Een sombere blik in de achteruitkijkspiegel

82.000 euro. Dat was in 1993 de prijs van een gemiddeld huis in dit land. Niet het goedkoopste huis dat u kon vinden, maar een gemiddeld huis met meerdere kamers en ruimte om uw derrière te draaien. Het leek destijds wat duurder, omdat we nog met glorieuze guldens betaalden, maar omgerekend kwam het uit op zo'n 82.000 euro. En dat gold dus niet alleen op het platteland, maar ook in de stad. In Amsterdam lag de gemiddelde waarde van een woning op 81.000 euro, in Utrecht op 76.000 euro en in Rotterdam op slechts 61.000 euro. Wat een tijden: Haddaway op de radio, RTL 5 voor het eerst op tv,  in de zomer naar de eerste editie van het moderne Lowlands (Rage Against The Machine!) en wonen voor ruim onder een ton. Wat een verschil met nu dertig jaar later. Tegenwoordig is Haddaway grondig verkracht door EDM-dj's, is lineaire televisie aan zijn eigen saaiheid gestorven en ligt de prijs van een gemiddelde woning in Nederland 5,3 keer hoger. In Amsterdam gingen de prijzen zelfs 7,3 keer over de kop en begint het goedkoopste hok pas bij twee ton. Feest voor de pandjesbazen die hun overwaarde kunnen gebruiken om een eigen F1-festijn te financieren, maar dikke pech voor de startende huizenzoeker die moet concluderen dat salarissen in de afgelopen dertig jaar slechts verdubbelden terwijl stenen vijf keer over de kop gingen. Zij zitten nu zonder woning op een te commerciële versie van Lowlands hun verdriet weg te drinken met te dure biertjes, omdat ze door de vrije markt keihard in hun achterdeur zijn gevisiteerd, die paar procent daling van de huizenprijzen in de afgelopen kwartalen echt geen verschil gaat maken en de man die deze woningcrisis moet oplossen rare schoenen draagt en helemaal niets kan. Konden we maar terug naar 1993: alles was beter met Haddaway.

U zoekt het maar uit

Amsterdam krijgt geen vuurwerkshow bij de A'Dam Toren wegens harde woei en stuurt eveneens geen droneshow de lucht in. Hilversum ziet zijn twee vuurwerkshows in rook opgaan, maar niet omdat ze zijn afgestoken. Zoetermeer zag de vuurwerkshow met een knal van de agenda verdwijnen. Den Haag brengt een zee van stilte naar de Hofvijver nu de grote vuurwerkshow is afgelast. De vreugdevuren op het strand vlammen eveneens niet, omdat die last hadden van premature ontbranding (kan de beste gebeuren, red.). Katwijk lanceerde de vuurwerkshow twee weken geleden al van de planning. Apeldoorn krijgt geen laser-, licht- en droneshow vanwege dikke woei en harde regen. Maar laten we het vooral verbieden dat mensen een eigen fonteintje kopen met als goedmakertje dat de gemeenten wel een vervangend evenement zullen regelen. Mocht dit argument bij het volgende vuurwerkdebat weer naar voren komen, dan weten we nu hoe dat in de praktijk uitpakt. 
UPDATE: U krijgt ook geen nationaal vuurwerk bij de Erasmusbrg.
UPDATE: U krijgt ook geen vuurwerk op het Museumplein.

Risico van het vak

Stelletje amateurs! Waar gaat het heen met dit land als we niet eens meer fatsoenlijke drugslabs kunnen bouwen? "Branden, explosies en zelfs drie doden. Het aantal ongelukken met drugslabs is het afgelopen jaar verdubbeld ten opzichte van 2021." Vroeger waren we een echt kennisland op het gebied van het pillenkoken, maar de politie vermoedt dat de getalenteerde ketelbouwers en koks inmiddels achter de tralies zitten. Dat betekent dat de labs nu zijn overgenomen door wannabe Walter White's die net klaar zijn met hun eerste chemiedoos die ze voor hun verjaardag kregen en moeten werken in ketels die in elkaar zijn gezet door blinde lassers met één arm. Ja, dan gaat er wel eens wat fout en vliegt er mogelijk een keer een ketel door het dak. We begrijpen de zorgen van de politie betreffende de omgeving van de illegale labs en de veiligheid van onschuldige burgers, maar of we ons echt druk kunnen maken over die drie doden die zijn gevallen? Nee, niet echt. Bedrijfsrisico. High risk, high reward, zoals de consultants zullen zeggen. Wel jammer dat de reputatie van ons trotse drugsland zo'n deuk oploopt.

