ja okay lekker TONY!

We dachten een tijdje dat zo'n vlakke systeemdar onmogelijk een eigen gevoelsleven kon hebben. Toen zagen we hem ineens in de McDonalds in Kiev met die onhebbelijke Koebela toch wel prima studentikoos doen over katers, en begonnen we te twijfelen. Maar is het onweerlegbaar: machine man **Blinken **is niets menselijks vreemd en bovenstaand is gewoon een oprecht verdienstelijke slaggitaar/zang-uitvoering van Hoochie Coochie Man, met toch niet de meest betamelijke tekst uit het blues-repertoire. 

Was een aftrap van de State Departement's Global Music DiplomacyInitiative "which builds on existing music diplomacy efforts and delivers upon on the bipartisan Promoting Peace, Education, and Cultural Exchange (PEACE) Through Music Diplomacy Act that President Biden signed into law last year." Ja weet je, wat maakt eigenlijk nog uit als je illegaal bewapende crackzoon een zakcentje verdient in Oekraïne en China, als je MUZIEK HEBT.

Welkom in de muziekhoek!

We moeten even wat mensen teleurstellen. Of misschien moeten we mensen wat vragen. Want er is een nieuwe plaat van Wilco, de dertiende alweer. Iedereen in rep en roer wegens grootsheid en pracht. Maar jezus mina wat is het toch weer saai en gezapig. Die middle of the road-troep van Jeff Tweedy en z'n makkers heeft ons echt nog helemaal nooit kunnen bekoren. Alsof je een vriend op bezoek krijgt, hij gaat op de bank zitten en dan houdt-ie bijna driekwartier z'n bek. Leuk man! Dat recensenten jubelen over 'experimenten' terwijl er geen zak gebeurt. Het klinkt alsof het de hele dag motregent. Je wil wel graag naar buiten, maar het kan nèt niet. Kijken we over 50 jaar dan terug op Wilco zoals we nu terugkijken op The Band of Grateful Dead? Welnee! Meer nieuwe muziek waarvan u mogelijk niet linea recta in een coma lazert na de klik!

TWEE nieuwe liederen

Waar zijn Brahms, Beethoven, Strauss, Schumann, Debussy, etc? Nou dat zullen we jullie vertellen, die zijn op weg naar maan. Er zijn twee nieuwe liederen van Blink-182 in de atmosfeer geschoten, de grootste punkband van de jaren rond de millenniumwisseling, en er waren tijden dat we vaker aan Blink-182 dachten dan aan het Romeinse Rijk. One More Time (onder) is nogal een larmoyant lied - een met spijt en tranen gelardeerd brokje geschiedenis door een zeef gedrukt en dat over die bewegende achtergrond gepoederd. Waarom was er kanker en een vliegtuigcrash voor nodig om weer nader tot elkaar te komen? Heel belangrijk nummer voor de band, wel een tearjerker, maar heel tof dat het begint met Warped Tour 99, en verder zien we nog meer ijkpunten in de geschiedenis van de band. Gaaf nummer meer in de stijl, ook nieuw, is More Than You Know (boven). Wat strak geproduceerd, het zou het geweldig doen in punktempels, 'helaas' staan ze in joekels van zalen - in Nederland bijvoorbeeld in de Ziggo Condoom. Vanavond evenwel in het StamCafé op repeat. Blink-182.

Nieuwe muziek!

Vandaag uit het viermiljoenste album van Willie Nelson, de eerste artiest wereldwijd die dat aantal heeft gehaald. Willie Nelson kakt er meer albums uit dan Herman Brusselmans boeken. Is het dan allemaal zo goed? Nee joh natuurlijk niet, peak Willie Nelson was in de jaren 70 vanaf Shotgun Willie zo ongeveer tot Stardust, en sindsdien is het voornamelijk kwantiteit. Mocht je nou wel in het zuiden van Amerika wonen en je hebt een viermiljoen-wisselaar in je Silverado of in je F150, dan loont het natuurlijk wel om ieder jaar een nieuwe Willie Nelson te kopen. Z'n nieuwste heet 'Bluegrass' en Willie is nooit te oud om te leren, want het is z'n eerste plaat met: bluegrass. Meer nieuwe muziek: Corey Taylor, van Slipknot, die het maar weer eens solo probeert. Die eerste was nogal wack. ER IS EEN NIEUWE VAN THE PRETENDERS, die klinkt best lekker, en nog meerrrr na de klik.

En meerrrrr

Hij komt hij komt, The Complete Budokan van Bob Dylan, een concertregistratie met nooit eerder uitgebracht materiaal van de concerten van de geit op 28 februari en 1 maart 1978 in de Budokan Hall te Tokio. Het is de golden age van His Bobness met alleen maar knallers en de boel komt hier in Nederland uit op een veel te dure 4CD, een 2LP en een megalomane 8LP-box (€ 250?) die alleen in Japan te bestellen is, maar die u wel gewoon moet hebben natuurlijk. De eerste single: The Man in Me. Meer nieuwe en een stuk minder belangrijke muziek vandaag in de schappen: The Chemical Brothers, Tylers Childers, James Blake & meerrrrr!

