Hey kijk, een literair evenementje waarin de vraag wordt gesteld over de literaire canon van Nederland niet "te wit" is. Het antwoord staat uiteraard al vast: ja, natuurlijk is de canon te wit, anders gingen we niet zeuren. Anyway, even een kloosriedje van de blurb omdat het kwetsdenken te debiel is om zomaar te laten lopen. 

De Nederlandse canon is overweldigend wit – eeuwen van migratie en (de)kolonisatie ten spijt. Hoe is dat zo gekomen en waarom verandert er zo weinig? 

*Eh, omdat na die eeuwen van migratie de meeste mensen nog steeds bakra zijn. Dat zie je misschien niet in de Bijlmer, maar in de rest van de cultuurgeschiedenis van Nederland tot grofweg 1975 was iedereen met een ganzenveer of een pen in zijn klauwen blank (of Indo, maar die zijn tegenwoordig ook wit volgens de kleurenwaaier des kwets). Er zijn nog altijd meer Limburgers in Nederland dan zwarten, maar over het gebrek aan Limburgse streekliteratuur hoor je nooit iemand. *

Read My World vraagt een panel van experts een kritische blik te werpen op de lijstjes van meesterwerken van weleer en op de hedendaagse literatuur. Een verkenning van mythen over Nederland en van wat er schuilgaat onder de oppervlakte van de Grote Literatuur.

Even een mooi zinnetje uit een oud stukkie over migrantenliteratuur:"Er loopt alhier inmiddels geen Marokkaanse bordenwasser meer rond die geen contract van uitgeverij Vassallucci in de zak heeft.". Er wordt al jaren wat gedaan door krampachtig deugende literaire types met kralenkettingen en ubbinkhemden die zo graag op zoek zijn naar inclusieve literatuur, maar goed, dat maakt niet uit, er moet en zal geklaagd worden. En ja, een hoop van wat grote literatuur wordt genoemd is kut. Harry Mulisj is nog steeds voelisj. Maar of al die met beel te veel bijvoeglijk naamwoorden in elkaar gefrummelde migrantenliteratuur nou zoveel beter is? Zo'n boekie als "Het Gym" van mevrouw Amatmoekrim is inderdaad aardig, maar grootste literatuur? Staren naar een zwarte navel is in principe net zo onboeiend als al die protestantse dorpsmutsen die hun verleden verwerken in uithuilromans. Echt groots is het allemaal niet, maar Nederland is nu eenmaal een land met een literaire traditie die past bij een grauw en bergloos continentaal afvoerputje.

Hoewel antiracisten en feministen het nodige werk hebben verzet, staat de canon nog steeds niet in het teken van écht ‘universele’ menselijke ervaringen die samen iets zeggen over Nederland. Van wie is de universele stem eigenlijk en hoe ziet dat Nederland eruit? Hoe komt een canon tot stand en hoe kunnen we ermee omgaan? Kunnen we de canon opnieuw lezen, moeten we hem herschrijven, of kan hij beter helemaal de deur uit?

*Grappig zeg. Bij de zichzelf feliciterende antiracisten en feministen staat "keihard klagen met andermans geld" gelijk aan "werk verzetten". En universeel? Ja, nee, dat willen we best geloven, maar waarom wordt dan alles tot afkomst en gender gereduceerd? Waarom zoeken jelui janktypistes naar een "universele stem" door vooral boekjes te pushen die bestaan uit een hele nauwe registratie van een migrantenervaring die verder nul komma nul zegt over het Diepere Wezen van de Wereld? Jelui doen een beetje tegenstrijdig. In ieder geval. Om maar even de vragen te beantwoorden: nee, er is geen universele stem, er is alleen individueel genie (niet jij, Abdelkader). Een canon komt tot stand op de bureautjes van droogstoppelige ambtenaren en onderwijzers en het is een handige, maar niet altijd even boeiende leeslijst. Ja, hoeft niet, kan wel en tja, de deur uit? Een lijstje is maar een lijstje. *

