Opklikken voor open podium!

Een lijst van zo'n tachtig UvA PhD's, dr.'s en professoren die Peterson ervan betichten een "pseudowetenschapper" te zijn en verkondigen dat: "Voor mensen bij wie fundamentele academische normen en waarden hoog in het vaandel staan, is het volgende glashelder: RfD heeft Peterson eenvoudigweg uitgenodigd omdat hij populair en ‘omstreden’ is, niet vanwege zijn deskundigheid." Aangezien de brief geen formele oproep tot de-platforming was, maar oproep tot een "extra gast om tegenwicht te bieden", dachten we dat Peterson de aantijging over z'n kant zou laten gaan. Dat dachten we verkeerd en gisteren maakte hij tijd om de hele brief maar gewoon te kloosrieden.

Het is duidelijk dat vooral het in twijfel trekken van z'n academische credentials een stap te ver was, en misschien ook wel terecht. "I have no opinions that are “shocking examples of pseudo-science,” because I actually am a scientist and a good one with a stellar academic reputation, and I know the literature to which I refer. (...) With regards to my legitimacy: I have more than a hundred peer-reviewed scientific papers, as author or co-author (most often with my students, whom I most often encourage to take first authorship), with some ten thousand citations. This places me above the 99th percentile for documented influence among social scientists (ResearchGate places me in the top 2% of scientists overall, in terms of influence). I was a professor at Harvard, both Assistant and Associated, and tenured as a full professor at the University of Toronto, an institution whose psychology department is regularly ranked in the top five in the world. I’ll happily stack up my academic reputation and “expertise” against any of my erstwhile opponents at the University of Amsterdam, or anywhere else, for that matter."

Ook noemt de brief Peterson meermaals "een beruchte klimaatontkenner" en "anti-klimaatwetenschappelijk". Dat pareerde het heerschap met "And the mere fact that I have occasionally tweeted something indicating something indicative of the dreadful complexity of the climate science debate (something I did in fact study for several years while working on the UN Secretary General’s High-Level Panel on Sustainability: Final report available here) does not mean that I am a “notorious climate denier." En, na de voltallige lijst van protesterende UvA-academici integraal te kopieëren, sluit hij af met: "See you in Amsterdam, you cowards, denouncers and totalitarian wannabes."

De organisatie heeft trouwens toegezegd een extra 20 minuten voor Q&A in te lassen, maar zal geen extra gast uitnodigen. Enfin, zin in coke nu.

Maar wat gelooft Jordan Peterson nou eigenlijk zélf? Dat is een vraag die al vaker is opgeworpen, en het bleek ook de belangrijkste vraag in het debat tussen de Canadese professor en zijn ‘uitdager’ Sam Harris, maandagavond in de O2 Arena in London.

Zo’n tienduizend toeschouwers hoorden het twee uur durende duel tussen rockster-professor Peterson en hyperrationalist Harris bijna ademloos aan. GeenStijl was er ook en zag atheïst Harris als winnaar uit de ideeënstrijd komen. We weten nog steeds niet waar Peterson precies staat, behalve dat hij een hekel heeft aan zijn ‘inner happy Auschwitz guard’.

Kan gewoon vandaag de dag: een klinisch psycholoog uit Canada, een neurowetenschapper uit de VS en een moderator uit Engeland (Douglas Murray, die met zijn boek ‘The Strange Death of Europe’ een paar noodzakelijke noten kraakte over de gevolgen van de falende migratiepolitiek van de EU) die duizenden mensen naar een enorme pop-arena trekken om een inhoudelijk, beschaafd en diepgravend debat te voeren over religie versus ratio. Een behoorlijk maar verre van volledig gevulde concertzaal vol mensen die bedachtzaamheid prefereren boven clickbait, trage, lang uitgesponnen gesprekken boven vluchtige talkshows en een eerlijke discussie van intrinsieke ideeën boven een waan van de dag waar immer het zwaard van de politieke correctheid boven hangt. Pretty awesome, right?

De tegenvaller van de avond is dat Harris en Peterson min of meer drie keer hetzelfde gesprek voeren, waarbij ze via drie verschillende routes op steeds hetzelfde eindpunt belanden: Harris’ hardnekkige rationele (en wetenschappelijke) atheïsme en Petersons wat zweverige, maar diepgewortelde overtuiging van het belang van de eeuwenoude overlevering van grote (Bijbelse) verhalen. Uiteraard komen ze daar niet uit, maar pas bij de derde poging leidt het tot een echte botsing tussen de twee, waar Harris de punten scoort die hem de debatzege brengen.

**De sprekers: wie zijn dat eigenlijk?
**Hier toch even een introductie van de debaters. Niet iedereen zal ze kennen, en de context is wel relevant. Wie ze al wel kent, kan skippen naar de volgende tussenkop.

