst met ALLES. Z'n beste en meest legendarische werk stamt natuurlijk uit de jaren 70 (Yesterday's Wine, Shotgun Willie, Stardust, Red Headed Stranger, Phases and Stages, enz.) maar de krasse knar kakt er dus ieder jaar nog een (of twee) album(s) uit. Nu: The Border. Wederom heel erg Willie Nelson, lekker intiem, tomahawk op de barbecue, bier aan de lip, zonnetje op de kop. Bedenk dat-ie tussendoor nog tourt met onder anderen Bob Dylan, John Mellencamp, Robert Plant en Alison Krauss voor z'n OUTLAW FEST en dan ben je wel een winnaar. Over die nieuwe plaat hoef je verder niks te vertellen want 't klinkt al 91 jaar hetzelfde. De nieuwe generatie rammelt ondertussen nadrukkelijk aan de poort: countryfenomeen Zach Bryan heeft een langverwachte nieuwe single. Meer nieuwe muziek na de klik!

Luister maar weer

Er zijn dagen dat we niet naar Lenny Kravitz luisteren, er zijn weken dat we niet naar Lenny Kravitz luisteren en eerlijk gezegd luisteren we er gewoon helemaal nooit naar. Lenny Kravitz is namelijk een extreme poseur die als een aan de geschiedenis vastgelijmde oorwurm in het hedendaagse blijft hangen omdat iedere beginnende gitarist op gitaarles weer dat vervelende riffje van Always on the Run voor z'n kiezen krijgt. Deze Craig David met een gitaar kan ongetwijfeld goed tokkelen, maar als-ie weer eens met ontbloot bovenlijf uit het water komt ursula-andressen krijgen we weer een hartaanval door een overdosis Arie Boomsma-vibes. Op het nummer hierboven klinkt-ie weer als een soort Liam Gallagher met vogelgriep dus daar gaan we niet aan beginnen, maar mocht u nou helemaal Lenny Kravitz-fan zijn kunt u die troep hier bestellen. Meer nieuwe muziek deze week: Paul Weller, Bring Me the Horizon, Twente One Pilots en nog veel meer nietszeggende ellende. Tot volgende week!

Luister dan

We moeten het hebben over CHRISTELIJKE MUZIEK. En dan niet die EO-jongerendagkachelruitjescrack met z'n allen handjes naar de hemel en na afloop Katrien uit Barneveld hoofd tegen de muur van GelreDome P3 zetten. We doelen op christelijke rock. Is een vrij serieus genre in de States. Zo is daar van die pompeuze crack als Skillet en Red, punk als MxPx en Relient K en natuurlijk ook nu metal. Niet te verwarren met nu.nl metal, dat is gewoon de playlist van Lindsay Mossink met heel veel Kinderen voor Kinderen en een beetje Dua Lipa. Daarover zo meer. In het christelijke genre scoorde P.O.D. ongeveer in uw jeugd een knalpatroon van een hit met Youth of the Nation. Die gasten bestaan dus nog steeds (!) en komen VANDAAG met een nieuwe plaat. Een plaat van de Heer! Over dat geloof zegt zanger Sonny Sandoval zelf: "'Maybe not so much now', he said, 'but 30 years ago, it hurt you to say that because no one really understands. So we always shied away from that'. He also wanted to make sure everyone was clear that P.O.D. never sought to market their faith or anything like that. '[People like to think] we got all kinds of love from the Christian world or whatever. We didn't. We got exactly the same thing: 'Oh, they're fake Christians. They're not real Christians.' We got more slack from the Christian world than from the secular world. We've always been in between two worlds, so it was never really fair'." GodverDOMME is dat even mooi, muziek luisteren, in Jezus geloven, op zondag beetje met de rechterhand in de paprikachips en de linker in de onderbroek omdat RD.nl op pauze staat, terwijl Katrien de keuken poetst. Is de nieuwe P.O.D. dan het beluisteren waard? Nee hoor natuurlijk niet! O ja, er is dus ook een nieuwe Dua Lipa. Die komt een soort van uit Kosovo. Aan het einde van Fehmi Agani in Pristina zit Princessa (officieel Princesha Gresa Lounge). Wit met goud en kitsch, het lijkt wel de condoomkamer van Gordon, maar je krijgt daar sappig vlees zo groot als een matras - én je gaat daar een heleboel bloedgeile rakia toeteren, de vloeibare crack van de Balkan. Vraag om de gele variant. Als je een beetje lief doet voor de ober (geef 'm maar wat peuken ofzo, ze doen allemaal aan islam dus zuipen kunnen ze niet, maar ze roken als ketters) rent hij de poten onder z'n lijf vandaan en moet je maar weer hopen dat je levend thuis komt. ENFIN.

Luister maar

Er is nou iets heel gaafs. En dan niet gaaf zo van 'jaaaa en zwarte vrouw zingt country en dat is baanbrekend' want dat is natuurlijk de insteek van iedereen. NOS: 'Beyoncé schudt witte countryscene wakker'. Volkskrant: 'Beyoncé laat horen dat op muziek met een ziel geen stempel valt te zetten'. Parool: 'Country is helemaal geen ‘witte muziek’' En heus, we weten echt wel dat country 'wit' is en dat er in de deep south een heleboel idioten wonen, maar deze kleurtjestake is zo verdomd lui, voorgekookt en voorspelbaar. Het is de begenadigste zangeres (okee, Taylor Swift misschien) van de VS die een fenomenaal album maakt. Met countryliedjes. Niet omdat ze zwart is, niet omdat het nooit eerder is gedaan (dat is het namelijk wel), maar gewoon omdat het fantastisch is. Voor wie terug wil naar het fietsenhok is er de nieuwe van Sum41, meteen de allerlaatste, want die band kapt ermee. Meer nieuwe muziek na de klik!

Luister maar

Weinig muzikale grootheden deze week en dat is mazzel voor John Smith die de hoogste trede van het podium krijgt, al is het alleen maar omdat-ie klinkt als de heerlijke Israel Nash. Want John Smith is niet alleen een ontdekkingsreiziger, acteur, boef, astronoom, botanicus, tandarts, socioloog, wiskundige, dichter, klokkenmaker, schrijver, schilder, filmmaker, comedian, bankier, moordenaar, rechter, politicus, religieus figuur, sportbestuurder, rugbyspeler, worstelaar, indiaan, flying ace en nog veel meer dingen, maar ook een gezellig folkzangertje uit Engeland. Meer nieuwe muziek deze week allemaal in de categorie Kacey Musgraves, Mad Caddies, Justin Timberlake (favoriete zanger Spartacus) en de Vodafone-zangers van The Dandy Warhols. Gaap! Wel een boel metal te ontdekken. Doei.

Luister mee

Goddelijke reuring in de muziekwereld want Nick Cave & The Bad Seeds hebben een nieuw album aangekondigd, met meteen een eerste single, die drie minuten prachtig opbouwt richting een kippenvelkoortje). De door het leven getekende virtuoos brengt alleen nog maar meesterwerken uit (de fenomenale platen Skeleton Tree en Ghosteen als laatste scheppingen met The Bad Seeds, en dan nog Carnage alleen met Bad Seeds-meesterbrein Warren Ellis) dus daar gaan we natuurlijk GOED voor zitten. Ook vandaag uit: een single van Tenacious D, de band van Kyle Gass en Jack Black, met een COVER van Britney Spears. Na de klik onder meer Judas Priest, The Libertines (met die dikke Pete Doherty) en meerrrrrr.