En meerrrrr muziek

U hebt misschien nog nooit van 'm gehoord en dat is gek, want u hoorde op deze plek ook al van 'm, maar dan hoort u nu van 'n want er is een nieuwe plaat van Zach Bryan. The next big thing in America, een soort Oliver Anthony met meer talent, the world's next country icon alsook country music's number 1 songwriter. In Amerika gaan ze heel erg lekker op die countryzangers, het trekt ook een bepaald slag volk (zoals Brock Lesnar), precies zoals Muziekfeest op het Plein hier een hysterische samenkomst is van alle wijken uit Purmerend, met Tino Martin, Mandje Smit en meer van die tot muziek gebombardeerde zaadlozingen van paling, verdriet om oma's en Boliviaanse cocaïne. Zach Bryan dreigt in Europa de Dave Matthews-behandeling te krijgen: stadionconcerten headlinen in de Verenigde Staten, hier (weliswaar voor tweeduizend bakvissen) optreden in de Ronda van Tivoli. Enfin, z'n nieuwe plaat dus, we moeten er nog even goed voor zitten. Voor de rest nog veel meer country - 25 augustus is uitgeroepen tot Country Music Holiday - met als luistertip hieronder de heerlijke Turnpike Troubadours.

Hakken zal nooit meer hetzelfde zijn

Welkom op het Open Podium van de HARDCORE! Het zijn zwarte dagen want Cavello, vaak op een hoop gegooid als 'Aussie' hoewel Australians natuurlijk entiteiten op zich waren, is failliet. Hardcore was vroeger hartstikke gruwelijk tot de gabberbeweging met de muziekstroming in het kielzog de nek om werd gedraaid door commerciële uitvreters die die Happy Hardcore-meuk gingen uitventen: de Mosselmannen (die eigenlijk Sander Scheurwater heet), die Op-Een-Grote-Paddestoel-crack van GabberWijffie, die Hakkûhbar-troep van Ruben van der Meer, Charly Lownoise en Mental Theo, enzovoorts, en toen was het niet meer cool. Enfin, misschien droeg u vroeger wel een Cavello. Misschien kwam u wel in Parkzicht. Misschien was u op een feest in de Energiehal. Misschien spaarde u wel cd's van Thunderdome. Misschien slikte u weleens een pilletje. Misschien hebt u nog wel een paar fijne muziektips. Misschien hebt u een leuke herinnering aan de hardcoretijd die u graag zou willen delen in de comments. Het Open Podium van de HARDCORE is geopend!

Zoals The Hives en Jungle

De fenomenale Will Oldham met z'n karakteristieke kop heeft als Bonnie Prince Billy weer eens een beuker van een album de wereld in gejaagd. Prachtig, breekbaar en emotioneel, uitstekend voor een regenachtige schijtochtend die wij in Holland de hele fokking zomer al hebben weg te verdrinken - al moet u zelf maar bepalen wanneer het eerste blik 8.6 Original Krachtig open gaat. Het gaat het in ieder geval heel goed doen bij Samantha, het prachtige Crazy Blue Bells hierboven bijvoorbeeld, let maar eens op. Ook nieuw en prachtig, een kluisuitgave van Neil Young, net zoals het mooie Homegrown uit 2020: Chrome Dreams. Het was de bedoeling de plaat uit te brengen in 1977, kwam er nooit van, er verschenen wel bootlegs en natuurlijk livemateriaal, en in 2007 verscheen Chrome Dreams II. Maar nu is er dus Chrome Dreams I, hoera en vier feest, met klassiekers als Pocahontas, Like a Hurricane en het magische Powderfinger (hieronder). Meer weekendmuziek na de klik!

De wil tot ontroering spaart niemand en dat is niet erg

Oliver Anthony, welkom (in ons hart). Bijzonder weekje wel; eerst Sh0e's video over de **Male Loneliness Epidemic - na breek - en de nasleep. Vervolgens Olivers bovenstaande lied over de mannelijke toestand (Big Tech, Big Government, Epstein Island, graaiflatie en belasting). En ja, soms werkt iets gewoon. 

"I've been selling my soul, working all day. Overtime hours, bullshit pay, so I can sit out here and waste my life away, drive back home and drown my troubles away. It's a damn shame, what the world's gotten to, for people like me, for people like you.

(...) Young men are putting themselves six feet in the ground, because all this damn country does is keeping on kicking them down. Lord it's a damn shame, what the world's gotten to, for people like me, for people like you.

(...) Wanna know what you think, wanna know what you do, and they don't think you know, but I know that you do, and your dollar ain't shit, and it's taxed to no end, North of Richmond, North of Richmond."

GeenStijl Reaguurdersonderzoek

VANDAAG precies 50 jaar geleden wordt door historici aangewezen als de geboortedag van de hiphop: in de Bronx organiseerde DJ Kool Herc zijn legendarische 'Back to school jam' en dat feest was de brandstof voor een complete beweging met de vier pijlers 'deejaying', rap, graffiti en breakdance. Vijftig jaar later maken we hier op GeenStijl de balans op, in de stijl van het uitermate gezellige 'Dit is het beste nummer ooit'-topic. Derhalve de vraag: 

Wat is het beste hiphopnummer ooit?

Paar voorzetjes na de klik. Lose Yourself & Next Episode helaas uitgesloten van deelname. Veel succes!