Jan doet niet meer mee

In de huizenmarktrace naar de top moeten we vandaag weer een afvaller melden. Jan Modaal streed moedig, maar moet toch opgeven. De kans dat een alleenstaande Jan ooit nog een eigen huis kan kopen is minimaal. Met de hogere hypotheekrente en extreme huizenprijzen is momenteel nog maar één procent van het complete aanbod bereikbaar voor alleenstaanden met een modaal inkomen. En die één procent is waarschijnlijk een garagebox in de randstad, een fietsenschuurtje in Zeeland of een hokje in de hardst bevende uithoek van Groningen. Voor Jantje zit er dus niets anders op dan afhaken in deze strijd om de koopwoningen en genoegen nemen met een levenslang huren, onder een brug slapen of het vinden van een rijke partner. Dat wil niet zeggen dat de andere groepen veilig zitten, want zelfs tweeverdieners zien hun mogelijkheden kelderen. "Een stel met een modaal inkomen kwam vorig jaar nog in aanmerking voor 36 procent van het totale woningaanbod; nu is dit 20 procent." Tweeverdieners kunnen zomaar de volgende afvallers worden in deze prijzenmarathon waar langzaam steeds meer mensen buiten de boot vallen totdat uiteindelijk alleen Prins Bernhard overblijft. Fijne wedstrijd!

Bovenstaand high trust enclave Urk waar ze een ambulance-reactietijd van 15 minuten zó lang vinden duren dat vrijwilligers er vrijwillig voor in een vrijwilligersambulance springen om het terug te dringen tot zes minuten. En dan de rest van Nederland onder het bewind van het Unilever-Rabobank-Vattenfall/Essent/Eneco-triumviraat: "In het concept-Zorgakkoord gaat ook een streep door de afspraak dat bijna iedereen in Nederland binnen drie kwartier met een ambulance op de spoedeisende hulp van een ziekenhuis moet kunnen komen."

Ook schrijft de krant die het concept-zorgakkoord ingezien heeft dat "het budget voor de wijkzorg met€600 miljoen omlaagmoet. Huisartsen moeten het met €80 miljoen minder doen." De GGZ krijgt er wel 200 miljoen bij, maar mag dan vervolgens na 2026 amper nog groeien. Maar dat hoeft ook niet want over vier jaar staat ongeveer iedereen - behalve ongeveer iedereen - weer midden in het leven. Te floreren, gedijden en WINNEN. En zo niet dan is er altijd nog het leefstijlprogramma. "Ook krijgen patiënten standaard een ’leefstijlprogramma’. Zorgaanbieders moeten het uiterlijk in 2025 met al hun reguliere patiënten over hun leefstijl hebben gehad."

Hou op, niet alles is discriminatie!

Een wijs besluit van de rechtbank in Amsterdam die vandaag korte metten maakte met chronische discriminatieroepers. Amnesty International concludeerde dat de marechaussee op Schiphol bij de zoektocht naar illegalen onder meer naar persoonseigenschappen als huidskleur of ras kijkt en trok samen met twee klagers de discriminatiekaart. Zij beenden op hoge poten naar de rechter om te voorkomen dat de marechaussee vooral buitenlanders selecteert voor de controle op het illegaal in Nederland verblijven, maar werden daar geconfronteerd met een verfrissende dosis realiteit. "Etnische uiterlijke kenmerken hóeven niet, maar kúnnen wel een objectieve aanwijzing zijn voor iemands herkomst of nationaliteit. Dat dit dan gebeurt op basis van een aanname over de vermeende nationaliteit, doet daar niet aan af. De controle vindt immers mede plaats juist omdát de nationaliteit niet al bekend is", oordeelde de hamermepper van dienst. Niets mis dus met het handelen van onze militaire politie en geen gewenste slachtofferrol voor de immer ontevreden kaarttrekkers. Het vertrouwen in de rechtstaat is hier weer een stukje gegroeid.