Lekker je fatsoenlijke lezertjes naar een fascistisch land sturen!

Vandaag paginagroot in het Volkskrantje. Een advertentie van Corendon om met de hele familie naar polsbandjes-resorts in Turkije af te reizen. Met het broeikasvliegtuig, uiteraard. (Aanbiedingen door ons van zwarte blokjes voorzien -red.) Het is weer om projectielvomerend te kokhalzen hoe weinig de fatsoenlijke Volkskrant aan principes heeft. Reclame maken voor een zwaarfascistisch land, dat rechters, leraren, academici, studenten en baby's (preventief) in de gevangenis flikkert. Maar ja, de keurige Persgroep-schoorsteen moet roken, en de honoraria van Volkskrant familie-kanjers als Sheila Sitalsing, Bert Wagendorp en Peter de Waard betaald. Prettige dag verder, huisgenoot P. & de groetjes aan Loes.

De Turkse verkiezingen in Nederland zijn bijna afgelopen. Turken die in Nederland wonen maar toch stemmen voor de Turkse verkiezingen omdat dat mag en omdat ze van Erdogan houden, konden tot vandaag hun kruisje zetten bij de AKPartij. De gele borden langs de snelweg waren vvd-ophefoppikker Sven Koopmans niet ontgaan en hij pikte dan ook de ophef op, om een paar kritische vragen te stellen aan staatssecretaris Knops van Binnenlandse Zaken. Want er is natuurlijk maar één ding wat Nederlanders die in hun eigen land verkeersborden in een vreemde taal zien staan, zich echt afvragen: WIE BETAALT DAT, VADER?

A) Performance Art 'Is Dit Mijn Land Nog Wel' op Oerol
B) Presentatie Sexdagboek Heleen van Royen
C) Voorbereiding concert Helma Hoofddoek & De Bloemetjesjurken PinkPop
D) Hallo, dat is ergens in Turkije natuurlijk, zien jullie die grote Turkse vlag niet of zo?
E) Nee, het is in Den Haag, waar Nederlanders van Turkse komaf die zo met Nederland verbonden zijn dat ze massaal op Erdogan stemmen, massaal op Erdogan stemmen
F) Ergens anders, namelijk..

ANTWOORD NA DE BREEK!

Scheer je snor weg, Turkije. Ahmed Aboutaleb is dan wel een salafistische lulhannes, maar het is wel ónze salafistische lulhannes!

Want o jongens wat heeft Turkije hard uitgehaald naar de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb vanwege het toestaan van de Pegida-barbecue. Minister van Europese Zaken Ömer Celik heeeeelemaal van zijn stuk. Die fascismeroepende Turken lijden aan dezelfde obsessieziekte die Ton Elias heeft met kip, Edwin Wagensfeldwebel heeft met islam en Heleen Mees heeft met de ballen van Buiter. Want waar maken die Turken zich nou in hemelsnaam druk om? Voor een landje dat net een couppoging heeft moeten verijdelen zou je zeggen dat ze toch wel wat andere dingen aan hun snor hebben dan een barbecue in het verre Nederland. En wat voor een barbecue. Eén vettige karbonade met een piepklein worstje, tussen de wagens in 't veld. Geen marinade. Sad.

Fascismerend interview met Mevlut Cavusoglu, die eigenlijk minister van Buitenlandse Zaken van Turkije is, maar zodra hij even onder druk wordt gezet verandert in een stotterende stoethaspel met stomme grote ogen.

Mevlut noemde Nederland een fascistisch en racistisch land. Of zoals Mevlut dat noemt: "Kritiek." Met die teksten geconfronteerd is het plots een incoherente woordenkots. "It was coming from both sides and I didn't start that." Moehahaha. Meneer is natuurlijk nog steeds op zijn kleine pik getrapt vanwege die keer dat hij ongevraagd ons land wilde binnendringen om Erdo-propaganda te verspreiden, waarop hij logischerwijs werd tegengehouden aan de grens. "You have your own understanding of democracy", noemt Mevlut dat. En als iemand van de Nederlandse regering zijn volkje had uitgemaakt voor fascistische honden hadden we dat ook wel geweten. Ten eerste zou de parlementaire stront aan de knikker zijn en ten tweede zou Erdogan-slaaf Tunahan Kuzu de boel zo hard ophitsen dat Rotterdam van de aardbodem geveegd zou worden door boze Turken.

Enfin, Mark Rutte & co slikken de bizarre teksten en kronkelingen van deze regelrechte leugenaars als zoete baklava en ondertussen blijft De Volkskrant de advertentieruimte maar volpompen met all-in-reisjes naar de stranden van die fascistische Hitlers. Of mogen we de bal niet kaatsen?