*Zo, tot slot hieronder nog even een screenshotje van de sponsoren. De koewetsies doen het graag voorkomen alsof ze counterculturele rebellen zijn die strijden tegen een witte hegemonie, maar niets is minder waar: er worden bakken met institutioneel geld uitgestort in de luidst krijsende keeltjes te stillen. Werkt niet en ondank is des werelds loon, maar het is lief dat mensen als Ebiseetje en Karin geloven dat ze tegen het systeem vechten, terwijl het niet meer dan ambtenaren op oproepbasis zijn in de multiculturele identiteitspolitiek van ambtelijk Nederland. *

Sam Harris ontving Mark Lilla in zijn podcast, een Amerikaanse linksliberaal die zich fel verzet tegen identity politics en social justice warriors. Uiteraard ben je dan een nazi, dus dan hebben we meteen zin om te luisteren.

Mark Lilla: *"If you say to someone: 'You must understand me, but you can't understand me because of who you are', you completely, hermetically sealed yourself and you're unable to persuade anyone else. And so your politics become expressive, and you fall in love with noble defeats."
*Sam Harris: "...and you become a bully, too. That is what is left for you to do, by way of persuasion, because reason has failed, is to just bully people."

Identiteitspolitiek is een gif dat in debatten sluipt en van binnenuit elke discussie besmet met oneigenlijke argumenten, meestal over gender, afkomst en de ergste: huidskleur, om zodoende te bepalen wie er spreekrecht heeft en wie alleen mag luisteren. Grosso modo hebben zij die zich slachtoffer van de samenleving achten (of spreken namens mensen die zij als slachtoffers beschouwen) het alleenrecht om zich uit te spreken en dienen alle anderen slechts te luisteren.

Identiteitspolitiek vindt daarbij een gewillige bondgenoot in politieke correctheid, die dicteert dat er enerzijds een enorm (media-) platform voor deze marginale uitersten getimmerd dient te worden, waarop rabiate beweringen en feitenvrije algemeniseringen gedaan worden die vervolgens anderzijds geen inhoudelijke tegenspraak mogen krijgen. Want feiten zijn fascisme in de fake news fabeltjeskrant van de identiteitspolitiek.

Daardoor hebben we in toenemende mate te maken gekregen met racistische huidskleursorteerders die de wereld indelen in onderdrukten (iedereen van kleur) onderdrukkers (alle blanken), hysterische gendergillers (hyperindividualisten die biologische natuurwetten ontkennen om zichzelf in unieke eenpersoonshokjes te kunnen proppen om van daaruit een onevenredige inspraak te eisen in een maatschappij die zich naar hun eisen moet plooien) en postfeministische wittemannenhaters (die in hun blinde verbolgenheid maar 1 ontzegger van vrouwenrechten en ontkenner van vrouwengelijkheid kunnen onderscheiden op aarde: de witte man). 

Deze valse profeten worden via gewillige policormedia aan de wereld opgedrongen alsof zij de heilige graal van de sociale ongelijheidsstrijd zijn. Compleet gestoorde vrouwen als Gloria Wekker of Arzu Aslan krijgen platforms op om iedereen en z'n blanke burger van institutioneel racisme te beschuldigen. Verbaal agressieve maar inhoudelijk uiterst armoedige onelinermachientjes als Anne Fleur Dekker worden plots publieke spreekbuizen voor bewegingen die geen enkele andere tactiek kennen dan het beschuldigen, schandpalen en mondsnoeren van iedereen die iets doet, zegt of vindt dat hen niet zint. Mediamakers lenen niet alleen hun podia aan deze repressieve agressie tegen andersdenkenden, ze stellen zelfs hun eigen manifesten op en slaan aan het adverteerdersbellen om andere geluiden met oneigenlijke middelen te bestrijden. Wie niet buigt of zich resistent toont voor deze bloedarmoede, is een racist, een fascist, een seksist - aanvallen op imago en integriteit zijn het wapen van keus in deze verloren strijd en daarmee worden zowel slachtoffers gemaakt, als mensen tot zwijgen gedwongen. Niemand wil zijn baan verliezen vanwege een mening die door het smaldeel van sociale strijd-schreeuwers in de media tot vijandig is verklaard.

