Sissen is ook al verboden in 020, maar toch heeft iedereen d'r last van. Een AT5-artikel zwijgt over de herkomst van sissers en fluiters, maar de kaart spreekt geografische en godsdienstige boekdelen

41 procent van de Amsterdammers is afgelopen jaar geïntimideerd op straat, zegt AT5. Onder jonge vrouwen zelfs 80%. Vinden we hoog, maar we weten natuurlijk van Amsterdammers dat ze een ontzettend lage sneeuwgrens hebben, qua vlokken. We vinden het eigenlijk wel raar dat Amsterdammers zo klagen, en zich niet gewoon een beetje aanpassen. Waarom meteen over "intimidatie" beginnen als je ook gewoon netjes respect kunt hebben voor andermans cultuur? Die siskaart loopt namelijk vrij duidelijk door de Koranriem van de stad: van de Sloterplas door West en via het Mercatorplein en de Jan Evertsenstraat zo het centrum in, waar de sisgeluiden ook echt niet uit de GroenLinks stemmende grachten-NIMBY's komen - die mogen van hun geloof alleen sissen in theaters en en het Concertgebouw, om andere mensen tot stilte te shamen. Via Oost eindigt de sistour vervolgens met een afsluitend nafluitconcert in Bijlmer-Centrum. BM Halsema, scherp als ze is, concludeert twee dingen: (seksueel) intimiderend gedrag is 'niet acceptabel', maar helaas: handhaving is lastig omdat heterdaadsituaties nauwelijks voorkomen. En als ze gebeuren, worden ze geseponeerd omdat de agenten hadden moeten waarschuwen (goeie foto wel, Parooltje!). Misschien kunnen ze in de hoofdstedelijke sisgebieden wat extra bordjes neerzetten. Hier een suggestie:

ROTTERDAM - Het sisverbod in Rotterdam werd vanaf 2018 gehandhaafd dankzij een speciale app waarmee slachtoffers de locatie van de sissers door konden geven. De 'Sisjagers' bij de Nederlandse vrouwen kregen goed betaald, maar het was toch vooral haat tegen de sissers die hen dreef. Na de voltooiing van de complete ashatenbroekisering van de samenleving hadden er maar weinig spijt.

De premie ('kopgeld van Remarque') kon oplopen tot twee Volkskrant-pagina's per sisser. "In de Volkskrant-gelederen waren de trouwste handlangers te vinden, de fanatiekste antisissers, de hardvochtigste Sisjagers." Of de standrechtelijk geëxecuteerde sissers zich daadwerkelijk schuldig hadden gemaakt aan seksuele intimidatie maakte eigenlijk geen ruk uit: alles om straatintimidatie, net geen top drie bij de verkiezing Woord van het Jaar 2014, volledig uit te bannen.

"Op basis van de meldingen die binnen kwamen via de app werd meer inzicht verkregen in de aard van de seksuele straatintimidatie en locaties waar het plaats vond. Deze informatie werd vervolgens gebruikt om daders te bezoedelen in de Volkskrant, behalve als ze immigrant waren, want dan was het zielig en mocht je man en paard niet noemen”, aldus een wethouder van Rotterdam.

Sisjager Sarah - haar achternaam wil ze niet in de krant - blikt terug op die roerige periode. "Iedereen die ook maar een kik gaf richting vrouwen verklikten we. Dan zeiden we dat het ging om een clown en acrobaat en dan mochten anderen raden om wie het ging. Carrière kapot maar dan hadden wij het kopgeld van Remarque in ieder geval binnen."

Naschrift. De klikapp om sissers te verraden bleek geen succes. De bereidheid om mensen aan te geven in no-go areas als de Afrikaanderbuurt en Spangen bleek nihil.