Zoals de Geldblog-lezer al weet, had de wereld te maken met een kredietcrisis in 2008. Deze crisis ligt, volgens de meeste experts, al een tijdje achter ons. Maar als er gekeken wordt naar de gekozen oplossingen destijds, zou er een geheel andere conclusie getrokken moeten worden. Immers, de wereld heeft nu nog veel meer schulden. Een schuldencrisis oplossen met meer schulden is namelijk geen oplossing maar simpelweg een uitstel. Soms zijn die nuttig, mits goed gebruikt. Maar kan deze claim nu gemaakt worden? Hebben we de extra tijd goed gebruikt?

Simpelweg kan er gesteld worden dat de wereld te veel schulden heeft. Nu zijn er maar enkele factoren die, al dan niet theoretisch, soelaas kunnen bieden. Al deze factoren komen erop neer dat er meer verdiend en/of dat de schulden goedkoper moeten worden.

Allereerst worden de schulden draagbaarder als er meer gewerkt wordt. Dit kan zowel door een groei van het aantal werknemers alsmede het aantal gewerkte uren per werknemer. Hier moet natuurlijk wel vraag naar zijn (m.a.w geen Melkertbanen aub). Verder moet het extra gegenereerde inkomen ook bij de schuldhouders terecht komen, anders blijven de schulden slechte schulden. Voor de overheid geen probleem dus, gezien zij de werkenden belast, maar voor huishoudens kan dat dus anders liggen. Bedrijven zullen ergens in het midden hangen aangezien velen een graantje kunnen meepikken via de BBP groei door de extra werkenden/gemaakte werkuren.