Het is weekend. Voor de vriendinnen.

Mijn wonder jij aanminnige vriendinnen,
ik heb mijn nachten wel met u doorwaakt:
gij waart gemeenlijk zo innemend naakt
en liet u zo welwillend voor mij winnen.

(Uw warme lijfjes tegen 't witte linnen,
de legerstede die tevreden kraakt;
mijn wonderlijk aanminnige vriendinnen,
ik heb mijn nachten wel met u doorwaakt.)

Soms schiet het mij pas naderhand te binnen
hoezeer wij ons au fond hebben vermaakt
(al is het vaak te spoedig uitgeraakt,
maar viel er aan iets diepers te beginnen,
mijn wonderlijk aanminnige vriendinnen?)
Prettig weekend. En be nice.

Hell yeah Jean-Pierre Rawie!

Wie ook gek zijn geworden, zijn de mensen op de Rijks Universiteit Groningen. Die hebben het in hun hoofd gehaaldJean-Pierre Rawie uit te nodigen voor een lezing over Nederlandse poëzie in het Engels. Nou is Jean-Pierre Rawie een schrijver van mooie en begrijpelijke gedichten, en daarom sowieso al een halve nazi in de ogen van de vaderlandshatende elite die het universitaire leven te onzent al zolang in een onverkwikkelijke wurggreep houdt, die beschikt over een kaarsrechte ruggengraat. Dus Jean-Pierre Rawie zei flikker mooi een end op met je lezing. En toen schreef Jean-Pierre Rawie er een stukje over in de krant. En toen had Jean-Pierre Rawie gelijk.