Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige en het potsierlijke

Er zijn dit jaar veel verbazingwekkend debiele dingen gebeurd, maar weinig was zo verbazingwekkend debiel als het onderzoek dat IDFA naar Frits Barend startte, en de beschuldigingen waarmee dat gepaard ging. Als volgt: bij de feestelijke opening van het Amsterdamse documentaire festival begon een bezoeker ontzettend te loeien over het (inderdaad niet vrolijk stemmende) lot van de Gazanen. Naast de bezoeker zat niemand minder dan de 77-jarige goedzak des vaderlands Frits Barend. Die hoorde het allemaal even aan, en riep daarna wat terug ('Free the hostages', onder andere). Daarna probeerde de schreeuw-bezoeker (die overigens een UvA-docent blijkt, want natuurlijk) te vertrekken . Volgens de man zelf kreeg hij voor hij dit kan doen drie (!) vuistslagen van dhr Barend. Onwaarschijnlijk verhaal, dat ook nog eens volledig wordt ontkracht voor een verklaring van een getuige die GeenStijl inzag. IDFA zou het resultaat van het onderzoek afgelopen vrijdag wereldkundig maken, maar heeft dat op het moment van schrijven nog niet gedaan. Wel liet het in een reactie aan ons weten: "Er worden nog wat gesprekken gevoerd en daarna bepalen we wanneer en wat we hierover communiceren."

Nou, over gesprekken voeren gesproken. Dat gaan we ijs en weder dienende elke zondag doen in De GeenStijl Podcast. Open gesprekken met interessante mensen (en, als het tegenzit, zo nu en dan een gesloten gesprek met een volstrekt oninteressant sujet). De eerste aflevering vertoonde bij nader inzien wat technische mankementen, maar is met behulp van AI behoorlijk opgepoetst. Al doende leert men: we zijn potverdikkeme de NPO niet, moeten het doen zonder een paar dozijn technici. GeenStijl wordt gemaakt door twaalf handen, die alle hand- en spandiensten verrichten en helaas (nog) niet perfect zijn.

Volgende week zijn alle technische problemen gelukkig verholpen, en schuift het op twee na jongste Tweede Kamerlid uit de parlementaire geschiedenis aan.

Luisteren op Spotify kan hierrr, Apple Podcasts hierr

De beelden:

Nou het was gezellig op het IDFA. Het documentairefestival, dat vorig jaar ook al zo vrolijk in het nieuws was, werd op de openingsavond in Carré verstoord door een pro-Palestijnse activist. Die nam er geen genoegen mee dat de headliner van deze editie van het IDFA over het leven in de Palestijnse gebieden ging. Nee, volgens de jongeman moeten er structurele dingen veranderen in de organisatie van het filmfestival. Iets met zionisten, waarschijnlijk. De man gooide op het hoogtepunt van zijn betoog een paar pamfletten door de lucht en vertrok. Wat hij niet wist is dat hij naast Frits Barend zat, die dapper genoeg was de schreeuwer van weerwoord te voorzien. "If he did this in Gaza he would be killed" en "free the hostages" roepen, dat was dus voldoende voor de activist om een formele klacht in te dienen tegen Barend. Hij zou door de 77-jarige Jood zijn "aangevallen". Nu loopt er een onderzoek. In bovenstaande video is precies NIKS te zien wat lijkt op een fysieke aanvaring en zelfs de "moeilijke" manier waarop de activist over Frits heenkroop om zijn plek te verlaten is op de beelden amper terug te zien. Maaar het IDFA neemt de klacht over het 'incident' "zeer serieus"... 

Wij zeggen: FREE FRITS

UPDATE: De schreeuwer was Jamil Fiorino-Habib, uiteraard docent aan de UvA. Hij zegt door Barend in zijn buik te zijn gestompt. Dit zou dus gebeurd zijn na 01:05 in de video, rond het moment dat de camera wegdraait. Reactie Frits Barend: "Dat klopt niet, dat is schofterig. Ik kwam voor de film en zat naast hem. Hij wilde weglopen en moest bijna over me heen. Dat ging moeilijk. Hij heeft daar een enorm drama van gemaakt."

