Artistieke proost

Het toneelstuk Wachten op Godot is geschreven door de Ier Samuel Beckett. *"Schrijver Beckett heeft voor zijn overlijden in een clausule laten vastleggen dat iedereen die het stuk opvoert dat precies volgens zijn aanwijzingen moet doen. Dat geldt onder meer voor waar de acteurs op het podium staan, maar belangrijker voor wie de rollen mogen spelen: alleen mannen." *

"Moi"

"Moi"

"Komt Godot nog?"

Waarom moet dat nou weer zo belegen? "Nederland heeft recht op nog één referendum", is de veelbelovende kop. Maar de inhoud is van een terughoudend en besluiteloos en voorzichtig ja maar, ja maar, jamaarjamaarjamaar.

De courant van corduroy Nederland verklaart vandaag in een hoofdredactioneel commentaar "dat het gegeven de omstandigheden goed is dat het referendum over de donorwet er komt, als de initiatiefnemers de vereiste 300.000 handtekeningen op tijd bij elkaar hebben. Het instrument bestaat nog en mag dus worden gebruikt. Het is bovendien best een goed thema voor een referendum: het gaat iedereen aan, en de centrale vraag - of de overheid er van mag uitgaan dat je orgaandonor bent tenzij je expliciet hebt aangegeven dat niet te willen - snijdt hout." Helemaal mee eens, natuurlijk. Jammer alleen dat het statement van de krant weer dik ingepakt moet worden in star calvinisme. Eerst is er natuurlijk de obligate verdachtmaking van ons, de initiatiefnemers ("je kan twijfelen aan de motieven van die anderen"), want noblesse oblige natuurlijk. Anderzijds moet het referendum als middel wel gewoon deaud van de deugbode. Want stel je voor dat 'het gebruikt wordt om zand in de motor te strooien' iemand met een van de droge middelmaat afwijkende mening er gebruik van maakt. 

Het gezagsgetrouwe Trouw wacht liever braaf op de Commissie Remkes:  "Nog dit jaar komt een staatscommissie onder leiding van VVD-prominent Johan Remkes met aanbevelingen over aanpassing van het politieke stelsel. Hopelijk levert dat betere aanknopingspunten op voor op zichzelf heel wenselijke vernieuwing." Jongens. Met je krentenbrood. Een referendum *is* vernieuwing. We *weten* al waar de fouten zitten in de democratie (fractiediscipline, achterkamertjes, coalitiekronkels, carrièrepolitici, de Unileverlobby, EU-technocratie, het overheidswantrouwen tegen burgers, de irrationele angst voor populisme, agressieve politieke correctheid, te veel politici die nog nooit een bedrijf van binnen gezien hebben, enz, etc, encore). En ja, we *snappen* dat die referendumwet verbetering nodig heeft maar er *is* geen aanstaand alternatief als het referendum wordt ingetrokken. En nee, je moet niet afwachtend kijken naar een hotemetoot uit het partijkartel voor een voorstel voor "vernieuwing". Ollongren & haar handlangers wilden de evaluatie van het referendum niet afwachten, en niet wachten op Remkes. Het machtsbedreigende middel voor actief participerende burgers moet gewoon dood, dood, dood en er komt *niets* voor in de plaats. Wachten op Remkes is als wachten op Godot.

Dit is dus precies waar dit initiatief in blijft hangen: de teller stokt onder de 100.000 omdat enerzijds de gepikeerde, gedesillusioneerde burger (en reaguurder) op de rug rolt, zich gewonnen geeft en sputtert: 'het heeft geen zin' en 'ze luisteren toch niet'. Anderzijds omdat mensen & media niet over de poging tot een donorreferendum kunnen peinzen of pennen zonder de (motieven van de) roze aanstichters eerst uitgebreid verdacht te maken want God verhoede dat het wel eens een eerlijk en oprecht initiatief zou kunnen zijn van die kansloze zolderkamerbloggers met hun ongepaste Zou U Haar Doen-humor. Hee, we kunnen best met een paar man dat karretje proberen te trekken hoor, da's het punt niet. Lukt het, dan lukt het. Zo niet, dan hebben wij in ieder geval niet lijdzaam gewacht op veranderingen die nooit gaan komen als iedereen elkaar aan blijft kijken tot een ander het misschien doet. Maar de moddersporen zijn diep, de wielen staan uit balans en de serieuze lading van het debat over donororganen is loodzwaar. We zouden derhalve best wat hulp kunnen gebruiken. Maar ja. Als je ons niet vertrouwt, of als je denkt dat het toch geen zin heeft, ziet elke uitgestoken hand er kennelijk uit als een opgestoken middelvinger.