Ach joh

Ach joh. Het zijn maar de beginselen van de rechtsstaat die met voeten zijn getreden. Ach joh. Het kabinet is toch afgetreden. Ach joh. En vervolgens weer in vrijwel dezelfde samentelling aangetreden, maar toch. Ach joh. Er zijn maar duizenden gezinnen kapotgemaakt. Ach joh. Die gezinnen werden vervolgens door een overhaaste compensatieregeling nog een keer gedupeerd. Ach joh. Af en toe duiken er nog stukken op die erop wijzen dat alles en iedereen zijn best deed om de problemen niet op te lossen, maar te verbergen. Ach joh. Laat gaan. Waar zitten die mensen nou over te vergaderen daar met zijn allen? Hè? Ouwe reus! Dat gaat toch helemaal nergens over!

Punt is, voor handel is er geen muntunie nodig

Van de week viel mijn oog op een artikel in het AD, waarin Renske Leijten (SP) en Hans Vijlbrief (D66, tevens staatssecretaris Financiën) de standpunten van hun partij aangaande de euro en EU gaven. Mevrouw Leijten komt met enkele interessante opmerkingen maar lijkt een onwil te hebben om ook B te zeggen. De heer Vijlbrief  heeft weinig in te brengen behalve een stukje uitgekauwde retoriek die kant noch wal raakt. Kortom, een mooie aanleiding voor een column.

Het artikel begint met een quote van Klaas Knot, de president van De Nederlandsche Bank, die stelt dat de euro op termijn onhoudbaar is. Volgens Knot is de huidige euro te goedkoop voor de Noordelijke landen en te duur voor de Zuidelijke. Bovendien profiteren vooral [Noordelijke] bedrijven hiervan, maar komt er maar weinig bij de burger terecht. Dit vreet aan de steun voor de euro, waardoor de muntunie onhoudbaar wordt, aldus onze centrale bank president. De oplossingen die hij aandraagt (in de HJ Schoo-lezing) zijn: 1) herstelfonds, 2) begrotingsdiscipline + afstemming, 3) gezamenlijk economisch beleid.

Mevrouw Leijten stelt in het AD artikel dat zij blij is met de vaststelling van Knot dat de euro onhoudbaar is, maar ook dat zij het niet eens met de aangedragen oplossingen. Daar heeft ze groot gelijk in, maar ze zet niet echt door. De SP vindt volgens haar dat de euro inderdaad voor een tweedeling zorgt (divergentie) in plaats van dat de eurolanden naar elkaar groeien (convergentie). Leijten stelt dan ook dat door de divergerende werking van de euro, de euro onhoudbaar is en er gedacht moet worden aan gedeeltelijke ontvlechting van de eurozone in plaats van de door Knot voorgestelde verdere politieke integratie (nog even, en alle klassiek liberalen gaan op de SP stemmen!).

Andere tijden!

Eerst even excuus voor de brakke kwaliteit van deze video. Sorry. We hebben 'm met pijn en moeite uit de digitale krochten van het Tweede Kamerarchief gewrongen en minder brak dan dit lukte helaas niet. Dus als u niet tegen niet lipsync lopende video kunt: niet kijken. Of, liever nog, als u zelf dit soort video's even handig wel lipsync kunt krijgen: even mailen naar ronaldo@geenstijl.nl. 
UPDATE: DANK ALLEN! VIDEO NU NOG STEEDS BRAK, MAAR WEL STUK BETER LIPSYNC.

Maar. Waar het om gaat. Dit is een video van een plots ingelaste procedurevergadering op 2 december 2019 (onthouden, deze datum) van de commissie van Financiën. In deze vergadering zit het partijkartel (vvd, D66, GroenLinks en ChristenUnie) Kamerleden Omtzigt, Leijten en Azarkan een half uur lang uit te schelden te kapittelen omdat die het gewáágd hebben een advies te vragen over de vraag of ambtenaren in de toeslagenaffaire vervolgd kunnen worden. 'Hoe durven ze' dit, 'schande' dat, 'onbehoorlijk' zus en 'dit kan echt niet' zo. Oftewel: BEK HOUDEN OMTZIGT, LEIJTEN EN AZARKAN. Vijf maanden later deed de Belastingdienst aangifte tegen eigen medewerkers.  

En nu komt het. Gisteren stuurde staatssecretaris Alexandra van Huffelen een notitie aan de Kamer van 29 november 2019 (juist, drie dagen vóór 2 december 2019) waarin de hoogste ambtenaar van het ministerie van Financiën toegeeft dat het best mogelijk is dat er ambtenaren van de Belastingdienst vervolgd moeten worden. Oftewel: nogal logisch dat Omtzigt, Leijten en Azarkan (de Kamerleden zonder wie de hele affaire vermoedelijk in de doofpot was gebleven) wilden weten hoe dat zat. Je zou van minder piswoest worden. En inderdaad:

Hier alvast de samenvatting

Nou daar kijken we van op zeg. Staatssecretaris Alexandra van Huffelen, die negen maanden geleden aantrad om de puinzooi bij de toeslagenaffaire op te ruimen, heeft in negen maanden vrijwel niets bereikt. Nou ja. Vrijwel niets is ook niet waar. Ze heeft al wel een hoop geld uitgegeven aan dure consultants die haar vertellen wat iedereen die niet bij De Correspedant werkt ook al weet: de Belastingdienst deugt niet. Dat leidde gisteravond voor de zoveelenzoveeltigste keer tot verontwaardiging bij de Kamer, voor de zoveelenzoveeltigste keer tot halfzachte toezeggingen van de bewindspersoon én tot onderstaande verzuchting van Pieter Omtzigt (geknipt door iemand die al wél een tijdje compensatie ontvangt, waarvoor dank). Hele debat: daarrr.