Kijk. Dit is tolerantie, inclusie en diversiteit

Afgelopen vrijdag zette docu-festival IDFA een verklaring online over de activisten die met een 'From the river to the sea, Palestine will be free'-spandoek het podium opklommen en een applausje kregen van directeur Orwa Nyrabia (u las dat op GeenStijl, bedankt voor de verwijzing aan GEEN ENKEL MEDIUM, red). Maar kennelijk zijn er inmiddels 11 (elf) documentairemakers die zich hebben teruggetrokken van het documentairefestival. Nu zult u misschien denken 'wat flauw van die documentairemakers, het IDFA heeft toch zijn excuses aangeboden'. Maar. Ze trekken zich terug JUIST VANWEGE die excuses. "Onder anderen de Palestijnse Basma al-Sharif, die een juryrol vertolkte en vier van haar korte films zou presenteren, heeft zich teruggetrokken, meldde NRC maandag al. Ook de Filipijnse filmmaker Miko Revereza (van de film Nowhere Near), de Iraanse Maryam Tafakory (Mast-del) en de Britse Charlie Shackleton (Lateral) (verdomme niet Charlie Shackleton van Lateral, red.) *doen niet langer mee." *

Nou wij die verklaring (van 10 november) checken. Blijkt er ook al een extra verklaring (van 12 november) te bestaan. Maar in allebei die verklaringen staat echt helemaal niets raars. Er staat niet dat je geen kritiek op Israël mag hebben. Er staat niet dat Israël lekker bezig is. Er staat zelfs niet dat je geen 'From the river to the sea, Palestine will be free' mag zeggen. Er staat alleen dat IDFA de slogan 'From the river to the sea, Palestine will be free' niet steunt. En dat leidt nu dus tot het terugtrekken van deze filmmakers. Wat zullen we hun oorspronkelijke en artistieke blik op de wereld missen zeg.

Wow dat is snel, Prins Bernard Cultuurfonds

"Beste redactie,

vanavond [gisteren dus, op 8 november, red.] *was ik bij de opening van het IDFA (sorry) en terwijl Orwa Nyrabia, de directeur, een praatje hield, zag ik vooraan in de zaal al drie figuren zitten met een witte doek. Een minuut later renden zijn het podium op en riepen 'free Palestine', op een van de balkons werd ook een doek uitgehangen door twee figuren die hetzelfde riepen. Een van de drie op het podium hield een onverstaanbaar praatje en de directeur van het IDFA stond erbij te glunderen. *

Het was duidelijk dat dit een georkestreerde actie was. Erg kinderachtig allemaal.

Maar wat ik wel schokkend vond was dat de directeur van IDFA stond de applaudisseren voor deze mensen en hun spandoek waarop stond: 'From the river to the sea Palestine will be free'.

Zie bijgevoegde foto.

IDFA is een door het Rijk flink gesubsidieerd festival. Erg fijn dat onze overheid antisemieten een podium faciliteert.

Groet,

[Naam bij redactie bekend]"

Nou. Het is maar goed dat het Cultuurfonds niet meer naar Prins Bernhard is vernoemd, anders zou je nog gaan denken dat ze daar iets tegen Joden hebben.

We modden!

Chips, nootjes bier. We gaan een verantwoorde IDFA EO-docu op de NPO kijken. Al de hele week tamelijk briljant angekeild met abo-opzeggingen van het Vara-blaadje, DWDD-opkontjes enzo, maar ondertussen zit u mooi naar de EO te kijken naar een biopic over een vrouw die nogal wat weerstand oproept (figuur 1) danwel totaaladoratie van de gevaarlijkste soort (figuur 2). Aangezien GeenStijl al sinds La Simons' heydays bij TMF fan is van Silly Syl hebben wij natuurlijk onze medewerking verleend aan deze schitterende documentaire. Factuur van 1250 pietermannen (wit) voor deze exclusieve beelden moet nog overgemaakt worden. Maar we rekenen erop dat het goedkomt! NU op NPO2.