Hoe langer zij blijft, hoe groter de schade

De kersverse premier van het VK, Liz Truss, is niet bepaald met de neus in de boter gevallen. Ze erfde een grote puinhoop; de economie was al aan het afglijden, energieprijzen rezen de pan uit en politiek technisch lag iedereen en alles met elkaar overhoop. Die puinhoop, die heeft Truss weten te verheffen tot de tweede macht. En ze blijft maar de ene fout op de andere stapelen.

Bij haar aantreden werd Liz en mooi plan voorgeschoteld door haar adviseurs, namelijk belastingverlagingen. Het beste aan het plan was het schrappen van de verhoging van de winstbelasting voor bedrijven van 19% naar 25%. Met deze extra ruimte kunnen bedrijven de energieklappen wat opvangen en zo de werkgelegenheid op peil houden. Nog beter zou het verlagen van de belastingen op arbeid zijn geweest, want dan is er een directere link met het stimuleren van de werkgelegenheid.

Echter, het plan schoot het hier en daar flink tekort, maar het idee, als een begin, was goed. Zo wilde Truss het hoogste belastingtarief verlagen van 45% naar 40%. Op zich prima, maar het effect op de economie zou groter zijn als de belastingverlaging zou plaatsvinden bij de lagere belastingschijven. Nog beter, alle schijven met 5 procentpunt omlaag, dat zou pas goed zijn geweest!

De grote fout die Liz maakte, net als alle andere regeringen doen met betrekking tot steunpakketten met betrekking tot torenhoge energieprijzen, was de verkeerde manier van bekostigen. Zo werken belastingverlagingen prima, als deze worden gefinancierd door een verkleining van de overheid. In plaats daarvan wilde Truss haar minibudget bekostigen door meer overheidsschulden te maken; iets wat de inflatie verder zou aanwakkeren.