Minister Grabbelwaus kan tevreden zijn: Nederland haalt moslimjihadi's die op uitwisseling waren aan de oorlogsschool van ISIS, terug uit Turkije zodat ze hun veroordeling voor het bezit van de verkeerde collegekaart in "eigen land" kunnen afwachten.

Reda Nidalha en nationale terreurlijster Oussama Achraf Akhlafa zitten al twee jaar in een Turkse cel in voorarrest, zijn tot zes jaar veroordeeld wegens lidmaatschap van een terroristische organisatie, en het is de bedoeling dat ze hun hoger beroep in Nederland afwachten. Hier hun verhalen: Het was allemaal niet de bedoeling, ze deserteerden en ze hielpen andere mensen, kortom: een goed verhaal met een hoog genoeg trap er niet in-gehalte om er een dikke Doornbos-Disclaimer bij te zetten. Het is de bedoeling dat deze verloren zonen van ons vaderland hier in de terugkeerderscel worden gezet. Het OM wil terugkerende Patatjihadi's ook in Nederland berechten, maar je kan niet tweemaal voor hetzelfde worden veroordeeld. Dus zelfs de NOS weet: "Het wordt lastig om die twee mannen in Nederland in hechtenis te houden." Wat de kans op verwarde daden van huisraadwerpen (of erger) dus al doet toenemen voordat ze überhaupt geland zijn op de Polderbaan. De twee kalifaatkinderen (ze zijn allebei begin 20) kunnen echter nog niet beginnen aan hun terugvlucht, want ze hebben geen paspoort bij zich. "Het ministerie van Buitenlandse Zaken laat weten dat het bezig is om dat op te lossen." Facepalm.

Pas als je beroofd wordt van het grootste goed dat we in West-Europa, in Nederland hebben, weet je wat vrijheid daadwerkelijk betekent.

Ze vertelde over haar kleinkinderen die nu de leeftijd hebben van de kinderen die in de oorlog zijn weggevoerd. En dat de kleinkinderen geen benul hebben wat het is om niet vrij te zijn. “Wat dat betreft is de bevrijding wel gelukt”. Ze vertelde over de bombardementen, dat er zwarte dingen uit de lucht recht naar beneden vielen. “Het is geen oefening,” had haar vader gezegd. “We moeten naar de kelder.”

Met vaste stem vertelt ze. Ze hapert niet, leest niet voor van een briefje maar het gaat zo uit het hoofd. Ze was acht toen de oorlog uitbrak, wat zou betekenen dat ze nu achterin de 70 is. Voor het eerst ben ik bij de jaarlijkse dodenherdenking in mijn Rotterdamse buurtje –zowel de buurman van 26 als de buurvrouw van 74 belden: ‘ga je mee naar de herdenking?’. Sure. Iedereen is uitgelopen, van de grijze dames die ik tegenkom bij de aquarobics tot de verre buurman die homo bleek te zijn #bummer. Er wordt hier dus echt iets aan dodenherdenking gedaan; heb ik achttien jaar lang een gedenkplaats in Bos en Lommer over het hoofd gezien of is die er gewoon niet?

Het gaat zoals de dingen gaan in Rotterdam-Kralingen: er is een welkomstwoord, de hoornblazer van het Korps Mariniers blaast het taptoe signaal, er wordt twee minuten stil gehouden, het Wilhelmus wordt ingezet, er worden vier kransen gelegd, gevolgd door het defilé langs het herdenkingskruis. Er is saamhorigheid en respect bij, van en voor de ongeveer dertig buurtbewoners die zijn uitgelopen. Onwillekeurig denk je aan de idioterie die telkens in de aanloop naar vier mei in Amsterdam moet plaatsvinden. Voetballen met kransen – het was de Amsterdamse volksport nummer 1 onder Job Cohens burgemeesterschap. Damschreeuwen – sinds enkele jaren vaste prik op de Dam. En dan nu een afgelaste lawaaidemonstratie.

Het zijn amateurs die op deze manier aandacht zoeken, krijgen en vinden. Amateurs, voor wie het te veel moeite is om aandacht voor hun zaak, hun idealen te krijgen op een ander moment dan 4 mei. Wat is de lol van goedkoop scoren? Wat bereik je door te schreeuwen op de Dam, precies op het moment dat niemand erop zit te wachten? Hoe cool is het om tegen je kleinkinderen te zeggen dat opa op vier mei tijdens de dodenherdenking op de Dam heeft geschreeuwd en is opgepakt? In Kralingen ging het over Robert, die bommen had geworpen: ‘niet in de oorlog hoor, maar toch. En wel lullig dat ‘ie twee keer z’n vliegtuig gecrasht heeft en meteen bij z’n eerste parachutesprong z’n Breitling is kwijtgeraakt’. Dat zijn de verhalen van echte mannen, niet van special snowflakes die denken dat schreeuwen, de kerncompetentie van baby’s, origineel is.

