Goedenmiddag. Zondag, de dag van bezinning. Zijn mijn leven en relaties nog ingebed in de waarheid, zodat ik mijzelf zowaar kan vertrouwen als het erop aan komt? Ben ik (nog altijd) georiënteerd op het hoogst mogelijke goede dat ik kan conceptualiseren, al is het maar omdat in die oriëntatie alleen al niets dan goeds in besloten ligt? NOU?! Behandel ik anderen en mijzelf (nog altijd) op basis van een liefdevolle metafysische substructuur, of ligt de cynisch-rationalistische verleiding toch weer op de loer? Ziet m'n huis er nog een beetje uit alsof een beschaafd persoon er zowaar zou kunnen wonen? Kortom, zijn we in staat de onderwereld te betreden en de archetypische heldenmythe de doorlopen door te betreden wat we het meest vrezen, opdat morgen beter is dan vandaag? Enfin, even voorstellen: Sierra Skye.