Deuntjestijd

Ja we hebben weer het een en ander voor u, van het daadwerkelijk goede tot het ronduit gênante. In de aanbieding: Blur live, en Blur is altijd goed, live al helemaal. De legendarische rapper Rakim die weliswaar nooit meer zo zal klinken als in de jaren tachtig maar opmerkelijk hedendaags klinkt. Bandjesjongens Art Brut met een nieuw gedicht/liedje dat zoals al hun gedicht/liedjes weer spri-spra-sprankelt. Empire of the Sun, u weet wel, die een beetje als MGMT klonken, hebben een nieuwe plaat en klinken een beetje als MGMT. Cults, zo'n indiebandje met twee of drie leuke liedjes, is ook weer de studio uit en de festivalweides op. Ene Brooke Candy heeft een nieuwe CD, we delen graag het liedje waarop ze eerst verzoekt de yoga op een andere plek dan gebruikelijk te doen, en daarna iets in haar hoofd te stoppen (wat is ons niet helemaal duidelijk; oordeel zelf). Wij stellen voor: een remix met mevrouw Hawk Tuah. U krijgt ook van ons: iets van de nieuwe plaat van Mustard, een rapbeatsmaakmeneer die de rapbeats maakte van hét rapnummer van 2024, dat al miljoenmiljard keer gestreamd is, de nu al legendarische Drake diss van Kendrick Lamar. Afijn we zetten hem er ook een beetje tussen als ode aan onze Mosterd, die normaal deze rubriek maakt maar ergens op een strand hordes schaarsgeklede Portugezen of Spanjolen of Bulgaren of Finnen of waar hij ook was leert hoe ze een of andere obscure cocktail maken.

Nieuwe muziek, lekker veel voor GU, boks

Ja hoor. Is zanger Adam Granduciel van The War on Drugs de miljoenste nieuwe Bob Dylan? De T. vindt zijn stem Dylanesque. 'Bob meets Bruce', volgens de Volkskrant. "Duidelijk Dylan, maar dan wel de oude, akoestische Dylan." En ook bij nrc gaat het over Dylan. Dylan Dylan Dylan Dylan. Het is de grootste rockband van het moment, kennelijk, The War on Drugs. En heus, Lost in the Dream was een lekker plaatje; een soort Kurt Vile (die aan de wieg stond van The War on Drugs) maar dan slechter. Prima muziek als je vanuit Eugene, Oregon helemaal Highway 5 naar beneden moet richting San Francisco en je hebt toch geen zak te doen in de auto, en de radio is net niet redneck genoeg om Billy Currington te draaien. Ook helemaal top als u koekjes zit te vreten bij oma, of u zit in de wachtkamer om een tand te trekken, en het nummer I Don't Live Here Anymore komt toevallig voorbij. Het is allemaal zo VLAK. Niet als je alles bij elkaar op de plaat pleurt, maar ieder nummer afzonderlijk is hemeltergend saai. Kan iemand ons misschien uitleggen wat de lol is van The War on Drugs (jij niet Grapperhaus), waarom er al die vergelijkingen met Bob Dylan zijn en waarom je er 44 euro (!) voor zou betalen? Nee, dan de rammende heavy metal van Mastodon, waar u wel effe anderhalf uur voor moet zitten om tot het beste nummer van het nieuwe album te komen: de laatste. Meer nieuwe muziek na de klik, met wat vage troep, maar ook met lekker veel nieuwe metal. Geheel Ed Sheeran-vrij!

Thank god it's friday

Kijk nou, een nieuwe van Rivers Cuomo en z'n makkers. De eerste tonen van de nieuwe van Weezer kregen we al in 2019 en die latere knipoog naar Van Halen (†) zou gepaard gaan met een tournee met Green Day en Fall Out Boy (nu in 2022, in Groningen). Dat wordt keihard Punica drinken! Tussendoor kwam het vreselijke album OK Human tot ons - volgens de 'critici' prima te pruimen, maar die strijkers en dat hele orkest mogen ze vierkant door de plee spoelen. En nu is er dus de plaat Van Weezer en die is dus wél leuk! Laat u niks wijsmaken door 'recensenten' die de muziek proberen te ontleden tot in de haarvaten van de 'metal', dit is natuurlijk geen metal, dit is goed te pruimen muzak voor weinig avontuurlijke mensen met een midlifecrisis en die mensen hebben ook een welverdiend verzetje nodig. Ook komt deze vrijdag uit: de nieuwe van de verschrikkelijke Van Morrison, een mooi robbertje hiphop, een 'Black Malawian self-described queer/trans/boy king' (*) en een boel punk, met het Conor Oberst-achtige Iceage (hieronder) als onze favo. Fijn weekend.