Het kan nog zo slecht gaan. Ze kunnen ons álles afnemen. Maar de rozijnenvla BLIJFT
Logisch
We weten nog heel goed: de SS brak door de IJssellinie en stond aan de Grebbelinie, bij Rhenen. Nou, kwamen die moffen even van de koude kermis thuis. Want wij Nederlanders hadden rum-rozijnenvla. Dat vraten we zes keer per dag. Vla met een vleugje rum en échte rozijnen. Niet van die nep rozijnen. Échte rozijnen. Dat was heerlijk genieten van een volle vla met volle rozijnen. Ook na de oorlog toen onze dochter Trien werd geboren (het was een zware bevalling) was het meteen: hup rozijnenvla eten natuurlijk. Rozijnenvla met roze muisjes. Nou ja en toen werd de Stalinlaan de Vrijheidslaan en wij zaten weer aan de rozijnenvla, toen Pim werd doodgeschoten, rozijnenvla, Theo, Rozijnenvla, Peterrrrr, rozijnenvla, en ons favoriete moment ooit was toen Ron Brandsteder de bruidegom in de soep liet vallen en toen zaten wij dus thuis met rozijnenvla te genieten. Grillworst is ook lekker natuurlijk, op een boterham, met roomboter en een beetje mosterd, maar ROZIJNENVLA. Van weidemelk.