Opzij Opzij Opzij maakt plaats maakt plaats maakt plaats voor een ander

Gewichtig nieuws voor mensen die de columns van Asha ten Broeke in feministisch maandblad Opzij toch niet gelezen zouden hebben. Opzij gaat afslanken en mevrouw de stercolumniste, bekend van haar magnum opus 'dik zijn is heerlijk en ik kan het iedereen aanraden' (een claim betwist door cardiologen en gezondheidswetenschappers), gaat overboord. Als freelancer. Gewoon, binnen de lijntjes, risico van het vak, moeilijke tijd voor iedereen en we doen ff wat anders. Hartstikke vervelend enzo want ook Asha gunnen we een dikbelegde boterham. Jammer wel dat het dan weer moet gaan met rancune, slaande deuren en opgeheven middelvingers. Met gelul over een 'ik wil een revolutie', treinen naar horizonten en 'ze laten me ijskoud vallen'. Eerst al OneWorld (†) waar die vierhonderd woorden aan overprikkelde Weltschmerz niet meer welkom waren, en nu weer deze vechtscheiding. Stank voor dank, Opzij!

Vuige racisten!

Ons op negen na favoriete non-pornografisch maandblad - Opzij, het blad voor dwarse mevrouwen - blijkt niet meer dan een vreselijke verzameling haatmateriaal. Altijd maar dat gepraat over 'hij mag ook wel een keer koken enzo' maar ondertussen worden zwarte vrouwen zomaar weggezet als het Meisje met de parel. En dat mag natuurlijk niet van de pietenlynchende bende van Big Tech, want wie bepaalt hier nu wat racisme is, wij of zij? "'Tot grote verbazing – om niet te zeggen: ontsteltenis - van OPZIJ weigert Facebook de cover te plaatsen, die zou in strijd zijn met de richtlijnen', zegt hoofdredacteur Marianne Verhoeven in een statement." Nee Verhoeven, jij Imperial Wizard, nou niet de inclusieve mevrouw gaan uithangen. Zo'n donkere dame helemaal met rode lippen het is walgelijk. Walgelijk.
UPDATE: De racisten van Opzij mochten de advertentie niet plaatsen wegens 'registratieproblemen'!

Waarom Jolo nog werk heeft bij BNNVARA, die vraag mag gesteld worden.

Geëvrouwcipeerd damesmaandblad Opzij (wij lezen hem haar nog altijd maandelijks, zoals de foto bewijst) maakte een #MeTooTimeline sinds 1736 (!), maar vergat enkele historisch relevante gebeurtenissen uit november 2017, te weten: De Witte Onderbroek van Francisco van Jole. GeenStijl bracht die vergeten voetnoot uit de geschiedenis in herinnering, waarop Opzij vandaag met een aanvulling op haar historische bronnenonderzoek komt in het online artikel FRANCISCO VAN JOLE, #METOO EN DE TIJDLIJN IN OPZIJ. Het feministisch magazine 4.0 stelt daarin De Ongestelde Vraag: "Veel mannen zijn gestruikeld over juist zo iets. En minder. Ze gaven hun positie(s) op, al dan niet gedwongen. Waarom de VARA (BNNVARA bestond nog niet) er kennelijk nooit iets van heeft gevonden: die vraag mag worden gesteld." Hashtag is wel zo.

Stukjes feministische onderzoeksjournalistiek, wij zijn er gek op.

Opzij publiceert deze editie een mooi overzicht van de mediaophef en gesneuvelden in het #metoo slagveld. Maar wat blijkt? Het grote witte onderbroek-schandaal is er helemaal bij ingeschoten! Terwijl op de #metoo tijdlijn de beschuldigingen over de grijpgrage handjes van Jappe Claes, Van Gosschalk,  Ruut Weissman en Van Dam je om de oren vliegen, vinden we nagenoeg helemaal niets, nakkes, nada over de Joop baas die in zijn witte onderbroek een 23-jarige vrouw aanrandde.

Maar geen paniek lieve mensen, feministisch onderzoeksinstituut GeenStijl zet de gebeurtenissen nogmaals even kort voor u op een rij. "Francisco van Jole voerde mij, een vrouw van 23, dronken, bracht me naar zijn hotel, ging tussen mij en zijn hoteldeur staan, kleedde zich uit en ging op me liggen, ondanks dat ik nee zei. #metoo Francisco". Opdat wij niet vergeten.