Er is iets met tennisballen in het Stamcafé
Neerwaartse Onzin Spiraal

Hier gaat het op redactievergaderingen van GeenStijl ook altijd over. Waarom wordt toch in het internationale tennis sinds jaar en dag een flinke verscheidenheid aan ballenmerken gebruikt? Zijn die mensen soms helemaal gestoord? Nu kan het zomaar gebeuren dat tennissers vier toernooien op rij met vier verschillende ballen te maken krijgen. De ene keer een pluizige, zachte bal, de andere keer weer een kale, harde: superverwarrend. Je moet dan bovendien de bespanning van je racket aanpassen, en iedereen die weleens de bespanning van zijn racket heeft aangepast weet hoeveel tijd en energie dat kost, echt monnikenwerk. Hadden we hier de EU niet voor? Ga eens wat regelen jongens en meisjes. Las vergaderingen in, stel verdragen op. Nooit meer eerst pluizige, zachte ballen en daarna kale harde. Wat zijn dit, de middeleeuwen. Kom op zeg.
Stamcafé. Er is veel te weinig aandacht voor de interviews door sportjournaliste Maria Arreghini
Weet je waar dus veel te weinig aandacht voor is
De interviews van sportjournaliste Maria Arreghini. En dat terwijl ze toch met twee zwaargewichten tafelt, als bokser Ryan Garcia en muzikant WILL.I.AM. En je zou er maar tussen mogen hè, Armeense MMA-broers Giorgio en Armen Petrosyan. En wat een knopen moeten er ontknoopt worden om zo'n interview ten einde te brengen.
Na de breek nog meer diepte-interviews, maar daarna is het uw beurt met meer bewegend bikinibeeld dan u lief is. En helemaal onderaan dan eindelijk haar Insta, want u scrolt als volstrekt onverzadigbare smeerbeer toch wel.