Nederland is een vrij land maar voordat ze zich iets in het hoofd halen, moeten artistieke, individuele en academische vrijheid wel eerst een stempeltje van de baas krijgen - of anders...

Kunstatelier Artkitchen in Amsterdam is gesloten omdat kunst te gevoelig is geworden. Of beter gezegd, de reacties op kunst worden te bekrompen. De crux: “Je moet tegenwoordig alles dat vroeger gemaakt is uitleggen met de ogen van nu.” Eigenaresse Jeannette Dekeukeleire geeft toe dat ze daarom “veel voorzichtiger” is geworden en dat wil ze niet, dus trekt ze haar conclusies. Afgelopen weekend sloot ze na dertig jaar haar galerie. Eigen schuld, toch? Nee. Nee nee nee.

Kunstenaars worden voorzichtiger omdat ze commerciëler worden, verklaart Dekeukeleire tegen AT5 (video hierboven). Niet dat subsidie nou zo veel vrijheid zou geven: de kunstwereld is diep geïnfecteerd met verstikkend gif. De Amsterdamse Kunstraad stelt absurde diversiteitseisen aan culturele producties, turft op huidskleur en doordesemt de toch al zo saaie subsidiekunst van eisen aan onderwerpen over migratie, gender of seksualiteit. Het maakt daarmee de kunst van staatswege kapot door makers in submissie te subsidiëren. Je hoort er geen toneelspelers, muzikanten, kunstenaars of zelfs cabaretiers over, want allemaal zijn ze met meerdere navelstrengen verbonden aan zowel de subsidiebaarmoeder anderzijds en anderzijds de kraamkamers van de media, met name de publieke omroep, waar ze ook louter van subsidie aan elkaar hangen. Samen lopen ze zwijgend in de pas van deze vicieuze marathon, zichzelf met hun uit de schatkist gefinancierde gogme wijs te maken dat ze aan de goeie kant staan door deze zelfopgelegde narratieven aan hun borst te koesteren, als ware zij de verlossing voor alle door henzelf met de hand gekozen verdrukten der aarde.

Aan de andere kant rekenen die 'verdrukten' via de (digitale) straat af met vrije werken die niet uit de subsidietiet kolven. Via TikTok en Twitter stroomden intimidaties binnen vanwege een kunstwerk met een heroïnehoer en een moskee, later gevolgd door verwijten van racisme omdat ergens een Aziaat als Aziaat stond afgebeeld, dus met amandelogen. Daartegen is in de publieke ruimte steeds minder bescherming omdat de gesubsidieerde morele mainstream altijd de kant kiest van zogenaamde “kwetsbare” groepen zoals moslims, en van “onderdrukte minderheden” die zich als slachtoffer profileren. Je kan geen kant op - behalve dan maar jezelf cancellen, voordat anderen het doen. In de couranten heten het altijd de complotdenkers te zijn die opruiende taal bezig jegens andersdenkenden - de virulente knokploegen van gekwetsten uit hun eigen kerk krijgen meestal een free pass voor hun vitriool jegens vrije gedachtevorming en dito uitingen.

Want de sector subsidieert zichzelf naar artistieke zelfmoord

Demissionair D66-minister Ingrid van Engelshoven wil "microagressieve kunst" van universiteitsmuren laten rukken. Ene Suck My Dick Zijp wil een "debat" over de grenzen van de humor, omdat die te rechts dreigt te worden. En de hoogste baas van het Filmfonds wil Paul Verhoeven cancellen want witte man. Sterker nog, dat had wat hem betreft al een eeuw geleden gebeurd moeten zijn. De thematiek moet gaan over genders en ongelijkheid en het koloniale verleden en meer van zulk creativiteit afknijpend marxistisch gelul. Ondertussen houden bijna alle makers hun bange muil want die zijn afhankelijk van de overheid, subsidieverstrekkers en de grillen van activistische gendergillers en racismeroepers. En die wil je niet tegen de kroes- of okselharen in strijken - zeker niet als je op eigen kracht niet boven het artistieke maaiveld uit kunt komen. Dat het publiek die entartete woke-directieven niet pruimt en doodleuk & kapotverveeld wegblijft, wordt ondergeschikt gemaakt aan de gratis poen die aan het opgelegde pandoer wordt gekoppeld. Ene Hans Teeuwen is het he-le-maal beu dat zulke nietsnutterij de norm is geworden en wil daar graag even iets over zeggen. ONGESUBSIDIEERD, uiteraard.

Subsidie-capo eist meer marxisme op de moviemeter

Paul Verhoeven is in Cannes dus de NPO heeft een diversiteitsteam achter 's lands meest succesvolle filmmaker allertijden aan gestuurd om eens te vragen hoe PROBLEMATISCH de regisseur van totale klassiekers als Robocop, Total Recall, Showgirls, Spetters, Soldaat van Oranje, Basic Instinct en Starship Troopers precies is. Dat er in het filmpje een of andere Spaanse kortharige tapasgender zit te mekkeren dat zijn verkrachtingsscènes "vriendelijker" in beeld gebracht moeten worden, dat zal allemaal wel. Veel, echt véél erger is dat de directeur van het Filmfonds, Bero Beyer, van mening is dat Verhoeven te wit is en dat eigenlijk de hele cinema te wit is en dat het al een eeuw te wit is en dat nu "alles wat verkeerd is in het systeem" door hem en zijn subsidieverstrekkende bende talentenmoordenaars wordt aangepakt. Want Verhoeven heeft maar "in beperkte mate" een bijdrage aan de cinema. Dit is dus echt het kwaad, verstopt in de coulissen van de goede bedoelingen, in een decor van diversiteit. De arrogantie van deze gast is ongelofelijk. Deze man vindt dus dat HIJ bepaalt wie de grote filmers van deze tijd zijn en wat de thema’s zouden moeten zijn. En hij spreekt dat hardop uit zonder enig besef hoe belachelijk dit is. Waarom komt niemand in opstand hiertegen? Want dit is waarom de Nederlandse subsidiecinema alleen lauwe drek draait waar je popcorn zacht en zouteloos van wordt. Dit is écht de dood van de cultuur, van het talent en van de vrije creativiteit. En voor wat? Marxistische propaganda. Period. (Hele repo en nog meer woke waanzin na de breek.)