Zo zaait de identiteitspolitieke beweging een reactionaire respons van gemor, gescheld en chagrijn bij een publiek dat pissig wordt van zoveel anti-intellectuele pulp. Die respons wordt aangegrepen als "bewijs" van hun gelijk: 'Zie je wel, de onderdrukkers weigeren te luisteren dus we hebben gelijk als we hen onderdrukkers noemen'. De volgende stap is "bevrijding", door het smashen van het patriarchaat of het punchen van nazi's, waarbij dat zogenaamde patriarchaat wordt opgerekt tot alle "witte mannen"(en hun "helper wifey's") en waarbij iedereen die weigert te buigen of het waagt om terug te praten al snel onder de nazi-noemer valt. En dus gepuncht, gestenigd of getaart mag worden. Identiteitspolitieke Social Justice Warriors zuigen alle zuurstof uit het publieke debat door bij elke discussie met een geweldsescalatie te dreigen. 'Je zult luisteren, of anders...'

Het circulaire vuurpeloton van de identiteitspolitiek schiet zichzelf zodoende steeds in de voet, het hart en vooral het hoofd: acceptatie van standpunten dwing je niet af met verbaal geweld, het verstoren van tegenspraak en de sluimerende spanning van fysiek geweld dat elk moment kan uitbarsten. Het ergste is dat dit het doel op zich lijkt te zijn: de Social Justice Warriors spannen de politiek correcten voor hun karretje door niet de betere argumenten of de kracht van de rede toe te passen om sociale progressie te boeken, ze willen de tegenstand breken door afwijkende opvattingen als ongewenst te brandmerken en iedereen omlaag te trekken naar hún niveau, waar feiten ondergeschikt zijn aan "gevoel" en "beleving", en waar de defaitistische mentaliteit van de laagste gemene deler heerst.

Social Justice Warriors winnen als iedereen verliest.

(p.s. De enige bij VK die woke is, Martin Sommer dus, heeft een recensie over het nieuwe boek van Mark Lilla)

'Ik was in Irak goed in handenarbeid. Nu wil ik transgenderchirurg worden.' Laat deze kop even op u inwerken, beste lezer. Gewoon, eventjes rustig in en uitademen. Gewoon bij de Staatsomroep, even een doldriest berichtje waarin ALLE thema's van the far left over seks, racisme en vluchtelingen gewoon in één topic worden gepleurd. Ergens in het land is een poster boy opgeduikeld voor zo ongeveer alle bizarre en perverse linkse hobbies van het decennium en uiteraard wordt deze kuttenknutselmoezelman overladen met prijzen en aandacht. Wie niet in wil zien dat mensen als Muhammad het nieuwe normaal zijn, is een dino, zo wil de compleet gestoorde propaganda van de progressieve horden ons doen geloven. Denk er maar het uwe van hoor maar, wie gelooft nog dat de NOS een bron van objectief en betrouwbaar nieuws is als er dit soort ideologisch gedreven journalistiek op de site verschijnt waar ome Goebbels nog van zou denken also also also? Goed, Big Brother is hier, hij woont op het Mediapark en laat zich as we speak ombouwen door een team Eritreese handwerkers naar Big Sister.

