Het is weekend. Doe thuis de groeten.

Hij kwam thuis. Zei niets.
Het was echter duidelijk dat hem iets naars was overkomen.
Hij kroop met zijn kleren aan in bed.
Verborg zijn hoofd onder de deken.
Trok zijn knieën op.
Hij is rond de veertig, maar niet op dit ogenblik.
Hij bestaat, maar niet meer dan in zijn moeders buik,
vele huiden ver, in een beschuttend duister.
Morgen moet hij een lezing houden over de homeostase
in de metagalactische astronautiek.
Nu ligt hij ineengedoken, slaapt.
Prettig weekend. En be nice.