Met de nieuwe AC/DC

Honderdduizend jaar na het uitbrengen van de eerste plaat (High Voltage) en na episodes met een dementerende gitarist, een drummer die vooral druk was met het wetboek van strafrecht en een dove zanger komt AC/DC ineens met een nieuwe plaat aankakken. Het luistert het best weg als veel te harde achtergrond op een TT-camping, terwijl in leer geklede motormuizen schraal bier wegslaan aan de bar, een idioot in een elektriciteitsmast klimt, een paar boeren nog maar een autoband (Michelin) in de vuurpot drukken, veel te knappe halfnaakte vrouwen in het gezelschap zijn van veel te lelijke halfnaakte mannen (met bierbuiken), een paar slimmeriken een achterband van een Kawasaki Ninja oproken, de pisbak overstroomt, Valentino Rossi de kwalificatie (niet) wint en de geur van modder, zweet en motorkots het nèt niet weet te winnen van brandend rubber. Dat is AC/DC, een soort Normaal voor de rest van de wereld, maar misschien vinden jullie het wel leuk.

JANKEN

Tra-nen in de ogen, kippenvel over het hele lijf en een boel bier in de pens, nu zijn we de komende maanden weer hartstikke emotioneel. Deze Shaffiaanse ode aan worstenbroodjes, verkleedpartijen, vrienden en vierduizend bier. We zien Veul Gère, Lamme Frans, Vieze Jack, Huub Hangop, Peter Selie en nog veel meer absolute winnaars van wie we nog nooit gehoord hebben omdat we niet meer op onze benen konden staan. Nu al nummer 2 in de downloadlijst van iTunes, 9 plaatsen te hoog, en op nummer 1 staat 'Tebbie nou op je muil'. Ook al zo'n topnummer. Wie zei dat de Nederlandse muziekcultuur is afgebroken? We staan helemaal aan de top.

Hee Dave Chapelle!

We kunnen het er met z'n allen wel over eens zijn dat Foo Fighters een van de grootste (stadion)rockbands van het moment is. Misschien na Metallica, misschien een procentpuntje na Bruce Springsteen & de E Street Band als dat collectief weer ergens door een tijdbarrière staat te rammen, en ergens in de buurt van de Red Hot Chili Peppers. U2 spoelen we uiteraard collectief door de plee. Maar nu komt er een nieuw album van de Foos, 'Medicine at midnight', en is er een nieuwe single: Shame Shame. Tja tja tja tja tja tja tja tja. We weten het effe niet hoor. Hartstikke leuk experimenteel enzo, maar als we experimenteel willen beginnen we bij Freak Out! en schatgraven we ons chronologisch door het hele oeuvre van Frank Zappa. En dan die achtergrondmoekes. En dan die strijkers (strijkers zouden verboden moeten worden). En dan die gitaristen die een beetje uit hun neus staan te vreten. Mwoahhhhhh. Wat zegt de vakjury?

Wat een ongelooflijke winnaar!

Dit is een verhaal over zegevieren. Dat je in dit land, als je iets wil, het zomaar gedaan kan krijgen. De 11-jarige Marijn zong al toen hij nog niet eens kon praten - we kennen het van Miss Montreal - en nu hij wel kan praten zingt hij nog steeds, wat een ongelooflijke turn of events. Marijn is fan van de Urker Mans Formatie, opmerkelijk genoeg, want Marijn zelf komt van Schouwen-Duiveland. En hoe lastig het ook is om de gesloten gemeenschap van Urk te infiltreren, het is Marijn gelukt. Hij is de zingende Zeeuwse Urker, met een eigen cd. Oplage 500 en u kunt zo'n schijfje geluk bestellen via lindavdhave@gmail.com. "Hoe graag hij ook zingt, Marijn is niet van plan er zijn werk van te maken. 'Ik wil gaan timmeren. Net als mijn vader'." Marijn, totale kampioen.

Eerder aangekondigd, nu in de schappen

Vrijdag Muziekdag en daar issie dan, de nieuwe plaat van De Baas, de working mancrush van non-libidoïst Frans Timmermans. Laten we in godsnaam afspreken dat als deze lockdownzooi eenmaal voorbij is, we met z'n allen in een vliegtuig stappen naar Spanje of Italië, en dan gaan we de hele dag als een stel boeren Estralla Damm of Peroni hijsen op de terrassen en de stranden, we stouwen ons vol met hammen en kazen en olijven, en na een van De Baas' legendarische liveshows van meer dan drie uur kruipen we terug naar de pleinen, drinken we nog een stuk, flirten we tevergeefs met de dochter van de waard en worden we omringd met muntjes berooid wakker in een hoekje van het plein, waarop we het vliegtuig missen. En tijdens het concert van Bruce Springsteen hoorden we nummers van z'n steengoede nieuwe plaat met de E Street Band, nummers als Letter To You, Burnin' Train en Ghosts - openingsnummer One Minute You're Here mag u overslaan. Laat u niks wijsmaken door dat slappe gelul in de nrc over teksten over 'de Amerikaanse politieke situatie van de afgelopen vier jaar' - Bruce & Band live zien is de beste ervaring van je leven. Meer persverse muziek na de klik.

Vers van de muziekpers!

Bent u even blij dat u nog nooit naar een kriskras door de autotune tetterende Lil' Kleine hebt geluisterd, dat is namelijk afgrijselijk en dat gaan we dus ook op Vrijdag Muziekdag (de dag dat platenmaatschappijen nieuwe albums de wereld in slingeren) niet doen. Deze week in de bakken Kevin Morby, een van de 23048985 nieuwe Bob Dylans, met z'n gloednieuwe plaat Sundowner. Melancholische folkmeuk uit Kansas City, helemaal okee als u per ongeluk een keertje een Volkskrant-lezeres over de vloer krijgt en de stemming moet erin maar de wijn is op. Misschien springt ze uit het raam, misschien niet. Ook nieuw, twintig tracks van de niet zo doorsnee country- en americanakoning Sturgill Simpson (zat vorig jaar nog bij Joe Rogan, hele uitzending na de klik) die wat van z'n eerdere werk heeft omgekat tot dampende bluegrass. Voorts na de klik onder meer garagerock, wannabe Rolling Stones en een robot die ritmische seks heeft met een krokodil. Tot volgende week!