Het is Black Achievement Month en dat moet u weten ook. Bij De Correspondent zijn ze zwaar moreel gechanteerd met verwijten van racisme om echt een heerlijk krankzinnig stuk van een paar beroepskwetsjankies te plaatsen over "vergeten zwarte mensen in de geschiedenis". Het is namelijk mode onder SJW's van rijkgepigmenteerde persuasie om de geschiedenis zo te herschrijven dat alle goede dingen van het leven (wetenschap, mooie muziek, intellectuele vooruitgang) te danken zijn aan zwarte mensen, in plaats van de Faradays, Mozarts en Hegels die je in de "imperialistiese geschiedenis" aantreft. Dat leidt echt tot hi-la-ri-sche geschiedvervalsing: Afrocentrisme. Parel op de kroon van de zwartepietificatie is de "we wuz kangz"-mythe waarin bepaalde UvA-typjes claimen dat de Egyptenaren zwart waren en dat eigenlijk alles wat we daarna als beschaving hebben gedaan gepikt hebben van de Egyptenaren. Compleet onzin, maar toch: het artikel in de Corrie begint uiteraard met wel met de "We wuz Kangz"-mythe over Imhotep, kennelijk een Michaelangelo die we over het hoofd gezien hebben (en die ook nog eens zwart bleek). 

De verzinsels van de Terry over de homeopathische verdunning van het Romeinse Rijk zijn een lachertje vergeleken bij de "Black History" die  op de UvA wordt gedoceerd en bij De Correspondent een ingang vindt. De rest van het lijstje wordt gelukkig wel beter, trouwens: na een vagelijk gepromoveerde "zwarte filosoof" krijgen we een mythische koning die zogenaamd Timboektoe uitbouwde tot een prachtige islamitische stad terwijl wij hier een beetje verdwaasd de Middeleeuwen beleefden in onwetendheid en duisternis. Jammer dat het beeld van de achterlijke middeleeuwen al in de jaren '50 naar prullenbak is verwezen door onder meer C.S. Lewis in The Discarded Image - dat is natuurlijk een echte historicus, dus die wordt niet gelezen door de sekte die zich verlaat op boekjes van Amerikaanse activists met een behoorlijke afstand tot de historische werkelijkheid. Tuurlijk, Timboektoe is enorm stoer en al die boeken zijn ook tof (dus moesten ze kapot van de moderne moslims), maar om nou in Black History Month te zeuren over de doorgewerkte slavernij en racisme van Zwarte Piet door met Musa I van Mali te komen? Een kleine blik op Wikipedia leert ons dat hij leiding gaf aan een immense slavenstaat en met 12.000 slaven op pelgrimage naar Mekka ging. Gelukkig bestaan er in de door leftie fake news gebrainwashte UvA-koppies geen zwarte of islamitische slavenhouders, want anders zou hun betoog wel wat aan kracht inboeten.

Vervolgens wordt het wonder boven wonder nog interessant ook. We krijgen we een paar sleutelfiguren uit de gedeelde geschiedenis van Nederland en de west: Anton de Kom, Sophie Redmond en Otto & Hermine Huiswoud. Uiterst interessante mensen aan wiens hand men prachtige inkijkjes kan beleven in de grote machinaties van de 20e eeuw: communisme, dekolonisatie, de omgang van het kleine spruitjesnederland met de grote wereld. Uiteraard staan er ook drie Amerikanen op de lijst, want de Nederlandse zwarte bewustzijnsbeweging praat ons natuurlijk maar al te graag aan dat het hier allemaal net zo is als in de VS. Overigens is het wel prachtig om te zien hoe de zeer bescheiden bubbles van SJW-schreeuwers functioneren: een randfiguur als Audrey Lorde "aan de basis van de intersectionaliteit, een feministische beweging die ras, klasse, leeftijd, gender en seksualiteit combineert" wordt op een voetstuk gehesen, maar een Napoleon kun je haar toch niet noemen; met een publiek van wat halfacademische boosluitjes is haar invloed op de loop van de geschiedenis nou niet echt schokkend te noemen. 

