Tobias Walraven, wat je noemt, een pik, die lekker ondernomen heeft.

Mooi hè, marktwerking in de cultuursector, mogen het beste idee winnen! Nou, het zit als volgt. Er was eens een Museum voor Communicatie te Den Haag waar het personeel met zin heen ging, en bezoekers met tegenzin vertrokken. Toen kwam in 2016 Tobias Walraven en ging alles kapot. Dat is misschien lekker om te zeggen, maar helemaal eerlijk is het niet. De raad van toezicht van een noodlijdend museum zonder enige tractie stelde Walraven zelf met enthousiasme aan, steunde zijn drastische actieplan, en zij waren op de hoogte van het VVD-senator-achtige relaas dat nu volgt. Het museum werd 1,5 jaar gesloten en er werd 11 à 12 miljoen euro besteed aan de verbouwing. Het marketingbudget bedroeg 874.144 euro, waarvan 373.000 euro terecht kwam bij marketingbedrijven waarvan Walraven zelf directeur en aandeelhouder is. Daar komt bovenop dat zijn jaarsalaris van 2016 tot 2019 neer kwam op 255.000 euro, 220.000 euro, 181.000 euro en 176.000 euro. En dat terwijl het museum in 2018 maar 23.000 bezoekers trok. Ter vergelijking, directeuren van musea waar wel mensen komen, zoals het Rijksmuseum, Van Gogh-museum en Museon, tussen de 183.000 en 136.000 euro. Maar goed, dan heb je ook een strak filmpje of twee! Bezoekers niet inbegrepen.