Groetjes terug! Veel plezier, geld blijft hier...

Goedemorgen!

Ik ben een ‘klimaatvluchteling’ en sinds 18 jaar woon en werk ik in Spanje .

Ik lees met genoegen dat Rutte niet staat te trappelen om de portemonnee te trekken maar vrees dat hij niet beseft hoezeer hij gelijk heeft.

Dit land is door en door verrot, de geldverspilling is absurd, de overheid bestaat uit ontelbare inefficiënte parasieten en je kunt zonder overdrijven stellen dat er zelden iets goed gaat met betrekking tot dezelfde overheid of zakelijke relaties.

Het is meestal mooi weer en daar genieten we van maar ik leef op voet van oorlog met de mentaliteit.

Het is de hoogste tijd dat het Nederlandse volk eens wordt uitgelegd hoe zeer men genaaid wordt. Het is niet in mijn belang dat Spanje aan de kant wordt gezet maar ze verdienen het wèl!

Om maar iets op te noemen, wist u dat er in Nederland 300+ gemeentes zijn en we hier 8000+ burgemeesters (met entourage) hebben welke aan een infuus hangen?

Of dat een auto kopen en deze laten overschrijven onbegonnen werk is zonder ‘professionele’ hulp?

Dat als je zelfstandig wilt werken je voornamelijk tegen een muur aanloopt en ervan wordt beschuldigd dat jij tenslotte die gek bent die z’n bed uikomt en dus mag verwachten dat ze niet op je zitten te wachten?

met groet,

(naw bij redactie bekend)

Zo ziet minachting eruit

De Belastingdienst, wat is het toch ook een chille organisatie vol mooie lullen. Zit je daar de ballen uit je broek te werken om de afdeling draaiende te houden, zodat de rest vanuit de luie bureaustoel met de oogleden de ramen kan zemen, krijg je ineens een brief. Van Manon en Ronald, die je al jaren tegenkomt in de lift, maar terwijl hun liftknopje over de jaren is veranderd (van 2 naar 3 naar 4 en inmiddels knopje 8) zit jij al jaren vast op die vermaledijde 2. En die gratificatie aan het einde van het jaar, die heb je ook nog nooit gekregen - ze zullen wel een hekel aan je hebben. Enfin, Manon en Ronald van de bovenste verdieping willen alle collega's bedanken voor hun inzet. "Wat een gekke tijden zo, hè?", schrijven Manon en Ronald. Ze schijnen te denken dat hun personeel bestaat uit kleuters van vijf, in plaats van uit volwassen mensen. En als bedankje voor de inzet in deze 'gekke tijden' krijgen de medewerkers een fraai tasje uit China. Een soort Louis Vuitton, maar dan een met een waarde van € 0,75. Iedereen bedankt voor het harde werk en de overuren, hier heb je een tasje, gevuld met je salarisverhoging. Had dat dan gedaan: de maandelijkse belediging eenmalig opgehoogd met 1 euro. Ook minachting, maar dan hebben de mensen er nog wat aan.

Laten we maar gewoon een #Belastingchallenge doen. Alle medewerkers van de afdeling Grote Ondernemingen laten de aktetas in het vervolg thuis. Fijn op de fiets naar kantoor, doen alsof je inderdaad 46 jaar oud bent, met deze omgesmolten smurf op de rug. Een stil protest tegen Manon en Ronald. LET'S GROTE ONDERNEMINGEN!

"Ben ik eerlijk? Ben ik te vertrouwen? Ik denk dat de transparantie in Nederland zo groot is. Door wie ben je te beïnvloeden? Neem je giften aan? Ik denk dat ik oprecht de vraag kan beantwoorden: Ja, voor een Nederlandse politicus ben ik vrij transparant."

Fragmentje opgedoken op internet. Van ViceNL, dus door niemand gezien. Stamt uit maart, vlak voor de verkiezingen en vlak nadat Alexander Pechtold een penthouse cadeau kreeg van een Canadese diplomaat (maar verzuimde om daar melding van te maken). De D'66-leider beantwoordt tegenover Kasper Sikkeneur een kijkersvraag van een Vice-millennial met een voornaam van 2 letters (die ze desondanks als herinnering om haar nek heeft hangen). Of Alexander kan vertellen of hij te vertrouwen is. Geinig: het woord "gift" wordt letterlijk in zijn antwoord gebruikt. Maar hee: "...en toch blijf ik ook een mens." Waarvan akte.