achtergrond

Geenstijl

login

word lid

nachtmodus

tip redactie

zoeken

@senaat

LIVE. Psst. Stofzuiger kopen? Vervolg donordebat

Vandaag zou de stemming zijn over de donorwet van D'66, maar de Eerste Kamer toonde zich kritisch over de geplande staatscollectivisering van de organen van alle burgers, en wilde meer informatie. Dijkstra's garantie op stofzuigers was niet genoeg.

Die informatie kwam in de vorm van een brief van Pia Dijkstra, die door de mainstream media (expres?) verkeerd gelezen werd en waardoor de suggestie ontstond dat nabestaanden het laatste woord houden over de orgaanoogst van overleden familieleden. Dat is echter niet waar: familieleden hebben geen vetorecht over het besluit van de arts, en ook blijft gelden dat mensen die niet gereageerd hebben op de waarschuwingsbrief dat ze een actieve donorregistratie krijgen van de staat, automatisch als "zwijgen = instemmen" worden genoteerd (wat echt geen zuivere interpretatie is). Hoe Pia Dijkstra 100% van de meerderjarige Nederlandse burgers gaat bereiken met de mededeling dat je organen van de Staat worden, tenzij je actief laat weten dat je dat niet wilt, kon ze niet zeggen: "Garanties krijg je alleen op stofzuigers". We gaan er van uit dat de Senaat de brief beter gelezen heeft dan de MSM, en dat de strijd vóór de bescherming van grondwettelijke rechten tégen de gulzige empathieverslaving van D'66 nog niet gestreden is. Het debat is live te volgen op de Senaatsstream of via de Staatsomroep. De stemming over de ADR is volgende week dinsdag.

Bonusdingetje: hoezo '60% wil donor zijn'?
In het debat vorige week werd door D'66 en andere partijen meermaals aangehaald (Ctrl+F op '60%' in dit verslag) dat onderzoeken uitwijzen dat 'ruim 60% van de Nederlanders best donor wil zijn'. Of het uit afkeer van de door D'66 gewenste omkering van orgaanregistratie komt, of gewoon omdat onze lezers bovengemiddeld liberaal & zelfbeschikkend zijn, weten we niet. Maar alhier zegt 4 op de 5 lezers inmiddels 'aan mijn lijf geen door de staat afgedwongen donorcodicil!'

Donorpoll

Ben je voor of tegen actieve donorregistratie door de Rijksoverheid?

Empathie in het donordebat is als het dode jongetje op het strand: een vals argument

Actieve donorregistratie op basis van een opt-out systeem dat van iedereen een 'ja, tenzij' donor maakt, raakt aan diepe en goed verankerde fundamenten van onze liberale grondwet. Maar het debat wordt verziekt door anekdotes en empathie.

De Staat mag haar burgers niet als lijfeigenen beschouwen en dat doet de ADR van Dijkstra wél, omdat er van burgers een actieve handeling verlangd wordt om niet automatisch orgaandonor te zijn, in plaats van een handeling om het wel te worden. Daarmee is de fysieke integriteit van de burger geen staatsvrij gebied meer en dat druist in tegen de liberale principes waar onze rechtsstaat op gebouwd is: de burger is vrij, de Staat niet zijn bezitter.

In de praktijk wordt door D'66 te weinig rekenschap afgelegd voor de effecten van actieve donorregistratie op een grote groep onverschillige, laaggeletterde en/of teruggetrokken levende burgers. Dat nog los van de misschien nog wel grotere groep van mensen die überhaupt niet eens na wil denken over orgaandonatie, of er simpelweg in de strijd tussen hart en hoofd, tussen geweten en principes, niet goed uit komt en daarom een besluit uitstelt. Al die mensen worden wat D'66 betreft gedwongen om toch een keuze te maken. Sommigen voorstanders noemen dat juist een vorm van zelfbeschikking. Los van de vraag of je mensen mag dwingen om over iets na te denken, is een gedwongen keuze over zelfbeschikking überhaupt in vrijheid te maken?

