Alweer een doodsreutel van Geert Mak
Toch nog ff dat makke schaap scheren
Weet je wat we niet moeten normaliseren? Geert Mak. Die Boomer-Bregman, met een kop als een oud lesbisch schaap, snuffelt al decennialang achter de verkeerde boekenkasten van de samenleving op zoek naar vijanden die er niet zijn. De nooit in dat vakgebied afgestudeerde huishistoricus van de NPO (“Meneer Mak. Kunt u alstublieft de geschiedenis zo herschrijven dat wij onze nek niet uit hoeven steken?”) vergeleek Submission in 2005 al met nazistisch standaardwerk Der Ewige Jude, en Ayaan met Joseph Goebbels. En nu flikte ie het wéér:
Tijdens nota bene de herdenking van de Februaristaking stond Mak wederom andermans moed om zich uit te spreken tegen bloeddorstige, repressieve ideologieën te degraderen tot een vorm van gevaarlijke fascistische opruiing - waarmee hij niet alleen de foute spreker op het verkeerde feestje was maar vooral ook weer eens aantoonde hoe zijn soort mensen lafheid vermomt als tolerantie. Zeg maar het soort lafheid waarmee de treinen ooit ongehinderd naar het oosten konden rijden omdat er iets vaak ‘psst, ze zitten dáár’ werd gefluisterd.
Maar de Holocaust is de Holocaust en de islam is de islam. Het in transporttreinen richting gaskamers proppen van onschuldige joden is op geen enkele manier te vergelijken met een religie die als een verstikkend juk over de planeet zwermt, primair z‘n eigen aanhangers onderdrukt en zo weinig te bieden heeft dat het liever andermans vrijheden afneemt - by any means possible - dan zichzelf te verlichten.
Korancollaborateur Geert Mak mag zijn kwaadaardige vergelijkingen ten overstaan van PVV Kamerlid Martin Bosma vrijelijk uiten en het enige dat hij oogst is hoon en helaas zelfs instemming. Geert Wilders moet al meer dan vijftien jaar beveiligd worden omdat hij de niet aflatende moed heeft om een regressieve, bloeddorstige religie te duiden voor wat het is - maar als het aan Geert Mak ligt, mag de islam nog tot ver na zijn dood mensen blijven onderwerpen, vrouwen blijven onderdrukken en zich te vuur en te zwaard vergelden voor zelfs maar de meest mild getekende spot over die intellectueel impotente profeet van ze.
Het is die aloude uiting van hooghartige Hanslaroesrancune van een linkse grachtengordelgeneratie die het morele hoogpaard onder zich vandaan hebben zien hobbelen terwijl ze zelf in de strop van hun radeloze retoriek blijven bungelen - en maar weigeren om deaud te gaan.