Mijnheer de Voorzitter...

Vandaag in uw papieren Volkskrantje: een ranzige hate piece aan het adres van kandidaat-kamervoorzitter Martin Bosma. Met 47.189 voorkeurstemmen gekozen, FYI een stad zo groot als Barendrecht. Dat staat uiteraard niet in de Volkskrant, wel ontzettende oude koeien als: hij was ooit journalist, hij studeerde aan de UvA, hij komt uit een rood nest uit de Zaanstreek, hij bedacht "kopvoddentaks", en was volgens enkele door de Rijksrecherche verhoorde getuigen ook het brein achter de ‘minder Marokkanen’-toespraak, waarvoor Wilders uiteindelijk veroordeeld werd tot groepsbelediging. (Volkskrant). Djiezusfokkingkraist. Er wordt nog net niet de Hamas-minister van Propaganda gevraagd wat ze van de sympathieke ondervoorzitter vinden, maar veel scheelt het niet. Gaat zonder zeggen dat ook Bosma's meesterwerk De schijn-élite van de valse munters uit 2010 door de Volkskrant-mangel wordt gehaald. Uitgever Mai Spijkers (Prometheus) zag af van publicatie van een volgend boek van Bosma, ondanks het feit dat De schijn-élite een verkoopsucces was. [...] Spijkers: "Ik vond dat hij in dat boek een beetje doordraafde. Ik liet het een paar mensen lezen en kreeg beroerde leesrapporten terug. Er waren ook wel reacties van Prometheus-auteurs, die het niet prettig vonden dat ik een PVV’er uitgaf. Toen dacht ik: dat is het mij allemaal niet waard." Gehele Bosma Boek trouwens voor gratis HIERRR op de GeenStijl.

Al uw politieke juice

We moesten het lange tijd doen met termen als 'machtsmisbruik', 'schrikbewind' en 'onveilige werkomgeving', maar in deze tijden waarin het gebrek aan genderneutrale koffie in de automaat al geldt als een 'onveilige werkomgeving' en een werkopdracht van de baas wordt weggezet als 'machtsmisbruik' was het moeilijk in te schatten hoe serieus de aantijgingen jegens voormalig Kamervoorzitter Khadija Arib werkelijk waren. Gelukkig is daar juicekanaal NRC die dankzij zijn politieke spionnen nu een boekje, zeg maar gerust volledige encyclopedie, open doet over de het terreurbeleid van de vertrekkende politica. Een beleid waarin volgens tientallen direct betrokkenen treiteren, kleineren, roddelen en buitensluiten centraal staat. Nou ja, totdat de camera's draaien, want voor het oog van de natie gedroeg ze zich op haar best. Arib wordt omschreven als een Kamervoorzitter die moest samenwerken met de griffier, de hoofd van het ambtelijke apparaat, maar in plaats daarvan alle macht naar zich toetrok en zichzelf als de baas van de ambtenaren zag. Het was gedrag dat al lange tijd bekend was bij zowel de PvdA als het presidium, maar consequenties bleven uit. Tot grote frustratie onder de topambtenaren die massaal opstapten. Het presidium dacht na de aanstelling van de zeer incapabele Bergkamp dit hoofdstuk stilletjes te kunnen afsluiten, maar moest nu alsnog ingrijpen nadat een deel van de ambtenaren dreigde op te stappen als ze weer voor Arib moeten werken in haar rol als voorzitter van de tijdelijke commissie Corona. Het resultaat was een stuntelige aankondiging van een extern onderzoek dat al uitlekte voordat het Arib bereikte. En zo is de beerput open, hangt de vuile was buiten, is het veel te late onderzoek aangevraagd en kan iedereen zijn eigen conclusies trekken uit de puinhopen achter de schermen. Als dit inderdaad al jaren gaande was, heeft niet alleen Arib iets uit te leggen, maar moet ook het presidium nog wat vragen beantwoorden en dit in combinatie met de rampzalige aanpak van de afgelopen dagen maakt de positie van Bergkamp er niet beter op. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Update: Vera Bergkamp stapt niet op. Ze gaat morgen gewoon Arib UITZWAAIEN
Update: Nog meer juice. Yvonne F. van Dijk heeft een brief van andere ambtenaren die Arib een LIEVERD vinden

Hoeveel moties van wantrouwen moet ze nog krijgen?

Het weglopen van Vak K was niet alleen een fysieke afkeuring van het gebrabbel van onze nationale complotkoning, maar evenzeer een motie van wantrouwen in Kamervoorzitter Vera Bergkamp. Het onvermogen om op het cruciale moment zowel Baudet als het kabinet onder controle te houden is kenmerkend voor het chaotische voorzitterschap dat zij sinds haar benoeming in april vorig jaar voert. Een voorzitterschap waarin ze geen duidelijke grenzen trekt, ernstige moeite heeft met het houden van orde en zich makkelijk laat ompraten. Dat laatste werd gisteren duidelijk waarin ze eerst de lavendeluil laat doorwauwelen, pas na het vertrek van Vak K zijn microfoon uitzet en na een kort overleg wil schorsen voor een dinerpauze. Daar komt ze vervolgens razendsnel op terug na kritiek van de PVV en de SGP, waarna ze alsnog met hangende pootjes besluit Rutte & Co terug te halen voor het vervolg van Baudets speech. Het is keer op keer de Kamer die de voorzitter moet wijzen op de gang van zaken in plaats van andersom. Waar goede voorzitters de leiding nemen, laat Bergkamp zich overrompelen door de gebeurtenissen om vervolgens paniekerig een oplossing in elkaar te flansen, waarmee ze ironisch genoeg het beleid van kabinet Rutte IV spiegelt. Geef ons Bosma, geef ons desnoods Arib terug, maar stop met deze wanvertoning in ons nationale huis. Tijd voor nieuwe (voorzitters)verkiezingen!

De terreur van de macht vereist tegenmacht met een democratisch geweten

Een voorzittersverkiezing in de Tweede Kamer waarin alle partijen benadrukken hoe belangrijk ‘macht en tegenmacht’ zijn voor goed bestuur, maar zichzelf in hun sollicitatiegesprekken met de kandidaten verzopen in modieuze, ijdele waan over diversiteit, inclusiviteit en de positie van transgender Syriërs met een Limburgse vluchtelingenstatus die zich gevangen voelen in het racistische lichaam van een oude Britse koloniaal in een wit tropenpak. Met zo’n helm met kurkjes er aan. Dat is geen verkiezing, dat is een modeshow zonder kleding, gehouden voor louter de eigen ontwerpers.

Het resultaat is Vera Bergkamp, de eerste lesbische Kamervoorzitter met een half-Marokkaanse achtergrond die na wat telefonisch overleg tussen Kaag en Rutte als winnaar uit de melkbus is gekomen. Dat ze een pot met een dubbel paspoort is, wist niemand tot gisteren en boeit geen serieus mens vandaag, maar het maakt de woke-linkse partijen wel blij: behalve het restkartel van vvd, D66 en CDA stemde ook GroenLinks voor de minst bezielde optie van het trio kandidaten. Zien we daar meteen de contouren van uw nieuwe coalitie Rutte IV? Het lijkt er op want iedereen en z‘n onderbuik is wantrouwig en niemand wordt vooruit geholpen in dat “herstel van vertrouwen”, want niet de beste kandidaat maar de koehandel won: als het op de keuze voor het voorzitterschap aankomt was Martin Bosma de Pieter Omtzigt van de kandidaten en had die moeten winnen.

Niet dat Bosma nou zo hard werkt als Omtzigt, overigens. Integendeel - dat opbollende coronabuikje verraadt zijn intrinsieke luiheid. Maar hij speelt het spel wel op inhoud, niet op de man. Ja, ook in zijn heerlijke tirades tegen Ollongren: laat zijn ironische polemiek je niet afleiden van de kern over goed vertegenwoordigend bestuur. Bij Bosma gaat het - net als bij Omtzigt - over democratische principes, niet over partij-ideologie, laat staan over onderlinge afspraakjes in de achterkamers: waar ze Omzigt proberen daar uit te krijgen, mocht Bosma er überhaupt al nooit in.

Daagt Kamervoorzitster Arib uit

Khadija Arib dacht zonder weerstand haar tijd als voorzitster van de Tweede Kamer te verlengen, maar nu is er toch een uitdager. Uit de gelederen van de PVV pakt de onverschrokken Martin Bosma de handschoen op en stelt zich kandidaat voor de functie. In 2019 nog uitgeroepen tot beste Kamerlid door een toonaangevend roze medium en allround aardige topgozer. Had in 2012 al tijdelijk de voorzittershamer in handen als invaller, zit al jaren in het bestuur van de Tweede Kamer, fungeerde de afgelopen jaren als ondervoorzitter en weet dus precies hoe het systeem werkt. Helaas is de verkiezing vooral een politiek spelletje. Als grootste oppositiepartij met weinig belangrijke functies in handen zou de PVV de voorzittershamer verdienen, maar de vraag is of een Kamermeerderheid al over het cordon sanitaire heen durft te kijken. Daarnaast is het meerendeel van de Kamerleden erg te spreken over Aribs voorzitterskwaliteiten en dat maakt het voor Bosma moeilijk om ze te laten kiezen voor verandering. Een lastige strijd die niet erg lang duurt, want de uitslag horen we woensdag al. Go Bosma!