In het laatste boekje van Jeroen Dijsselbloem wordt gedaan alsof Griekenland door de standvastige solidariteit van de PvdA gered is. Sappige soapverhalen dat Mark Rutte aan een zijden draadje hing. Hij verbrak verkiezingsbeloftes, de VVD-fractie was scherp verdeeld, maar lieten Mark toch net niet vallen. 

Dijsselbloem profileert zich als Europees staatsman en komt met een autofellatio dagboekje. Daarvan is weinig meer te controleren, omdat alle belangrijke vergaderingen tijdens de crisis niet genotuleerd zijn. Als echte maffioso zijn er geen sporen achtergelaten, blijft onduidelijk wie de capo di tutti capi is en hoe zijn burgers in Nederland & Griekenland zijn afgeperst. Bij het ESM is deze bestuurscultuur van onschendbaarheid en geheimhouding opgenomen in de oprichtingsakte. 

Geld vragen voor persoonlijke memoires is een trap na. Onze grondwet eist dat deze informatie gratis en direct met ons parlement wordt gedeeld. Alleen daarom al is Dijsselbloem geen democraat. Yanis Varoufakis geeft nog steeds gratis zijn visie, ik hoop dat zijn opnames uitlekken.