Weer wat geleerd

Goed zoeken deze week, in de bak nieuwe muziek die de moeite waard is, want er komt vooral veel troep uit, zoals de nieuwe meditatiesessie van die zweverige tantraklanten van Di-rect, geen zak aan. Als de dildo's van Di-rect een plaat uitbrengen om hun fans (11/12 jaar) te bekoren, moet u hard de andere kant op rennen. Wat in tegenstelling tot Di-rect wel grappig is, en dus niet verdrietig zoals Di-rect, is Travis, u kent het allemaal nog van knallers als Side, Sing en Why Does It Always Rain On Me. Het is een soort van uw jeugd, of misschien ook wel helemaal niet, maar dan is het in ieder geval iets herkenbaars van vroeger. En vandaag dus een nieuwe plaat. Leg uzelf voor de zekerheid aan een ketting, want het is 'indie' en bij indie krijgt een mens de neiging pardoes uit het raam te springen. Bijt een beetje door, na de klik meer nieuwe muziek, met onder meer de nieuwe single van AC/DC!

Maskers vallen af; Slipknot-koning blijkt poppunker

Vrijdag, de vaste dag van platenmaatschappijen om nieuwe ladingen muziek los te laten op mensen die wel een verzetje kunnen gebruiken, want anders zit je ook maar thuis op de bank altijd dezelfde troep te luisteren, met vandaag de eerste soloplaat (CMFT) van muzikaal multitalent Corey Taylor (Stone Sour, Slipknot). Als je Corey Taylor bent ligt de wereld aan je voeten en dan doe je gewoon waar je zelf zin in hebt, want je bent Corey Taylor en je bent een soort God en alles is cool, en we wisten ook wel dat Corey doet aan breekbare akoestische shows en dat is stiekem heel erg cool. Maar deze Slipknot meets Senses Fail meets Fall Out Boy meets The Wonder Years: "I stood alone in Trafalgar Square. I looked around I didn't see you there. Before they closed the roads I made it down to Hyde. I just need you now, I need you by my side", we zijn er even helemaal stil van, al is het vanzelfsprekend aan de vakjury om in de comments een oordeel te vellen. Voorts vandaag uit: nieuwe muziek van Mariah Carey en Mel C., die van de Spice Girls, maar dat boeit niemand, en na de klik nog wat deuntjes die wél de moeite waard zijn. Kies uw favoriet & tot volgende week makkers.

Taaaaaarwesmoothie

The Beatles, Bob Dylan, Elvis Presley, The Rolling Stones en René Karst, niet per se in die volgorde. De taaltovenaar uit Hoogeveen heeft maar weer eens een wereldhit gebrouwen. Met diep in de samenleving gewortelde onderwerpen als bier, tieten, drank, feest, bier, drank en feest weet René altijd, overal, op iedere plaat en in ieder café de juiste snaar te raken bij precies 100% van de bevolking van Nederland. Zijn nieuwste betovering boort bekende grond aan, namelijk bier, althans, zo interpreteren wij het begrip 'tarwesmoothie', maar bij René is alles zo gelaagd, dat het zomaar een nieuwe visie op stochastische processen in het algemeen en het markovproces in het bijzonder kan betekenen. De intro is trouwens heel stijlvol uitgeleend aan The Proclaimers, die ook niet hadden kunnen bevroeden dat het van René overgenomen riffje 32 jaar later in verbeterde versie zou worden voorgedaan door de grote meester. Bedankt René Karst, je hebt 2020 weer heel veel stukjes mooier gemaakt. Bonus: nog veel meer gloednieuwe muziek na de klik!

WHAT THE F....

In de vrijdagrubriek MUZIEK natuurlijk gewoon weer muziek uit de tijd dat de lucht nog schoon was en de muziek nog smerig, deuntjes voor mensen die niet compleet achterlijk zijn, maar wat vandaag in de release is gegaan is wel erg apart: Tea for the Tillerman² van Cat Stevens, een heruitgave van de iconische plaat Tea for the Tillerman uit 1970. We zeggen wel Cat Stevens, maar we bedoelen natuurlijk Stephen Demetre Georgiou en dus bedoelen we natuurlijk Yusuf Islam, want in 1977 kreeg Cat een Koran in zijn klauwen gedrukt, mocht-ie geen muziek meer maken van imam haatjurk zus en imam haatjurk zo en zo was een van de meest talentvolle songwriters van de early 70's opgerot naar het heropvoedingskamp van de Religie van de Gezelligheid. In 1989 was Yusuf zo vriendelijk de fatwa die Ayatollah Khomeini uitsprak over Salman Rushdie goed te keuren met zijn legendarische 'ja hij moet dood'-tekstje, waarna hij pardoes terugkeerde in de 'muziek' met islamitische jengelversjes, en in 2006 was daar ineens zijn definitieve terugkeer in de pop met het album An Other Cup. ZO, nu u helemaal bent bijgepraat kunt u lekker luisteren naar de totaal verkrachte tango-medley van de wereldhit Wild World, what the FOK, alsook een juist verbeterde versie van de afsluiter Tea for the Tillerman (onder) en NA DE KLIK staat A for Allahhhhhhh, mocht u nog in de stemming willen komen om vrouwen te vernederen ofzo.