De hartkleppen van Henry the Hoover
Het informeren van alle burgers dat ze 'ja, tenzij'-donor zijn geworden als de wet wordt aangenomen, is eveneens een onmogelijke opgave. Als het de overheid in de wervingscampagnes voor pro-actieve donorregistratie al niet lukt om voldoende mensen te bereiken, hoe lukt dat dan andersom wel? Zeker met de kennis in het achterhoofd dat - volgens Dijktra - nu ook al 60% van de burgers bereid schijnen te zijn om donor te worden, maar hun aantal niet terugkomt in de registratie. Hoe kun je dan garanderen dat de 40% burgers die kennelijk geen donor willen zijn, zich allemaal zullen verwittigen van het feit dat ze zélf actie moeten ondernemen om hun donorregistratie op "Nee" te zetten, en dat de overheid tot die tijd voor hen bepaald heeft dat het een "Ja" is? Precies, dat kun je niet garanderen - en Dijkstra schoot daarin ernstig arrogant van het padje door te verklaren dat je 'alleen op stofzuigers 100% garantie krijgt'.

Hallo mevrouw Dijkstra, het gaat hier over de fysieke én geestelijke integriteit van de levens van mensen met staatsrechtelijke zelfbeschikking. Niet over Henry the fucking Hoover. Maar het Kamerlid erkent dus op voorhand al dat het de Staat nooit zal lukken om iedereen te bereiken - en dat is dan dikke vette jammer voor mensen die ineens buiten hun eigen medeweten als donor zijn geoormerkt door de overheid. Hadden ze maar een stofzuiger moeten kopen, of zo. En wie zwijgt, stemt toe volgens Pia Dijkstra - ook al zo'n uitspraak die van abjecte arrogantie getuigt, als ook van een onbegrip van de grondwettelijke principes waar zij met haar ADR de bijl aan zet.

NPO als herder van de morele kudde
Hoewel de Senaat zich star opstelt, heeft Dijkstra wel de media mee. In de publieke opinie is het allang een uitgemaakte zaak: donor worden is de nieuwe burgerplicht. De NPO wakkert die morele groepsdruk graag even aan in nieuws- en actualiteitenprogramma's. Bij DWDD kwam daags voor het Senaatsdebat het tranentrekkende pleidooi van de onvermijdelijke anekdotische patiënt aan bod, inclusief onvermijdelijke Patrick 'Donorshow' Lodiers. Bij 2DOC (ook BNNVARA) werd - misschien nog wel vileiner - gesuggereerd dat de actieve staatswerving van meer donoren in Nederland de orgaanhandel in India zou kunnen stuiten. Tweemaal een gotspe.

Ook op social media hebben voorstanders van Dijkstra's donorwet het stiltecoupésticker-effect ontdekt. Ineens meent iedereen iets te zeggen te hebben over jouw organen en jouw afwegingen. Wat een bijzondere gift was, de schenking van een orgaan, is plots een soort gegeven paard geworden. Grondwettelijke principes, de onmogelijkheid van het bereiken van 100% van de volwassen burgerbevolking, serieuze ethische, liberale en rechtstatelijke vragen over het staatsvrije zelfbeschikkingsrecht van de vrije burger stuiten op onbegrip bij veel mensen, maar niemand is te lui voor een makkelijk moreel standpunt dat met de bemoedigende ruggesteun van de groepsdruk geprojecteerd wordt op critici: 'Tegen actief donorschap? Kille egoïst!' Niet zelden worden zulke verwensingen van mensen die wél willen dat van alle burgers pro-actief een broedmachine voor organen wordt gemaakt, gevolgd door de behoorlijk koddige contradictie "Dan ook níet ontvangen!" Machtswellust zit in in iedereen, kan plots van diep komen, en uit zich bijna altijd als frustratie.

De valse troefkaart van de empathie
Het hele onderwerp wordt - geheel in de geest van de tijd - zo verdomd empathisch opgedrongen. Het gaat, aan de hand van anekdotes, louter over warme gevoelszaken als lijden, liefde en leven en daarbij staan koude marmeren principes alleen maar in de weg. In de publieke opinie is de nieuwe donorwet inmiddels het aangespoelde jongetje Aylan op het strand geworden. In zijn geval was het mantra 'Als je tegen massamigratie bent, ben je dus vóór dode kinderen die gered hadden kunnen worden. Onmens!' En zo werkt het nu met de donorwet ook: 'Als je tegen actieve registratie bent, ben je dus vóór meer dode mensen die gered hadden kunnen worden. Onmens!'

