Vorige week werd de hilarische uitbarsting van Mindef Ollongren (waarom investeren pensioenfondsen niet in de defensie-industrie) beschreven. Het hilarische was natuurlijk dat de overheid en de EU daar zelf voor verantwoordelijk zijn via wetgeving zoals ESG, EU Taxonomie en SFDR. Maar goed, we zijn nu een week verder en opeens is daar de roep om een oorlogseconomie. Want we hebben veel bommen en granaten nodig, dus alles moet wijken, blijkbaar.

Nou, die oorlogseconomie daar is het socialisme, zoals het vrije Westen die kent, uit voortgevloeid. Zo werd tijdens de Tweede Wereldoorlog de gehele industrie in het teken gezet van de strijd. Dus zowat al het grondstoffen, materieel, fabrieken, arbeid en zo verder stonden in het teken van de oorlogsindustrie. Begrijpelijk natuurlijk dat de overheid hier de regie pakte; het was oorlog.

Helaas lag hier dus de grondslag van de sociaal democratische gedachtegoed. Na de oorlog waren mensen zo gewend dat de overheid de gehele economie aanstuurde, dat sommige nuttige idioten mensen met het briljante idee kwamen dat de overheid ook allerlei andere problemen moest aanpakken. En zo is de grote (r)overheid ontstaan. Dit is briljant beschreven in het boek Road to Serfdom van Friedrich Hayek (het kryptoniet tegen elke socialist/communist).