Leestijd 4 tot 6 minuten

Sinds Zietniks Oetlul door GroenLinks is buiten getrapt omdat hij te eerlijk was en een zelfstandig geweten bleek te bezitten (twee doodzonden in de hedendaagse linkspolitiek), noemen we hem weer gewoon Zihni Özdil en is hij - op wat geforceerde twitterwitzerette met zijn ideologische gelijk gekleurde geloofsgenoot Geerten Waling na - aardig goed te pruimen. Je kan er een prima pilsje mee pakken, met die die bolle Rotterdamse Turk die de lelijke politiek van de Jessias ontmaskerde, simpelweg door gewoon zijn geweten te volgen.

Desalniettemin moeten we streng blijven, en lazen we vandaag een paar tamelijk stomme stukken van de linkse eSsAyIst in Vrij Nederland. Zihni beklaagt zich in een lekker leesbaar collumpie volkomen terecht over de dichtgetikte dogma’s van de woke-beweging, die het linkse gedachtengoed in toenemende mate domineren en verlammen. Het irrationele schuld- en (erf-) zondedenken zijn zo belangrijk geworden op links, dat rede, ratio en zelfs waarheidsvinding ondergeschikt gemaakt zijn aan de angst voor de “””normalisering””” van doodnormale, maar met hun eigen ideologische opvattingen botsende meningen.

Özdil zet uiteen dat deze naargeestige SJW-reflexen niet beperkt blijven tot Twitter, of de krochten van een paar grootstedelijke universiteitskantines. Het is doorgedrongen tot in de hoogste kringen van het landsbestuur. Hij beschrijft eigen ervaringen bij GroenLinks (waar tragische figuurtjes als Sybren Kooistra geen uitzondering zijn), maar het SJW-denken is geen extreemlinkse uitzondering: we zagen het bijvoorbeeld ook meer richting het midden toen “Stellingdame” Justine van de Beek in één kamer opdook bij Sigrid Kaag. 

Het is niet alleen een universitair en politiek probleem, we zien van NRC en Volkskrant (iets met een advertentieboycot vanwege wat billetjes in beeld) tot de NPO en natuurlijk in de culturele sector (zie meest recent dat doodenge rapport van de Kunstraad) zien we de bekrompenheid van het dichtgetikte denken, en de bijbehorende agressie tegen andersdenkenden, plus de cancel culture tegen degenen die het tóch wagen om in vrijheid iets eigengereids te denken, zeggen of delen.

“Vrijzinnigheid”, beschrijft Zihni, “dreigt zo te verdwijnen als speerpunt van de linkse, progressieve mens.” Klopt. Dat zien wij ook. Waar zit dan de stomme fout in zijn betoog? Welnu: