Vorige week kwam Milei, het libertarisme en de politieke geschiedenis van Argentinië tot aan 1982 aan bod, toen de militaire junta onder leiding van Galtieri de oorlog om de Falklands verloor.

Het land zat toen helemaal in zak en as, maar kreeg wel haar democratie terug met Alfonsin van de UCR partij (wat nu het beste te vergelijken is met de SP of de klassieke PvdA). Daarna kwamen de Peronistas terug met de playboy Menem. Die had wat radicale plannen (velen daarvan waren juist on-Peronistisch en lijken deels op de huidige plannen van Milei!, zoals het koppelen van de peso aan de Amerikaanse dollar, privatisering, etc.). Dat hielp enkele jaren, totdat de dollar te duur werd voor Argentinië en het land de koppeling moest loslaten. Het land werd weer armer en corrupter (Google maar eens op “Yoma+Menem+corruption”).

Argentinië is dan ook al een heel lang het land met de hoogste concentratie aan psychologen en boekwinkels ter wereld; of dit een vlucht naar de onwerkelijkheid betrof voor het volk, of een zucht naar de spreekwoordelijke opium die het geloof niet meer kon verschaffen, blijft vooralsnog onduidelijk.