Rondvraag in het Stamcafé

"Veel kinderen tussen de acht en twaalf jaar hebben spijt van hun aankopen in games." Nou nogal wiedes, want die lui worden voortdurend geïndoctrineerd om een of andere dure gun of een pakje met voetbalspelers te kopen, en het is ALTIJD shit. En zelfs als het goed is wil zo'n kind daarna weer het volgende wapen want Pietje van de oliebollenkraam hep 'm ook en dat is dus een gebed zonder eind. Daar gaan weer de bloedroebels van oma Natasja! Hoort erbij. Leercurve. Wat ons dan weer doet denken aan die camping daar in de buurt van Perpignan, waar ze zo'n Franse arcadehal hadden, 21 dagen lang crack voor een kind. Met allerlei shitmachines, maar ook met de beste knallers aller tijden, zoals Street Fighter II en natuurlijk Ivan 'Ironman' Stewart's Super Off Road. "Pa mag ik nog 10 franc", "Tuurlijk zoon koop er maar een lekker ijsje voor", en daar hing je als negenjarige junk alweer achter de kast te geilen - jij koos altijd 'Madman' Sam Powell. Zelf spelen kan hier. De vraag is natuurlijk: welke game heeft ú klauwen met geld gekost?

En hoe ze geweldig uit de hand kunnen lopen

Manuela begint echt supergoed, gooit dubbel-3, koopt de Steenstraat en na dubbel-1 ook de Ketelstraat. Als haar beurt voorbij is schaft Alfons via een welgemikte 9 de laatste Arnhemse straat, Velperplein, aan, waardoor Manuela de hele avond met een chagrijnige kop naar het haardvuur zit te kijken: "Ik kan nu toch niet meer winnen." Van tactiek heeft ze geen kaas gegeten dus ze had toch wel verloren. Diederik daarentegen is wel een slimme deelnemer: hij weet dat spelers relatief vaak in de gevangenis belanden en dat de kans het grootst is dat er ongeveer '7' wordt gegooid. Dus koopt hij de Utrechtste straten, de oranje kleur, met het oog op winstmaximalisatie. Alfons heeft intussen Kalverstraat enzo, maar iedereen mijdt die Amsterdamse duivelsputten van ellende als de pest. Alfons heeft er derhalve helemaal geen zin meer in 'want er komt toch nooit iemand op mijn straat', waardoor hij naar de fles grijpt en de trieste familiegeschiedenis van Manuela te berde brengt. Priscilla kiest de kant van Manuela, Diederik gooit intussen het speelbord om en roept dat 'iedereen de tering kan krijgen' en dan blijkt plots dat Alfons (die de bank speelde) briefgeld onder het speelveld heeft verstopt. Verwijten vliegen over en weer, Alfons kinkelt met zijn poppetje (hij kiest altijd de hoed) een ruit in en Manuela en Priscilla belanden snikkend bij elkaar in bed, tezamen met de indrukwekkende dildocollectie van laatstgenoemde.

Anita en Rukbert denken een goede daad te verrichten door hun achterburen uit te nodigen voor oudejaarsavond. Die achterburen zijn de uit Polen geïmmigreerde Pjotr-Maurits en Natalia. Pjotr-Maurits is een aan wodka verslaafde dokwerker en Natalia past thuis op de honden; Wodan, Melvin en Gobbel. Enfin genoeg introductie, het lijkt Anita wel leuk om Scrabble te gaan spelen, en zij begint met het woord 'System'. Dat levert al een boel discussie op met haar man Rukbert, die zegt dat Engelse woorden niet mogen, terwijl hij driftig begint te bladeren in het speciaal voor de gelegenheid aangeschafte woordenboek van Van Dale. Nog voor hij is uitgebladerd legt de inmiddels straalbezopen Pjotr-Maurits het woord 'Zintegrowany' op 3x woordwaarde. Rukbert is intussen bezig met 'afkortingen' en 'namen van bedrijven' maar tijdens zijn betoog knalt een euforische Natalia het legendarische 'kwalifikacji' op het bord. Anita wordt overvallen door een aanval van heimwee, maar helaas, haar zusje Margreet viert oud en nieuw in het verre Doetinchem. Ondertussen is Rukbert op zoek naar het spelregelboekje, want hij staat te popelen om 'OK' te leggen en hij weet niet of dat mag.