De schrijvers doen ook vermoeden dat dit samengeraapt zooitje dorpsonderwijzers, mythologische figuren en randschrijvers slechts het topje van de ijsberg zijn: "De twaalf personen hierboven zijn een kleine selectie van sleutelfiguren uit de geschiedenis die licht werpen op zwarte perspectieven. Ze laten zien dat er veel meer andere verhalen en perspectieven te geven zijn dan we nu via scholen, media of culturele instellingen krijgen aangeboden." Dat is uiteraard helemaal waar en er zijn ontzettend veel ontzettend interessante zwarte perspectieven in de geschiedenis. Dat de zwarte emancipatie en de dekolonisatie echter de hoofdmoot op het curriculum zouden moeten vormen en een centrale plaats zouden moeten innemen in het nationale historische geheugen is kolder. Er is gewoon simpelweg veel te veel andere geschiedenis en Suriname en dat zwikkie eilandjes zijn nooit meer geweest dan matig belangwekkende sideshows van de Vaderlandse Geschiedenis, met enkele tientallen belangrijke betrokken en een paar kleine, oninteressante oorlogjes. Pindanootjes vergeleken met, zeg, het geworstel met Napoleon, het gedoe met ome Hiti of de strijd tegen de Spanjaarden. Op een schaal van Napoleon en Hitler is een Surinaamse dokter gewoon niet zo ontzettend boeiend: inderdaad, leuk voor de idioten die daadwerkelijk nog geschiedenis gaan studeren na de middelbare school (zoals uw nederige dienaar), maar om dat nou aan het curriculum van elk schoolgaand kind in Nederland toe te voegen? Helemaal grappig is het natuurlijk als dat zou komen door een "wit complot" om de "zwarte geschiedenis uit te wissen" waardoor de Griekse filosofie ineens zwart is en de basis van de moderne vrijheid niet in de Europese verlichting ligt, maar in de Afrikaanse tribale Ubuntu-gedachte - wat kennelijke types wel eens beweren. 

Het is vreselijk jammer dat de UvA-activisten door morele chantage niet tegengesproken worden in hun geschiedvervalsing en hun hilarisch debiele wereldbeeld. Zo worden namelijk de werkelijk interessante historische figuren (die, for a change, ook echt bestaan hebben) zoals Anton de Kom ondergesneeuwd in een kolkende stroom hysterische onzin van een stel beroepsactivisme. Grote schrijvers en mensen uit de emancipatoire beweging als W.E.B. Dubois en De Kom verdienen inderdaad de historische aandacht en zijn ook grote schrijvers en denkers: dat hun erfenis wordt beheerd door een paar krankzinnige typjes aan de UvA en zo naar de couranten doorsijpelt doet afbreuk aan hun historische importantie. Het is trouwens werkelijk diepracistisch dat De Correspondent dit soort koldergeschiedenis van mensen plaatst: in plaats van serieuze zwarte geschiedenis wordt het zwarte erfgoed gelijkgesteld met een paar intellectueel oneerlijke activisten die een bijzonder onvolwassen en historisch onjuist beeld presenteren, maar uit een soort paternalisme en angst om voor racist versleten te worden krijgen dit soort nono's toch een podium. Het geeft aan dat Bobby Rijndwerg en zijn bende zwarte mensen niet als gelijken ziet, maar als een leuk accessoire om de eigen deugdelijkheid te tonen. 

Goed, om het stuk met een vrolijke noot te eindigen: toch nog een  vergeten figuur van kleur! Wisten jullie dat de een van de rijkste personen en tevens grootste plantagehouders in Suriname in de 18e eeuw een zwarte vrouw was? Elizabeth Samson, mensen. Gaat dat lezen dan hoe ze van de slavernij opklom tot de Andrew Carnegie van de kolonie. De vrouw die tot aan de Hoge Raad procedeerde om met een bakra te trouwen EN WON. Kortom, de enorme grijstint die het zwart-witverhaal in de Corrie in perspectief plaatst. De vrouw die in één keer alle voorzichtig gesponnen UvA-realiteitjes onderuit schoffelt.