Dat is helemaal niet de kwestie. Natuurlijk is 'hoe meer donoren, hoe beter' het beste streven. En het tekort is triest. Maar waar nog niet alle opties tot donorwerving zijn uitgeput (laat staan goed zijn beproefd - waarom krijgen burgers niet standaard een donorformuliertje onder ogen als ze paspoort of rijbewijs verlengen?), is de actieve registratiewens van Dijkstra een bijna wanhopige laatste noodgreep die uiteindelijk meer kost dan ze oplevert. Maar ja: de kosten zijn gemaakt van koud marmer dat is ingebed in de zompige bodem van een muffige grondwet, en de opbrengsten bestaan uit hartverwarmende (en uiterst mediagenieke) anekdotes van onverwachte overlevers. Instant gratification versus mogelijke schade op lange termijn: als we als mens geleerd hadden ons daartegen te verzetten, zou niemand nog roken of drinken.

150 doden wegen minder zwaar dan de vrijheid van alle burgers
Toch is het donorvraagstuk geen kortetermijnkick, maar primair een fundamentele kwestie van grondrechten, bestuursethiek, verhoudingen tussen burger en staat, en diepgewortelde liberale fundamenten over vrijheid, zelfbeschikking en lichamelijke integriteit. Ingewikkeld, stoffig en ja, ook een beetje kil. Zoals dat hoort met dergelijke kwesties, waarin de emoties van de anekdote een ondergeschikte rol moeten spelen aan het ongrijpbare principe van de vrijheid, om zodoende tot de meest zuivere afwegingen te komen.

De inherente contradictie waarmee dit pleidooi vervolgens enkel kan worden besloten, is middels een smeekbede die helaas ook bijna louter als emotie kan worden uitgelegd: 

Laat de groepsdruk van de empathie alsjeblieft nooit leidend zijn bij een besluit dat op emotieloze gronden moet worden genomen. Het gaat niet om het redden van 150 mensenlevens per jaar, maar om het grondrecht van alle burgers om met rust gelaten te worden door de Staat. Het recht van alle vrije burgers in Nederland om niet te hoeven kiezen, weegt écht zwaarder dan 150 doden door een tekort aan donororganen.

Dan maar een onmens.

Naslagwerk. De Eerste Kamer Bijbaan-O-Lizer

rinnooykannieff.jpg FOTOO. De nieuwe lichting senatoren in de Eerste Kamer is vandaag beëdigd. De grote verliezers: de VVD verloor drie zetels en zakte naar dertien, de PvdA bloedde er zes en kwam uit op ahahahacht stoeltjes. Ondanks winst van coalitiegedoger D66 is het kabinet z'n Senaatsmeerderheid kwijt. Dus dat wordt nog leuk daar. Onder de 75 bijbaantjesbeuners zijn 35 nieuwe leden die graag hogerop wilden in de baantjesmolen. Gemiddelde leeftijd: 58 jaar. Jongste lid: Christine Teunissen (29, PvdD, hoiii). De meest opvallende: Petra Stienen (D66, uiteraard). Haar carrière als "deskundige" over de Arabische Lente-die-een-Winter-bleek is voorbij, dus op naar het pluche, Moszko Style. (Ho, niet zo cynisch GeenStijl. Ze doet het 'voor de kinderen', zegt ze hier in de slotalinea.) De Eerste Kamer is vooral een enorme verzamelbak voor bijbaantjes. Er zitten zelfs senatoren (= mensen die wetten van de regering moeten toetsen) tussen die nevenfuncties hebben als regeringsadviseur (!!??). Daarom zet GeenStijl na de breek alle 75 senatoren en hun in totaal VIERHONDERDTWEEËNZESTIG actieve nevenfuncties onder elkaar. (Dat zijn er ± 60 méér dan de vorige lichting senatoren.) Opdat u weet welke bedrijven, besturen & subsidieclubs de beslissingen nemen in Nederland.

Tip de redactie

Wil je een document versturen? Stuur dan gewoon direct een mail naar redactie@geenstijl.nl
Hoef je ook geen robotcheck uit te voeren.