Rauwe rand, dikke reet

Ooit! Was Amsterdam een fenomenale poel van plezier en verderf waar veel kon en veel mocht. En ja hoor, niet heel lang geleden was Amsterdam ook een gore stinkstad met heroïnejunks, zwervende hoeren, criminaliteit, ellende en afval. Maar dat oude Amsterdam had wél een rand, een rauwe rand, en aan het omslagpunt van die golf ontleent Amsterdam nog steeds haar identiteit. Good boys go to heaven, bad boys go to Amsterdam, u kent het allemaal wel. Maar in Amsterdam is geen FUCK meer te beleven. Het 'progressieve' houtrot in de hoofdstedelijke coalities heeft die rauwe rand er kundig afgegumd. Nu dreigt Halsema clubs weer te beboeten als ze gewoon een keer schijt hebben aan die overdosis betuttelingspolitiek - blabla wij zijn wel Amsterdam. Vroeger stond Amsterdam ergens anders voor, en al die clubs en instellingen zijn te laf een vuist te maken, op te staan en de stad te verlossen uit de walgelijke wurggreep van de vertrutting.

In Amsterdam mag helemaal NIKS. Je zit met je stoel tien centimeter buiten het terras en er staat een boa voor je neus, terrassen moeten sluiten om 20.00 uur want anders, je loopt met een blikje bier op een zaterdagmiddagmarkt en er begint vanzelf iemand te zeiken of te klikken. Zo'n Noordermarkt hoeft maar nèt iets te gezellig te worden en de gemeente stelt wel een alcoholverbod in. Een beetje glühwein verkopen in coronatijden? Doe dat maar in Eindhoven, niet in Amsterdam. Gezelligheid moeten we niet hebben met z'n allen. Iemand weleens in Antwerpen geweest, op die krokettenmarkt met die flessen cava en die potten bier? Mooi hè? Amsterdamse openingstijden van de cafés zijn vijf keer kutter dan de tijden van boerenkroegen in de provincie. De ooit ruige NDSM, nu een soort 2022-Vinex Hel voor vroegbejaarde millennials en Generation Z-tuig, wordt volgebouwd met appartementen van 6 ton - kopers die er nog niet eens woonden klaagden al tegen nog te houden housefestivals. 

Kunstenaarsdorpen worden gesloopt, vrijhavens platgewalst. Je zit op je eigen trap voor je eigen huis met een flesje wijn - dat doe je al twintig jaar - en ineens krijg je boetes. Je hoeft maar een grasspriet te verplaatsen of er staat wel een gemeentegast te controleren of alles volgens de regels is gegaan en of je wel de juiste papieren hebt. Een barbecue aansteken? Vergeet het maar. Livemuziek buiten? Nee hoor. Feestje in de tuin? Heb je wel een vergunning? Omgevingscommissies, welstandscommissies, commissiescommissies, verboden, geboden, verbodengeboden, gebodenverboden, vergunningen; en in de top van de piramide zit GroenLinks-boer Rutger Groot Wassink te pretenderen dat Amsterdam zo lekker progressief is. Het is een regelrechte KUTSTAD.

In al dat regressieve gezeik van de stad uit de hel staan clubs en culturele instellingen op een koord tussen de Stopera en de Amstelhoeck, het Grand Café waar in 2012 voor het laatst een levende Amsterdammer werd aangetroffen, op een balanceerstok met aan de ene kant een zak subsidiegeld en aan de andere kant... óók een zak subsidiegeld. En wie van het koord afdondert, is af, en dan komt er een Nutella-winkel. Amsterdamse etablissementen missen de fuck you-mentaliteit omdat ze kapot worden gedreigd, beboet, gepest en anderzijds gesubsidieerd. Die subsidie is een dwangbuis aan de poot van onafhankelijkheid, vrijheid en dikke vette middelvingers. 

Het is dan ook geen wonder dat ze in Amsterdam nog steeds mijmeren over de RoXY en de iT: toen gebeurde er nog wat, tegenwoordig is het eenheidsworst van zogenaamd ruige lui, maar het zijn allemaal meisjes die braaf GroenLinks stemmen en als er nog geen Hard Seltzer op de kaart staat stiekem toch nog kiezen voor de Gin Tonic met een schijfje biologische komkommer. Tientallen andere steden zijn Amsterdam ver voorbij gestreefd. Berlijn, Lissabon, Ljubljana, Riga, Belgrado, Antwerpen: er gebeurt meer en het is er leuker dan in Amsterdam, waar iedereen en z'n clubbaas zit samengepakt in een Schuitje Veiligheid, varend over een afgekaderd stukje gracht, met tachtig boa's aan de rand om in te grijpen als er iemand afpleurt. Een elektrisch schuitje natuurlijk, want een 'normale' boot is verboden. Het enige wat u nog wel mag doen, is betalen. Groen en geel, ieder jaar ietsje meer, aan gemeentelijke belastingen en heffingen uit de hel.

En dat dan allemaal in een stad die pretendeert dat NOG STEEDS alles mogelijk is, en dat alles kan en mag, dat iedereen kan zijn wie of wat hij wil zijn - maar zelfs die ooit zo leuke gaypride wordt helemaal kapotgebombardeerd met regels en gedoe en afzettingen en ellende. En nee, zo makkelijk is het allemaal niet, maar that's what you get when you klakkeloos alleen maar stem op schijtpartijen.

De GeenStijl Daghap wordt geserveerd door Pathé Thuis. Luister morgen weer, dan geven we een film weg!