\

Zo hebben wij even geluk. Stonden we daar in de Mediahuis-kantine in de rij voor de dagschotel met tofu speckjes tijdens de lunch. Liet een meisje met een piemel en een hipsterbaard zomaar een USB-stick op de grond vallen. Wij dat ding meenemen natuurlijk. Blijkt de HELE CULTURELE TOP HONDERD VAN VOLGEND JAAR erop te staan. It's rigged mensen. U kunt niet meer inzenden. Alles is al bekend. Hele top 100 na de breek.

\

Pillen wit. Poeder wit. Alles wit. Getsiekolere wat is het toch een witte bende altijd dat Amsterdam Dance Event. Echt hoor. Racistischer dan mensen die vijf dagen lang uit d'r plaat gaan terwijl ze onder de chemicaliën zitten krijg je het niet. Goed dat er eindelijk eens aandacht is voor het gebrek aan diversiteit tijdens dit koloniale onderdrukkingsgebeuren. Dus drie zwarte stickers op de rode zwembroek van de Jonge Socialisten van de PvdA erbij voor hun geweldige initiatief, die paneldiscussie over "Diversiteit in de Amsterdamse Nacht". Eens kijken wat voor geweldige meerkleurige mensen van kleur er in het panel zitten op deze nu al geweldige avond... Linda Duits. He dat is raar. Die ziet er wel erg blond uit voor een donkere mevrouw. Jesse Beentjes dan? Zit ook niet helemaal aan de Sub-Sarahitische kant van het pigmentspectrum dunkt ons. Nou ja. Dan zal het derde lid van het panel wel een soort supernegerin van LHBTQIAP-huize zijn. Maralina Schaefers dus. Wij kunnen het mis hebben hoor maar dat lijkt ons ook niet echt een (opzoeken hoe je dat netjes zegt - red.). Nachtburgemeester Mirik Milan heeft een zwarte baard en daar houdt het wel mee op. Zo blijven we die postkoloniale structuren handhaven jongelui. Dat kan toch de bedoeling niet zijn?

Mogguh. Lekker geslapen? Op je gemak in je witte lichaam? Nou. Neem dan maar eens even snel de missionarishouding aan, want Theoloog des Vaderlands Janneke Stegeman wil je graag even in submissie woordneuken met haar bijbel, een preek over uw witte privilege en een emmer kokend wijwater jamaarjulliewater. Want je moet je godverdomme eindelijk eens schuldig gaan voelen over je afkomst, je huidskleur en het ongemak dat je daarover zou moeten ervaren. Aldus deze in peperdure woorden verpakte oorverdovende leegte. Als je het aan ons van de vrijzinnig vrijgemaakten van het internet vraagt, zouden we tegen poehapreker Stegeman willen zeggen dat de tijd dat huidskleur een argument was om mensen op te kunnen beoordelen, minstens net zo ver achter ons ligt als de tijd dat we ons door theologen en kerkelijke zedenpredikers met een op valse verzinsels gestoeld schuldgevoel lieten opzadelen op zondagmorgen. Hee Janneke. De vorige eeuw belde. Het was God, om te vertellen dat ie niet bestaat en dat zijn zendelingen op aarde onderhand eens moeten leren om mensen op hun praktijken te beoordelen en niet op hun pigment. Wie huidskleur inzet als middel om mensen in groepen in te delen, om ze vervolgens op basis van hun kleur bepaalde eigenschappen toe te dichten, zit met zijn kop nog in de tijd toen men dacht dat het kerstenen van zielige negertjes in Afrika heilzaam was voor hun ontwikkeling.

