Waar is iedereen?

Eerie, eng en onheilspellend. De webcams van Lombardije. Het mooiste stukje Italië, waar je in de winter zo mooi kunt skiën, in het voorjaar zo mooi kunt fietsen, en waar ze twee weken verder zijn, waar iedere dag schrikbarende cijfers vandaan komen. Waar ze in de eerste week van maart lekker buiten zaten te barbecuen, te socializen en te shoppen. Aan het Como-meer. Aan het Iseo-meer. Aan het Garda-meer. Aan het Helemaal Niemand-meer. Guarda e impara.

Deze week begon met de rijke Noord-Italiaanse delen Lombardije en Veneto die referenda hielden voor meer autonomie en meer zeggenschap over eigen geld.

In de restanten van de 1100 jaar zelfstandige republiek Venetië stemde 98,1% voor meer autonomie, bij een opkomst van 57%. In Lombardije stemde 95,3% voor meer autonomie bij een opkomst van meer dan 40%. De belangrijkste nettobetalers binnen Italië bedanken voor de eer. 

Deze twee regio's hebben een BNP dat even ruim boven het EU28-gemiddelde zit, vergelijkbaar met de rijkere Nederlandse provincies. Kaartje. Op landelijk niveau was harde EU-austerity nodig om de tering naar de nering te zetten, op regionaal niveau betekent dat belasting betalen zonder vertegenwoordiging (want vervangen door Brusselse technocraten) en wegbezuinigde tegenprestaties.

Het Verenigd Koninkrijk bestaat voornamelijk uit gebieden met een BBP per inwoner van (ver) beneden het Europees gemiddelde. Toch is het hele land een forse nettobetaler. Het Schotse Aberdeen en omgeving verdient fors aan olie & gas, de rest zit onder EU28-gemiddelde. Het Londense financiële centrum is schatrijk, maar daar kopen de boeren niets voor.