HOERA! Het is... Wereld Poëziedag
Dat wordt dus weer zuipen
Stukkie cultuur voor demense. Poëzie. Gedichtjes. Of, hoe normalen het noemen: rijmelarij. Door de tuttebelisering en Nasrficatie van het 'landschap' is het tegenwoordig een stuk belangrijker dat de rijmer in kwestie een kleurtje heeft, dan de vraag te stellen of die rijmer wel een beetje thuis is in het tijdens Sinterklaas zeer dodelijke (want oom Jos snapt er natuurlijk weer geen zak van) abba-schema. Ach, soms hoef je ook helemaal niet te rijmen
want dan
zet je gewoon wat
woorden in willekeurige volgorde
en bedenk je
bloesems van het leven door betraande treinen
meanderen
over de steppe van vergankelijkheid
woestijnen van ingewikkeldheden
je moeder
je moeder
En dan heb je ook een supervet gedicht! ENFIN, van harte gefeliciteerd allemaal met Wereld Poëziedag, 'one of humanity’s most treasured forms of cultural and linguistic expression and identity', wanneer bent u voor het laatst emotioneel geworden van een rijmpje? Sinterklaas telt niet.