Even negentig keer in onze ogen wrijven en onszelf even met een industriële nijptang knijpen, want wat hier staat is werkelijk ongelofelijk: "Veel hedendaags activisme staat in het teken van bewustwording – van mechanismes, structuren, machtsverhoudingen. Maar gek genoeg wordt de eigen positie zelden benoemd – de sociale positie van waaruit dit soort analyses op de samenleving worden losgelaten. Het is een blinde vlek van nogal wat hoogopgeleide progressieven. Je wil de maatschappij veranderen, maar je draait rond in een klein kringetje van gelijkgestemden. Je zegt van alles over de samenleving, je ziet niet hoe de samenleving naar jou kijkt." In de Vlaamsche Meubelfolder. Realisme. Hoe dan? Hoe bestaat het dat iemand in de NRC schrijft dat de problemen van de Grachtengordel niet de problemen van de rest van het land zijn? Hoe kan het circlejerkende haatblad tegen alles wat gewoon om zes uur piepers eet en niks op heeft met de puriteinse deugsavonarola's zo'n stuk publiceert? Kan Bassie Heijne nog wel veilig ronddartelen op de redactie? Goed, color ons surprised, maar zo'n bak met common sense in de NRC over de diep gestoorde beslissing van de HEMA om de dramtuinbroeken voortaan genderneutraal in de schappen te hangen, dat hadden we niet zien aankomen. 

We stonden ons net te scheren en in gendergedefinieerde kleding te hijsen, toen er vanuit de keuken een ijzige gil klonk. 'HEMA gaat genderneutrale kinderkleding verkopen!', riep de schoonmaakster - een bull dyke in Levi's 501 en flanellen houthakkershemd.

Damesblaadje 'De Volkskrant' heeft uiteraard deze primeur: de winkel van Jip en Janneke gaat de getekende figuurtjes hun biologische identiteit ontkennen - en echte kinderen ook. "Vanaf eind dit jaar verdwijnen 'jongen' en 'meisje' van Hema's verpakkingen en kledinglabels." Terwijl we onder de douche ons haar wasten met anti-roos shampoo van een op mannen gemarket merk (omdat roos nou eenmaal vaker voorkomt bij mannen dan bij vrouwen), vroegen we ons af: OK, en nu? Wat is het einddoel van deze neurotische ontkenning van de biologische wetten van Moeder Natuur? Worden we echt betere mensen als we een generatie van HEMA-frodieten kweken, of is dit de zoveelste Pyrrhus-overwinning voor een klein groepje polariserende drammers?

Worden meisjes die niet meer in een shirtje met 'Little girl, big smiles'-opdrukken gekleed gaan straks allemaal raketgeleerden die nooit meer door mannelijke bouwvakkers worden nagefloten, omdat die in hun jeugd geen 'Little man, big ideas' meer op hun shirtje mochten dragen? Is het verstandig om een hele samenleving nóg onzijdiger & zijiger op te voeden in tijden van massale instroom van weerbare patriarchale culturen? Of zal de werkelijkheid uiteindelijk toch weerbarstiger blijken, omdat onderlinge verschillen tussen mensen niet bepaald worden door de kleur, vorm of opdruk van kinderkleding? En als die werkelijkheid zich weerbarstig toont, welk wapen brengen de Ashaoïde gendergelijkheidsstrategen dan hierna in stelling op hun slagveld tegen de rationele wetenschap?

Misschien zitten de Volkskrantvrouwtjes er sowieso wel helemaal naast en is de keuze voor onzijdige kinderkleding vooral een luie kostenbesparing van een noodlijdende keten, vermomd als tegemoetkoming aan de zitplassende genderbrigades, omdat de marketingafdeling van de HEMA (net als met het afschaffen van Zwarte Piet, het invoeren van halal vreten en het schrappen van Pasen) in de verkeerde veronderstelling verkeert dat een handjevol drammers met te veel tijd en te weinig echte problemen meer marktinvloed & koopkracht heeft dan de miljoenen Nederlandse doorzonconsumenten die daadwerkelijk wel eens winkel(d)en bij de HEMA? En als deze omvorming begint bij kinderkleding, wie zegt ons dat het niet eindigt bij een rek vormeloze, eenduidige en genderneutraal gekleurde overalls voor alle volwassenen?

Enfin. Dat zijn allemaal vragen voor later. Nu eerst ff onbijten. We gaan een HEMA-worst in de genderblender gooien in de hoop dat-ie er een kutsmaak van krijgt. Wel zo eerlijk.