Ja Frans

Het is nu wel duidelijk waarom Frans Timmermans zo fel in dat debat over het 'volwaardig openhouden' van het Zuyderland-ziekenhuis zit: hij heeft er onlangs zelf z'n pens laten verkleinen (€ 10.000, gedekt door zorgverzekaar). Timmerfrans had morbide obesitas en kreeg in het ziekenhuis te horen dat het zo niet langer kon. Hij woog 130+. En toegegeven, Frans ziet er goed beter uit de laatste tijd: hij is in een maand al 10 kilo afgevallen.

In De T. legt-ie uit dat hij altijd te dik was. "Mijn hele leven worstel ik met overgewicht. Als ik intensief ging sporten was het ook weer weg. Maar zodra ik stopte, kwam ik meteen weer heel veel aan. Voortdurend gejojo." En daarna was het: werken werken werken en eten eten eten eten eten. Na eerste bezoeken aan het ziekenhuis kreeg-ie Saxenda, en later Ozempic. Hielp allemaal niet. En toen ging Frènske terug naar Den Haag. "Ik ben ervan geschrokken hoeveel feller en meer op de man de Haagse politiek geworden was. Daar had ik me écht op verkeken. Ik had me daar niet genoeg tegen gewapend. Toen lette ik al helemáál niet meer op hoeveel ik at. Dan ga je van de stress nog meer eten. Op een gegeven moment zag ik het gewoon echt niet meer zitten."

Dus eigenlijk was het buikje van Timmermans ook een beetje de schuld van Geert Wilders! Enfin, Timmermans dus lekker vlaaien smikkelen, en wodka zuipen bij het koken, en toen was het plots: te hoge bloeddruk, te hoog cholesterol, bijna diabetes, enzovoorts. Hup maagverkleining, tien kilo eraf, nog twintig te gaan tot de honderd, en verdomd wat heeft de PvdA straks een slanke en geile fitboy als eindbaas. Ergens toch jammer. Want wij zagen altijd wel hoe prachtig hij is, en hoe lekker zacht. Hoe fijn het is om met hem en al zijn rolletjes, flupjes en kussentjes te knuffelen. Hoe sterk hij is dankzij de kilo's die hij draagt. Diverse experts kunnen dat bevestigen. Dik zijn is heerlijk, het is grandioos, het is krachtig, en we kunnen het iedereen aanraden. Wacht geen moment, doe het vandaag nog!

Iedere euro op de weegschaal.

Altijd lastig als de werkelijkheid niet meer valt te onderscheiden van de berichtgeving van De Speld, maar bij dit artikeltje van Omroep West moesten we toch even twee keer kijken. Voormalige vetkleppen die niet meer zoveel in hun maalmuil proppen omdat ze een stukje maag missen en toch in all-you-can-eat-restaurants gaan zitten en korting eisen. Alsof u bij de McDonalds geld terugvraagt omdat u maar vier van uw zes McNuggets op kon en daarna geen honger meer had. Welke enorme zeiksnor kiest vrijwillig een eetschuur uit waar het hele concept bestaat uit het rekenen van een vaste prijs, maar gaat dan alsnog sneuneuzen over die vaste prijs omdat ze zichzelf extra zielig vinden. En een Omroep West die serieus alle eettoko's in de regio belt met de vraag of ze korting geven en zo niet: waarom dan niet? De enige kritische noot komt nota bene van de belangengroep van de patiënten zelf: "Daar moet je gewoon niet heengaan. Als je maar één been hebt, moet je ook niet de marathon willen lopen." Inderdaad, gewoon die smoel houden, dan kan er ook niet zoveel in. Zin in onbeperkte spareribs nu.