Het gedicht van Gytha Nijenhuis, ‘Dichter bij 4 mei’ wordt voorgedragen door een jongen van de scouting. De eerste regel raakt me  meteen: “Het liefst willen we vergeten”. Twee jaar geleden zat ik in Turkije, beroofd van mijn vrijheid als gevolg van uitspraken die Nederturken niet zinden. Hoe controversieel het ook klinkt, ik ben de mislukte nageboorte van gastarbeiders die de Turkse overheid ertoe aanzetten om mij een langere all inclusive in Turkije te geven, enorm dankbaar. Pas als je beroofd wordt van het grootste goed dat we in West-Europa, in Nederland hebben, weet je wat vrijheid daadwerkelijk betekent. Nooit, maar nooit wil of zal ik dát vergeten. Nooit, maar nooit weer wil ik dat meemaken.

Maar eenieder die denkt dat vrijheid een grap is, waarmee je kunt spotten als het je uitkomt, gun ik een vrijheidsberoving die ze nooit zullen vergeten.

We moeten wederom praten over de (zoveelste) no budget vliegvakantie advertentie naar het fascistische bezettingsland Turkije, in de keurigfatsoenlijke Volkskrant. De progressieve kwaliteitscourant, die het volk bijna dagelijks sommeert te stoppen met Schiphol, suiker, vlees, alcohol, houtkachels, thuiskoken, autorijden en zittend werken blijft maar HARDE KNAKEN cashen van adverteerder Corendon, terwijl op de achterkant van de advertentie (aanbieding + telefoonnummer door ons gezwartblokt, anders gaat u toch maar bellen) de totale ellende in Afrin/Bezet Koerdistan wordt beschreven. Geachte lezers van de Volkskrant. Zeg er eens wat van.

We dachten eigenlijk even dat de islamitische joden gister met het bovenstaande tweetje in hun enthousiasme een voorschot op de realiteit namen, om daarmee een soort zelfvervullende profetie te creëren. Of misschien, door het nieuws op deze manier te verspreiden, een reactie van Erdogan zoals de onderstaande uit te lokken, waardoor Frankrijk iets wel door moet zetten om geen gezichtsverlies te leiden. Dus ja, we zochten het eens uit. Kurdistan24 kopt: "French Special Forces to be deployed in Manbij very quickly: Macron to Syrian Kurdistan delegation". Er was inderdaad een delegatie die de Koerdische, Arabische en christelijke componenten van Syrisch Koerdistan vertegenwoordigde op het Élysée. Dat waren trouwens drie vrouwen en drie mannen, wat best cool is (fotobewijs). Maar goed, hoe zit het met die Franse SF die de Koerden gaan beschermen tegen de eeuwige Turk? Kurdistan24 zegt dat "The French Presidency has not yet confirmed the news". Beide Franse bronnen waarop zij zich baseren formuleren het echter nogal anders. Le Parisien schrijft dat "in de nasleep van deze aankondigingen, Parijs vrijdag de door de Koerden aangekondigde militaire versterking ontkende, en verzekert "geen nieuwe militaire grondoperatie in Noord-Syrië, buiten de internationale anti-ISIS-coalitie om." Tijdschrift Marianne schrijft: "23 uur later maakte de officiële verklaring van het Élysée geen melding van het sturen van soldaten". Dus, het lijkt ons wel echt ietwat voorbarig om zoals de bovenstaande tweet te stellen dat Frankrijk troepen stuurt om NAVO-medelid Turkije's opmars te stoppen. Het draait trouwens nu vooral om het stadje Manbij, waar de Yanks hun special forces al een tijd lang hebben ingegraven, zij aan zij met de Koerden. Erdogan wil die stad innemen, zoveel is in ieder geval kristalhelder. Wordt vervolgd, maar als Trumps speech van gisteren een indicatie is, bestaat er een kans dat de Koerden (en Fransen?) er over een tijdje zonder de VS voor staan. En dat weet Erdogan ook.

Dat wordt weer gezellig.

De broze verhoudingen tussen Nederland en die schurkenstaat aan de Bosporus krijgen weer een optater van hebben wij u daar. Pro-Erdogan media reppen over een onderzoek van de Turkse autoriteiten naar de Nederlandse diplomaat 'A.Z.'. Dat zou geen voetbalclub zijn, maar een spion. Dat wordt weer reuze gezellig op de Willemsbrug/in de sauna/dönerzaak/kapper. Net een weekje te laat qua campagne-spierballentaal van de vvd, maar misschien kunnen onze autoriteiten onder leiding van Tante Sigrid Hoofddoek en Stef 'All inclusive' Blok eens even duidelijk maken dat met Nederland Ons Vaderland niet te sollen valt. Enfin, spannend dus, vermoedelijk later meer.