Wie had dat gedacht?

Dus u dacht dat de vaart erin zat bij die prikjes. Nou nee. Er zit veel in. Maar de vaart niet. Op 27 februari 2020 arriveerde corona in Nederland. Toen deden we een jaar niks. Op 6 januari 2021 kreeg die Sanna de eerste prik. En nu is het eind mei 2021 en is het, dixit huisartsen: "Een grote chaos." Iedereen doet maar wat en die Gezondheidsraad doet ook maar wat. Neem het GGD-shot van Pfizer. De fabrikant zegt: tweede prik na drie weken, het EMA zegt: tweede prik na drie weken, Hugo zegt: tweede prik na zes weken, de Gezondheidsraad zegt: tweede prik na twaalf weken en studies zeggen allemaal weer wat anders. Dus was het eerst drie weken, nu zes weken, straks misschien wel twaalf weken en als er voldoende voorraad is gaan we weer naar drie weken. En als je dan een eerste prik hebt gehad en met de GGD in de slag moet om je tweede prik te verzetten, berg je dan maar: ze zijn zo stug als een condoom. "Nee meneertje, het moet precies na zes weken." Als u dan pas na zes weken en één dag kan moeten er allemaal telefonistes naar zes lagen starre coaches kijken omdat 'het systeem dit niet kan verwerken', sturen ze u door naar het RIVM waar ze u na anderhalf uur in de wacht te hebben gehangen doodleuk weer terugsturen naar de GGD. Pro tip: GGD bellen voor een behulpzame medewerker van het callcenter en roepen dat een RIVM'er heeft gezegd dat u een afspraak mag maken, want er zit wél een handmatige functie op dat GGD-systeem.

Terug naar het nieuws, naar AstraZeneca. Voor AZ heeft de Gezondheidsraad alvast besloten dat het interval tussen die prikken eerder kan dan na 12 tot 14 weken weken. "Dit is de zoveelste wijziging rondom deze vaccinaties", aldus huisarts Carin Littooij, waarnemend voorzitter van de landelijke huisartsenvereniging. "We worden continu overvallen door plotselinge veranderingen in het beleid", stelt ook huisarts Bart Timmers uit ’s-Heerenberg, die eigenlijk het liefst helemaal was gestopt met het vaccineren. "Er is geen enkele zekerheid over wat er aangeleverd wordt, we zitten in een soort niemandsland. Want het is een grote chaos, we moeten voortdurend improviseren. De groep zestigplussers moesten we al opsplitsen omdat er niet voldoende vaccins waren, toen moesten we ze afbellen omdat het vaccineren werd stilgelegd. Het is niet meer te doen zo." U las het dit weekend al, Hugo de Jonge heeft moeite met zijn tweede date. En u las zojuist ook weer een voorbeeld vanuit de, letterlijk en figuurlijk, praktijk. We doen maar wat. Hugo de Jonge doet maar wat. Hugo de Jonge kan....