Jordan Peterson (@) klom naar faam omdat hij bepaalde marxistisch-linkse (SJW-) wetgeving over genderaanduidingen in Canada niet wilde volgen. Zijn claims dat het totalitaire waanzin is om een strafmaat te stellen op het verplicht gebruik van niet-bestaande genders, leverden hem een online roem op die nooit is afgenomen. Net als de online haat, uiteraard. Peterson is sinds die bewuste video’s ("Professor against political correctness", hier) uit geen enkele debatsessie, talkshow of podcast weg te slaan terwijl zijn haters (uiteraard bijgestaan door de mainstream media) proberen om de man met de Kermit-stem als "racist", "vrouwenhater" of zelfs als een soort kwaadaardige 'profeet van de blanke alt-right’ te framen. 

Die verwijten zijn een gevolg van de gretigheid van de klinisch psycholoog om over dominantiestructuren (al dan niet bij kreeften) te oreren, op Carl Jung geïnspireerde (religieuze en mythologische) archetypes als morele leidraad te schetsen, en van zijn krachtige pleidooien waarin hij mensen oproept om ‘hun kamer op te ruimen’ teneinde hun leven op orde te krijgen en wat van zichzelf te maken. Die roep resoneert - toevallig cq kennelijk - vaker bij mannen dan bij vrouwen, en die mannen zijn ook nog eens veelal blank want we leven nog altijd in een voornamelijk blank westen, ergo: Peterson is een racist die vrouwen haat. Zo werkt dat, in 2018, waarin luisteren naar ’s mans standpunten veel te ingewikkeld is als je iemand ook gewoon simpelweg als kwaadaardig kunt brandmerken. (Onze Spartacus is ‘a really smart child’, las zijn boeken & luisterde zijn podcasts wel, en had in januari dit fijne interview met de prof.)

De wisselwerking tussen Petersons profetisch-professoriale pleitstukken, zijn critici (en lasteraars) en de meme-waardigheid van de man hebben er echter wel voor gezorgd dat hij een (groeiend) publiek heeft dat eerder als volgelingen betiteld kan worden dan als (kritische) lezers, luisteraars of leerlingen. Peterson verkoopt een gevoel van moreel leiderschap bij zijn vertellingen, waarin hij als een begeesterde goeroe zelfhulp propageert aan zijn publiek aan de hand van de grote (Bijbelse) mythes. Vanwege een ziekte bestaat zijn dieet bovendien enkel uit vlees, zout en bronwater (zijn dochter blogt er over). Kortom, in korte tijd is Peterson uitgegroeid tot een archetype uit zijn eigen grote verhalen. De meeste mensen in de O2 lijken op de superheld-professor afgekomen te zijn - maar een superheld die in zijn eigen status gaat geloven, heeft ook zijn zwakke plekken.

Sam Harris (@) verkoopt geen grote verhalen, maar scheermesjes van het merk Ockham. De Amerikaanse schrijver, podcaster en wetenschapper vraagt zich vooral af waarom morele waarden en zingeving zo nodig aan religie opgehangen moeten worden: religie dicteert niet wat goed of slecht is, want rede en ratio zijn veel betere gereedschappen om een ‘goed mens’ te zijn. Andersom kan de groepsdruk van georganiseerde religie leiden tot machtsmisbruik, onderdrukking, geweld en (dus) tot morele deprivatie, omdat de mens nou eenmaal een makkelijk te beïnvloeden “biochemische pop” is. Harris’ pad naar wat hij predikt bestond, behalve uit zijn studie cognitieve neurowetenschap aan UCLA, uit geestverruimende drugs (XTC, LSD), jaren van meditatie en een leerschool bij vrienden als Christopher Hitchens en Richard Dawkins, met wie hij samen met Daniel Dennett de ‘Four Horsemen of New Atheism’ vormde (klassieke kijktip). Zijn meeste bekendheid vergaarde hij - helaas - echter toen hij in 2014 in de Real Time-talkshow van Bill Maher ruzie kreeg met Ben Affleck, de acteur die nogal dom overkwam toen hij Harris een “racist” en een “islamofoob” noemde nadat die de gevaren van de radicale islam puntig benoemde (video hier). 

In de O2 Arena in London bleek Sam Harris ook het kryptoniet van Jordan Peterson.

Goedenavond en leuk dat u kijkt naar ALWEER een nieuwe aflevering van hoe de nieuwe media TV terminaal overbodig maken. Niks geen gefilterde soundbites en discussies met louter verdachtmakingen als doel. Gewoon een avondje olijk keuvelen over dingen die er toe doen met ome Peterszoon, de Hebrew Hammer en nog een jood als gespreksleider. Onderstaand trouwens alweer de vierde keer alweer dat Peterson aanschoof bij all round mannenman Joe Rogan. En da's niet geheel onbelangrijk, want via Joe kwamen we Petersons filosofie voor het eerst echt op 't spoor. Enfin, gewoon precies wat u ervan verwacht natuurlijk. Twee mannen die het goeddeels met elkaar eens zijn en zich amuserend verbazen over ideologische waanzin en het feit dat Peterson weinig anders doet dan gewoon heel oude verhalen vertellen. Peterson geeft trouwens tegen het einde van het gesprek schoorvoetend te kennen dat "he monetized social justice warriors". Zulks valt met $65K aan donaties PER MAAND en een internationale best-seller inmiddels best wel te zeggen ja. Mooi voor hem!