Soms zijn er van die periodes waarin de bloeddruk gevaarlijke hoogtes bereikt. Zo ook deze week

Zo kwam onze centrale bank president Knot uitleggen wat er allemaal fout is aan ons belastingstelsel. Nu is er veel fout aan ons belastingstelsel en de oplossingen die Knot voorstaat lossen deze nauwelijks op, maar dat is niet waardoor mijn bloeddruk steeg. Nee, de oorzaak van mijn hypertensie lag in het feit dat al zijn opmerkingen waren gericht op onderwerpen buiten zijn beleidsgebied, terwijl op het punt van inflatie, wat zijn enige beleidsgebied is, hij doodleuk geen enkele verantwoording nam voor de ontspoorde situatie. Het lag aan van alles, maar niet of nauwelijks aan het ECB beleid (waar Knot iedere keer braafjes zijn handtekening onder zet). Dat becommentariëren van andere beleidsgebieden en tegelijkertijd zijn eigen straatje schoonvegen heeft hij al meerdere keren gedaan zoals die keer dat hij huisbezitters de nek om wilde draaien en hij opeens vond dat de groene ambities van Timmermans tot het mandaat van de ECB behoren. De uitspraken die hij doet over zijn eigen en andere beleidsgebieden delen eenzelfde oorzaak: Knot is een door de politiek aangestuurd persoon en dus verre van onafhankelijk. Knot voert een politieke agenda uit, niks meer, niks minder. Heeft u overigens aan Rutte te danken want die stak een stokje voor de benoeming van Lex Hoogduin en schoof de politiek beïnvloedbare Knot naar voren. Weer Rutte dus. De bloeddruk was na deze Knot uitspraken dermate hoog, dat de eerste spatader in mijn leven een realiteit is geworden.

\

Onlangs heeft De Nederlandsche Bank haar jaarverslag gepubliceerd en daar stonden wat frappante feiten, aannames en aanbevelingen in over huisbezit, impact coronacrisis, staatsfinanciën de redenen voor de lage rente en zo voorts. Tijd voor een kleine bloemlezing.

Knot heeft al in interviews laten weten dat de DNB de huiseigenaren zwaarder wil laten belasten door het eigen huis naar Box 3 te verplaatsten. “Het zou betekenen dat huizenbezitters vermogensbelasting moeten betalen over het verschil tussen de waarde van de woning en de hypotheekschuld. Huurders die vermogen opbouwen door te sparen of te beleggen, betalen die belasting ook, redeneert DNB.” Dit is natuurlijk een uiterst scheve vergelijking gezien belegd vermogen snel in cash kan worden omgezet en een huis niet. Verder zou het huizenkopers juist stimuleren zoveel mogelijk schuld op het huis te nemen en zou het huiseigenaren forceren schuld op de overwaarde te nemen om zo aan de vermogensbelasting te kunnen voldoen. Dit terwijl de DNB (terecht) waarschuwt voor te hoge schulden. Iets waar in dit blog eerder over geschreven is.

Punt is, voor handel is er geen muntunie nodig

Van de week viel mijn oog op een artikel in het AD, waarin Renske Leijten (SP) en Hans Vijlbrief (D66, tevens staatssecretaris Financiën) de standpunten van hun partij aangaande de euro en EU gaven. Mevrouw Leijten komt met enkele interessante opmerkingen maar lijkt een onwil te hebben om ook B te zeggen. De heer Vijlbrief  heeft weinig in te brengen behalve een stukje uitgekauwde retoriek die kant noch wal raakt. Kortom, een mooie aanleiding voor een column.

Het artikel begint met een quote van Klaas Knot, de president van De Nederlandsche Bank, die stelt dat de euro op termijn onhoudbaar is. Volgens Knot is de huidige euro te goedkoop voor de Noordelijke landen en te duur voor de Zuidelijke. Bovendien profiteren vooral [Noordelijke] bedrijven hiervan, maar komt er maar weinig bij de burger terecht. Dit vreet aan de steun voor de euro, waardoor de muntunie onhoudbaar wordt, aldus onze centrale bank president. De oplossingen die hij aandraagt (in de HJ Schoo-lezing) zijn: 1) herstelfonds, 2) begrotingsdiscipline + afstemming, 3) gezamenlijk economisch beleid.

Mevrouw Leijten stelt in het AD artikel dat zij blij is met de vaststelling van Knot dat de euro onhoudbaar is, maar ook dat zij het niet eens met de aangedragen oplossingen. Daar heeft ze groot gelijk in, maar ze zet niet echt door. De SP vindt volgens haar dat de euro inderdaad voor een tweedeling zorgt (divergentie) in plaats van dat de eurolanden naar elkaar groeien (convergentie). Leijten stelt dan ook dat door de divergerende werking van de euro, de euro onhoudbaar is en er gedacht moet worden aan gedeeltelijke ontvlechting van de eurozone in plaats van de door Knot voorgestelde verdere politieke integratie (nog even, en alle klassiek liberalen gaan op de SP stemmen!).

Nieuwe naam. Zelfde column. Volgende week nieuw plaatje

Van de week gaf Klaas Knot een Schoo-lezing en verschillende interviews, waarin de president van De Nederlandsche Bank uiterst markante uitspraken deed. Sommige van deze uitspraken waren gewaagd, andere verbazingwekkend en soms zelfs ronduit tegenstrijdig. Wat in ieder geval kristalhelder naar voren kwam, is dat Knot bereid is alles te offeren op het euro-altaar. 

Laat ik beginnen met de markante uitspraken. Zo stelt de heer Knot dat de EU ons 6 à 9 procent van het BBP oplevert . Nu is mij niet geheel duidelijk hoe hij dit bedoelt; waarschijnlijk dat zonder de EU de Nederlandse economie tot 9 procent kleiner zou zijn geweest; iets wat strookt met die 1500 a 2200 euro per gemiddeld inkomen van EU-populist Pechtold. Laatstgenoemde presenteerde het anders (iedere burger in plaats van per inkomen) en claimde dat het CBS de cijfers had geraamd. Klopte niks van, maar daar zijn al de nodige columns over geschreven. Knot doet hier echter hetzelfde, want die 6 tot 9 procent worden nergens gestaafd. Dit soort claims dienen met de nodige korrels zout genomen worden, want er is geen bewijs van hoe het er zonder de EU uit zou hebben gezien. Verder bedienen onderzoekers zich (noodgedwongen) van losse interpretaties van de cijfers, waardoor de foutmarge dermate hoog is dat de onderzoeksresultaten bijna waardeloos zijn.