Audiofiele heroïneinjectie voor de getormenteerde ziel

Televisie uit. Dan morgen bij de koffieautomaat maar een keertje niet meelullen over Pauw. Morgen is er weer een Pauw. Neen, lichten dimmen, glas sterke drank naar binnen jagen en er eens goed voor zitten, dat is wat je doet. Nick Cave & The Bad Seeds kondigden plots een nieuw album aan en de wereldpremière is nu & hier & live op YouTube en dus ook op GeenStijl. Kennelijk het sluitstuk in een trilogie met de eerdere meesterwerken Push the Sky Away en Skeleton Tree, waarbij vooral die laatste cocktail van ongemak je met z'n duistere emoties van je stoel blies - door de dood van de vijftienjarige zoon van Cave, die van de kliffen in Brighton viel, had iedereen het over 'het meesterwerk dat hij nooit wilde maken'. Maar goddamn hey, wat een knaller. Mensen die snappen wat we bedoelen snappen wat we bedoelen, en om er maar eens een platitude in te gooien: het grijpt je bij je keel en het laat je niet meer los. En nu is er Ghosteen, het gloedjenieuwe album waarvan niemand weet wat het is, hoe het klinkt en waar het over gaat, maar we zitten er klaar voor.