Het is weekend. En de veertiende.

Op de fiets gaat alles wel langzaam
maar toch nog behoorlijk hard.

Wie heel goed luistert aan een stilstaand
horloge hoort een zacht tikken.

Waar blijft de tijd? Om daar over na
te denken hebben wij het zwerk.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. We schrijven.

Vandaag zou ik je een brief schrijven
een brief waarin ik iets wilde begrijpen

maar ik deed dat niet, het ging te langzaam
ik schreef en keek naar mijn hand

hoe die langzaam woorden tekende

er ontstond in dat handschrift iets als
een huis - ik wilde weten waarin we woonden

om dat te begrijpen zou ik een brief schrijven
maar ik zag alleen de voorzichtige woorden

die ik tekende voor ik ze begreep
Prettig weekend. En be nice.

Als wij vinden dat het weekend is, dan is het weekend. Het is weekend.

Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom
wat wij vinden niet is
wat wij zoeken? 

Laten we de tijd laten gaan
waarheen hij wil, 

en zie dan hoe weiden hun vee vinden,
wouden hun wild, luchten hun vogels,
uitzichten onze ogen 

en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt. 

Zo andersom is alles, misschien.
Ik zal dit uitleggen.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Weer eens winnen.

We stonden bij Achilles, het regende  woei,
in een geur van sigaren, nat gras en natte mannen,

het gromde en stampvoette om ons heen,
voetbal was oorlog, toen al.

Vader, weet je nog hoe het even doodstil werd,
de bal kwam, hij kwam uit de grauwe lucht
en woei voor het doel,

niemand had gezien dat hij daar stond.

Weet je nog hoe hij toen even met zijn hoofd knikte,
bijna ootmoedig, bijna verlegen, bijna verontschuldigend.

We hadden verloren voor we het wisten. Abe.
Prettig weekend. En be nice.